Lieve Peter,

Het is vandaag precies 8 jaar geleden dat we afscheid moesten nemen.
De tijd staat even stil.

De gebeurtenissen van die periode staan op mijn netvlies gebrand. Bijna van minuut tot minuut. Ook de gevoelens van die periode staan in mijn ziel geslepen. Ze zitten voor altijd in de 'schatkist' van mijn geheugen.

Toen dacht ik dat ik nooit meer gelukkig zou worden. Toen had ik het gevoel dat mijn leven voorbij was. Jij zei me dat ik zeker opnieuw gelukkig kon worden, wanneer ik me er voor open zou stellen. Je was zelf het levende bewijs!

Jij noemde me 'zijn sterke vrouw' en liet me beloven dat ik 'gewoon' door zou gaan. Je vroeg aan Kees om een beetje op me te passen wanneer jij er niet meer zou zijn. Hij heeft zich met passie van zijn taak gekweten en doet dat nog steeds! En zie waar jouw adviezen toe geleid hebben ... (smile)

Vandaag sta ik daar bij stil en denk 'lieve schat, bedankt en ... je had gelijk'!
En morgen ... dan tikt onze tijd 'gewoon' weer door.

Liefs,
Marja

Peter, ich erinnere mich gerne an Dich. Du hast es geschafft, Marja glücklich zu machen. Du wirst in meinen Gedanken oft genug wiederkehren.
Ruhe in Frieden.

Scroll ik even door de homepage van mijn hyves, kom jij voorbij. Ik klik en daar zit je dan, precies zoals ik je me herinner. Toch fijn om dat oude vertrouwde gezicht weer te zien. Jij bent nu typisch zo'n persoon, die in je leven voorbij komt, maar die je nooit meer vergeet. Ik hoop dat je de rust hebt gevonden, die je zo hard nodig had. En ik verwacht niet anders van je, dat je hier de boel van een afstand nog in de gaten houdt. Dag Peter!