Hoe kan het toch dat dik 9 jaar na dato je nog steeds zó ontbreekt. Ik ga eerdaags tekenen voor een klein stukje onroerend goed. De laatste keer dat ik voor zoiets bij een notaris zat was in 2003 en was jij erbij. Je noemde me 'grootgrondbezitter'. We hadden lol. En nu lig ik toch weer huilend in bed vanwege het gat wat jij hebt achtergelaten. Het gat in steun, het gat in humor, het gat in een doel in het leven. Kijken naar wat er wel is. Kijken naar wat er wel is...... Maar het is zooi moeilijk. Zeker nu. Ik doe mijn best maar meevallen doet het niet. Peet, ik mis je nog steeds. Maar hoe kan dat ook anders.....
Baas - Vlaardingen
23 december 2020
condoleance 47 |
Pfff, het is alweer 5 jaar geleden. Niet dat ik dat lang vind klinken. Voor het gevoel is het nog steeds net alsof het nog maar kort geleden is dat jij afscheid nam van ons en de wereld. Qua wat er in de tussentijd allemaal gebeurd is is het best lang. Ik heb veel nare dingen meegemaakt en heb je enorm gemist als steun daarbij. Ook nu nog is mijn leven enorm ingewikkeld. Kon je er maar even voor me zijn en mocht ik er nog maar even zijn voor jou. Vaak stond ik jou bij met een visie uit een ander perspectief. Jij wilde vaak een knuffel en helemaal als ik een fluffy trui aan had. Regelmatig ging onverwachts m'n telefoon omdat we dan nog wel even een ijsje bij de Mc konden gaan halen. We spraken over werkissues en over mensen, leerden elkaar dingen als een van ons weer naar een of andere (soft skill) training was geweest. Op een positieve manier kon je me inspireren en motiveren. We kookten vaak samen, deelden daarna een toetje. 1 keer ging er bijna een Viennetta door de helft. Eten was een favoriete hobby, tot jij de strijd met Simon om samen onder de 100 kg te blijven wat te serieus nam ;-) God Peet, ook na vijf jaar ben je nog steeds een onderdeel van m'n leven, maar ja, 23 jaar elkaar kennen waarvan de laatste 12 jaar als beste vrienden, dat wis je niet zomaar uit. Enerzijds gelukkig en dankbaar. Anderzijds is het gemis nog steeds heel groot. Huilend tik ik dit bericht. Het is goed om er even bij stil te staan, maar moeilijk maakt het dat het allemaal weer even terugkomt. Was je nog maar gewoon hier.....
Annemarie - Vlaardingen
30 september 2016
condoleance 46 |
Nog steeds.....
Annemarie - Vlaardingen
26 april 2016
condoleance 45 |
lieve Peter,
toen je besloot te stoppen met dit leven stond m'n wereld even stil. wat een shock op jouw uitvaart. wij hadden een afspraak staan die we nooit in uitvoering hadden gebracht. ik zou bij je komen eten en dat hele grote boek van Vajrasattva komen bekijken. doordat ik moest werken cancelde ik mijn afspraak met jou. een paar maanden daarna was je er niet meer. het heeft niet zo mogen zijn. mijn spaarzame momenten met jou houd ik in leven. onze gesprekken tijdens retraites. ik zal nooit vergeten hoe jij reageerde op mijn wens om vrijwilligerswerk te doen in een hospice. dat vond jij maar niets, het compleet afhankelijk zijn van anderen voor zorg. ik hoop dat ik jouw pure essentie ooit nog mag ontmoeten, doen we samen een drankje onder het genot van een fijn gesprek... liefs aan jou Peet, moge je vrij zijn van lijden. en de kracht en warme herinneringen voor jouw familie en vrienden die je missen en in het bijzonder jouw zoon.
liefs,
Ginny
ginny - rotterdam
30 september 2015
condoleance 44 |
Lieve Peet, het is vandaag weer 30 september en dus op de kop af 4 jaar geleden dat je overleed. Tijdens het scheppen van de kattenbak had ik de eerste echte reality check. Dat spoorde me aan om hier weer wat te schrijven. Ik las wat berichten terug en zit nu volop in tranen. Hoewel het leven doorgaat heb ik enorm moeilijke perioden gehad en nog. Ik had zo graag op jouw schouder geleund. Dat had me enorm geholpen. Helaas mocht dat niet meer zo zijn. Ik had jou ook graag op mijn schouder laten leunen, maar ook dat mocht niet meer zo zijn. Godver, Peet, ik mis je nog steeds big time! Vroeger was dit de verjaardag van m'n moeder. Tegenwoordig is het veel meer jouw sterfdag en denk ik eigenlijk vooral daaraan. De relatie met m'n ouders is beroerd these days. Ze lijken geen donder om me te geven dus dat er meer aandacht gaat naar jou is denk ik logisch, ook al leven zij nog wel en jij niet meer. 'k Ben vorige week met Simon naar een concert geweest wat jij ook echt niet had willen missen. Ook daar moest ik weer aan je denken. Ik kom morgen als ik me een beetje goed voel, nog wel even langs op het graf. Is alweer een tijd geleden. Misschien zie ik die kat nog even die me daar altijd even steunt. Je zit nog steeds diep in m'n hart Peet en ik mis je nog steeds zo goed als dagelijks! Het is zo zonde dat zo'n waardevol persoon als jij zo vroeg heen ging... Veel liefs en een knuffel, Anne
Annemarie - Vlaardingen
30 september 2015
condoleance 43 |
Drie jaar voelt soms als een lange tijd, maar soms ook voelt het heel kort. Ondanks dat er veel gebeurd is in de afgelopen drie jaar, voelt het nog als de dag van gisteren dat jij wegviel. Jezus, Peet, waarom nou? Ik had je zo graag nog hier gehad. Maar het mocht niet zo zijn, dat weet ik ook wel. Toch mis ik je nog steeds en had ik graag gezien dat het anders was. Ik hoop altijd maar dat je nog een klein beetje bij me bent en me een beetje helpt met dingen. Er zit zoveel tegen de laatste jaren. Ik kan het moeilijk dragen. Een goed gesprek met jou had vast geholpen. Miss you.... Xxx en een grote knuffel!
Annemarie - Vlaardingen
30 september 2014
condoleance 42 |
Nog steeds.....
Annemarie - Vlaardingen
14 juli 2014
condoleance 41 |
Lieve Peet, Zo gaan er dagen zat voorbij dat we ons leven leven. Ik ben blij dat het eerste jaar inmiddels ruimschoots voorbij is, maar af en toe - zoals nu - slaat het verdriet toch weer heftig toe. Er is iemand in mijn omgeving een vriendin verloren en dat triggert het gevoel weer wat er was toen jij overleed. Ik denk nog steeds dagelijks aan je. Gelukkig gaat dat meestal niet meer gepaard met die heftige emoties, maar nu word ik wel weer even zwaar geraakt. Peter, ik wou dat je hier was. Ik had zo graag met je gesproken over van alles en nog wat. Ik mis je lach en de dingen die we vaak samen deden. Je nuchtere kijk op dingen. Je humor. Nog steeds als er een motor de straat in rijdt denk ik dat jij dat had moeten zijn. Als ik mezelf hoor praten, hoor ik ook nog steeds vaak jouw intonatie. Dankbaar voor de dingen die we wel samen hebben mogen doen, maar nog steeds kapot van het feit dat er geen nieuwe herinneringen meer komen. Ik weet wel dat je niet meer terug komt, maar jemig, als ik dat toch eens kon veranderen.... Nog steeds in mijn hart... en dat zul je wel altijd blijven! Xxx
Annemarie - Vlaardingen
11 juni 2013
condoleance 40 |
Kon ik je nog maar een gelukkig nieuwjaar wensen, ik zou niet weten hoe.
De enigste manier is via een webformulier. of zoals jij zou verbeteren de ENIGE manier.
Ik kijk net in mijn telefoon en daar kom ik Peter Ruinard tegen compleet met telefoon nummer en E-Mail adres.
Omdat ik maar 1 Peter Ruinard in mijn leven heb gehad weet ik 1 ding zeker, beide leveren return to sender op
Waarom blijft de vraag, en misschien wel twee keer Waarom.
Waarom ben je er niet meer?
Waarom geef ik het nog steeds geen plekje?
Het blijft moeilijk, life goes on, alleen nu zonder jou.
Waar komen nu die Peter uitspraken of die Peter gebaren vandaan. Je staat op eenzame hoogte, uniek was je en uniek blijf je.
Hopefully I will find you again. Rest in Peace, My Friend.
Collega - Nederland
11 januari 2013
condoleance 39 |
Ik moest vandaag weer even aan je denken.
We hebben een collega, ook een IT-Architect, die heeft dezelfde lach en op 1 letter na dezelfde voornaam.
Reincarnatie is niet van toepassing, daar is hij te oud voor, maar iedere keer dat ik hem zie denk ik weer aan de Peter die ik mis.
Ik had je graag nog willen spreken maar de dialogen van vroeger kunnen nu alleen monologen zijn omdat jij niet meer bij ons bent. Je wordt gemist.
Rust in Vrede.
Collega - NL
29 november 2012
condoleance 38 |
Geef de nabestaanden uw steun en laat hier uw condoleance achter.