Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dank aan Peter van Lindonk, die ik helaas niet zelf heb gekend. Het boekje 'Poëzie', dat hij heeft samengesteld uit diverse albums, is in 1974 uitgereikt als Boekenweekgeschenk. Het is een boekje dat mij sinds 1974 vergezeld en nu ik , veel ouder, me verdiep in de veranderingen binnen de Nederlandse Taal, is het boekje voor mij veel waard gebleken. Ik had hem graag als spreekstalmeester willen horen spreken.

Alweer twee jaar geleden... En als ik aan Peter denk dan is hij zo springlevend. Wanneer ontmoette ik hem voor het eerst? Begin jaren zestig, toen ik als een soort manusje van alles werkte bij uitgeverij Polak en Van Gennep en Peter ons de rechten verkocht van Philip Roth's Goodbye Columbus. En daarna zagen we elkaar met een zekere regelmaat in de boekenwereld, en dat was altijd feestelijk! En feestelijk was het ook, jarenlang, om zijn gast te mogen zijn in Carré. Daarlangs fietsen is aan hem denken. En dat zal altijd zo blijven.

Het zal ergens in 2006 of 2007 zijn geweest dat ik 'eindelijk' eens naar PINC ging. Na die 1e keer zo enthousiast dat ik spontaan mijn hulp aanbood per mail en per kerende post kwam er een concrete vraag over PR. Vervolgens een eerste ambassadeursavond, waardoor ik Peter en Nelleke beter leerde kennen en het extra cadeautje van de avond: Eppo. En wat te denken van avondjes Breukelen met brainstorms met wederom andere PINC-liefhebbers. Aan de ideeën kwam geen einde. Hoef niet eens zijn foto te bekijken om me hem voor de geest te halen. Bijzonder was en is hij. En ook ik koop af en toe eens een tijdschrift dat ik niet ken en dan krijg ik toch altijd een grijns op mijn gezicht. Ben blij dat ik hem heb mogen kennen! En chapeau voor Nelleke (en de kanjers Minouk & Olivier) dat PINC doorgaat, zelfs in de US of A! Hij zit daarboven met een grote grijns mee te genieten. Ik weet het zeker!

Iedere keer als ik een magazine koop denk ik toch weer aan het verhaal van Peter dat hij met enige regelmaat, uit nieuwsgierigheid bladen kocht van een onderwerp waar hij niets van wist of mee had, en hij liet zich dan verbazen. Ik doe het nu af en toe ook :)
Missen je nog steeds.

Coen

Ik mis Peter al twee jaar lang, op heel veel momenten. Hij was, iedere keer dat ik hem mocht ontmoeten, een bron van ideeën, inspiratie en energie. Afspraken met hem liepen altijd uit, want ik hing aan zijn lippen. Eerst als uitgever, later als organisator van PINC, heeft hij mij (en heel veel anderen) prachtige momenten en daarmee herinneringen meegegeven. Ik twijfel er niet aan dat de hemel sinds zijn komst een circus is, elke dag weer. Hij was de leukste en boeiendste man die ik in mijn leven heb ontmoet.