Lieve Peter,
Ik heb je leren kennen als welpenleiding, maar leerde je pas echt kennen tijdens kampen en stamopkomsten. De stille jongen die graag de kinderen iets nieuws aanleerde, was daarnaast ook nog een grappig, vrolijk, eigenwijs, slim en aanwezig persoon. Jouw aanwezigheid bezorgde bij iedereen een lach op hun gezicht. Als het al gezellig was, wist jij het altijd nog beter te maken. Zo zijn er veel mooie verhalen en leuke quotes ontstaan met jou in de hoofdrol. Mijn favoriete quote: "In het spoor blijven, in het spoor blijven" toen we in 2022 eindelijk van het NPK-terrein af mochten. Jij wilde echt niet stil komen te staan in de modder.
Het doet me pijn als ik me bedenk dat ik je nooit meer zal zien. Ik ga je missen Oe'tje.
- Stefan (Mang)

Lieve Peter,
Ik hoorde net pas dat je niet meer bij ons bent. Wat afschuwelijk. We kenden elkaar niet goed en toch ook juist weer wel. Als jaargenoten hebben we al onze scoutingjaren naast elkaar doorlopen, zoals dat gaat bij Groningse groepen. Een regio barbecuetje hier, een stamborreltje daar. Jaren hebben we als Oe en Raksha in welpensubkamp 4 letterlijk naast elkaar gestaan. Weet je nog, dat een van onze kinderen zo ziek werd en jij en ik de enige waren die dat zagen gebeuren? We hadden aan één blik genoeg om samen direct in actie te komen. En dat we zo gelachen hebben om Geert Harms, die na een nacht met iets te veel alcohol zich de volgende dag weer in dat veel te warme themapak moest hijsen? Dat hij het niet volgekotst heeft is een wonder. Peter, ik zal je gezicht missen op al deze kampen, dagen en feestjes, die we samen hadden moeten beleven. Vaarwel.

Lieve Peter,

Woorden schieten tekort. Het voelt nog steeds onwerkelijk dat je er niet meer bent. En nooit meer met een lach op je gezicht binnenkomt. Ik heb zo veel met en om jou gelachen. Als ik weer eens te snel sprak of je verstond mij niet zei je: “wat zegt ze?” Of “ nu met klinkers”. Zo zijn er wel meer “echte” Peter uitspraken die ik nooit ga vergeten. Je sprak ook veel met verklein woorden, zo had je het met enige regelmaat over “collegaatjes”. Dus werd je door ons ook wel oe’tje genoemd. Er zijn nog zoveel mooie, leuke en grappige herinneringen aan jou, te veel om allemaal op te schrijven.

Oe’tje, ik ga je missen

Lieve Peter,
Wat ontzettend raar dat je er niet meer bent, ik kende je niet supergoed, maar je was leiding van zowel Kjeld en Kim nu bij de welpen. Als de kinderen het hadden over oude oe, dan dacht ik aan een supervrolijke kerel, die ik alleen maar lachend heb gezien. Kim zei toen ik haar vroeg hoe ze zich jou herinnert : Oe is een een grappig persoon die altijd een big smile heeft. Kjeld zei: Oe was altijd heel aardig en grappig, maar ook erg streng! Toen zei ik: Nou dat kan ik helemaal begrijpen met zo'n hele groep vol op hol geslagen welpen. Heel veel dank voor je inzet bij de voerman, je vrolijkheid, je lach, je grapjes... Jannet, Fred, Kjeld en Kim 💚

Lieve Peter,

Vandaag kon ik niet bij je afscheid zijn. Ik heb aan je gedacht en jouw dierbaren. Gedacht ook over wat mij als herinnering bijblijft. Ik ben je leiding geweest, als Shere Khan, toen je als klein welpje met je broertje Mark startte. Beter kan ik me de tijd herinneren als jouw explorer begeleiding. En je mogen bijstaan in veel dingen voor het eerst proberen. Zoals scouting dat alleen kan bieden. Levendig en gewoon geweldig was het explorer kampje in Smeerling. Met het aansprekende thema voor 15-16 jarige: Try before you die. Mijn lieve vriendin Marianne als medebegeleiding, te veel kinderen achterin de auto gepropt op naar het Oosten. Wat een prachtige tijd was dat. Jij had ook de tijd van je leven. Jij deed aan alle try before you die acties mee. Rijdende auto's op een grasveld, over de landsgrens gedropt, door sloten banjeren. Niks was te gek. Rustig, af en toe een hoge gil en met een brede glimlach.
Zo herinner ik mij jou lieve Peter. Toen onder mijn begeleiding richting je volwassen vrijheid. Nu zoveel jaren later, in al jouw vrijheid is het einde spoor veel te vroeg.

Peter,
Toen ik ruim 12 jaar geleden als welp begon bij de Voerman leerde ik je kennen als Oe. Grappige, tikkeltje ongemakkelijke Oe. Pas jaren later toen ik begon als leiding bij de scouts leerde ik ook Peter kennen.
De Peter die enthousiast was over alles, die vol zat met verhalen en grappen die altijd net de grens op zochten en de Peter die zo af en toe toch echt een ruggengraat moest leren groeien. Ik vond het best lastig om mijn plek te vinden tussen alle oudere leiding waar ik van kleins af aan al naar opkeek, maar dit jaar ging ik mijn best doen om iedereen beter te leren kennen en mij meer te mengen met de groep.
Een beslissing waar ik zeker nu zo dankbaar voor ben. Zo heb ik jouw nog onbegrensd plezier zien mogen hebben tijdens stam opkomsten en heb ik je de dag voor je ons veel te vroeg verliet nog met veel plezier mogen uitlachen terwijl je faalden in het aansteken van een magnesium stick.
Voor eeuwig dankbaar dat mijn laatste herinneringen zo recent en vreugdevol mochten wezen.

'T ga je goed, Peter.
'T ga je goed, Oe.
-Yasha

Wat een verdrietig nieuws dat jij er niet meer bent. We kunnen het nog steeds moeilijk geloven dat we je nooit meer zullen zien bij scouting!
Maren heeft je ervaren als een hele leuke leiding en gaat je enorm missen! Helaas hebben we je maar kort mogen kennen. Jouw lach zullen we niet snel vergeten.

Wij wensen iedereen heel veel sterkte toe met dit grote verlies en zullen Oe niet vergeten!

Een stevige linker,
Namens Maren (welp Voerman)
Familie van der Putten

Peter,
Wat heb ik enorm veel plezier gehad met jou samen in het welpenteam. Drie jaar geleden kwam jij terug naar de welpen als Oe, maar dat was ik toen ook. Wat ik niet wist is dat dit zou leiden tot een duo dat wij zouden vormen: de Oe's. Elke actie met scouting zaten wij tweeën weer in jouw auto, toen omgetoverd tot de Oe-mobiel. Ook bij veel activiteiten werden wij twee weer op pad gestuurd. Elke keer dat wij weer het Oe duo waren, was een tijd van lachen, gieren en vooral plezier. Dat ik dit duo niet meer met jou kan vormen, doet me veel pijn.

Ik ga je missen Oe.

Stan

Lieve Petertje,
Waar moet ik beginnen? Ik heb je leren kennen toen ik net een relatie met Vincent had. Jullie waren toen samen welpen leiding, inmiddels alweer 10 jaar geleden. Je vond er nogal wat van dat ik fries ben. En toch heb ik je in de loop der tijd wel wat Fries bij kunnen spijkeren. De afgelopen jaren nam je altijd afscheid met Lekker koesen hè, ookal was het midden op de dag! Ik herinner je als een altijd enthousiaste, vrolijke vent die toch ook wel echt goedgelovig was en je was vooral gewoon heerlijk jezelf! Er zijn nog zoveel meer dingen om op te schrijven maar wat ik zeker nog wil zeggen is dat ik je heel erg ga missen en dat ik het ontzettend jammer vind dat onze meiden jou niet hebben mogen leren kennen.
Lieve Peter, deze keer voor jou.. lekker koesen.

Als tien jarige jongen zie je de wereld als een scoutingspel met een paar regels maar dat is het leven niet. Het leven is een avontuur, maar geen spel. Op ons laatste kamp waren wij in de tent plannen aan het maken om uit de tent te sneaken. Jij stond bij de tent rits te luisteren en zei : “Waarom stiekem? Kom maar naar buiten!” We waren verward, is dit die Oe die iedereen zo streng vind ? Ik en een paar andere gingen naar buiten en we hadden vijf minuten de tijd van ons leven. En op dat moment besefte ik dat de leiding niet zo maar mensen zijn die je aan de regels houden. Het wordt op een gegeven moment je familie. Ik zal je nooit vergeten Oe, of is het oude Oe? Ik ken je alleen zo.
Max van Amersfoort