Lieve Anneke, de foto’s van Peter tijdens de uitvaart waren zo treffend. Altijd die grote lach op zijn gezicht. Judith en ik hebben dierbare herinneringen aan onze begin periode in Noordwijk en zeker ook aan de tijd dat we bijna buren waren.
Peter was altijd optimistisch, nuchter en relaxed. Zijn ‘Ach het eet geen brood’ is bij Judith altijd blijven hangen als zij overweegt iets weg te gooien..
Zelf denk ik ook aan de tijd dat we zeilden op de Nacra Inter 20. Een prachtige race machine met twee toch wat matige wedstrijdzeilers. Rondje Texel hebben we twee keer gedaan. We kwamen voor het donker binnen omdat het lange dagen waren. Niet omdat we snel waren. We hadden wel altijd heel veel pret samen. Nu we een nieuwe zeilboot hebben stond Peter op mijn lijst van mogelijke opstappers. Toen ik hem dat een keer meldde zei hij ‘graag, ik hoor het wel!’ Zo heel heel jammer dat het er niet meer van mocht komen. Ik zal de gezellige barbecues en de rakken op de Nacra altijd blijven koesteren.

Heel veel liefs en heel veel sterkte van Judith en mij.

Beste Anneke en kinderen
Het is moeilijk te bevatten dat Peter niet meer op maandag op zijn plekje in katwijk zit .
Stond altijd klaar en altijd even vragen hoe het is . Peter was voor mij een fijne Collega
En vind het lastig dat we elkaar op maandag nooit meer zien .
Heel veel sterkte gewenst .
Ron van den Berg

Beste Anneke, Wessel, Julia en Daphne,
Vorige week hoorde ik het trieste nieuws van het overlijden van mijn fijne collega Peter tijdens een welverdiende vakantie..
Het is haast niet te bevatten dat hij niet meer onder ons is.
Ik koester de tijd dat ik hem als vriendelijke collega en aimabele kerel heb mogen kennen.
Rest mij jullie de komende tijd heel veel sterkte te wensen met het verlies van Peter.

Dick Verweij .

Wat een schok was het, Peter die zo onverwachts uit het leven is genomen.
Het telefoontje van Anneke zette de wereld even op stop, het overviel ons totaal.

Als we aan Peter denken, zien we een aardige, rustige en beschaafde man die altijd vriendelijk was. En die zijn gezin op nummer 1 zette. Ik heb Peter 31 jaar geleden leren kennen in de tijd dat ik mijn winkeltje opende in Noordwijk. Anneke was met haar winkel naast mij gevestigd. Nadat we beiden met het 'winkelen' waren gestopt, is het contact en de vriendschap gebleven door de jaren heen. En toen ik Koen leerde kennen in 2004, stond de deur ook voor hem direct open. Uiteindelijk zijn jullie ceremoniemeesters geweest op ons huwelijk, wat jullie zo fantastisch hebben gedaan samen.

We hebben mooie etentjes gehad, sowieso meestal rond 5 december, en de laatste jaren spraken we ook af in Spanje. Meestal waren wij er gedeeltelijk in dezelfde periode. En het was altijd gezellig met lekker eten en goede praat. Ook Peter en Anneke hadden plannen voor Spanje, net als wij, dit was altijd onderwerp van onze gesprekken.

Lieve Peter, we gaan je missen. Er zijn 3 kanjers die je achterlaat en ze gaan het redden, ook zonder jou.
Maar het zal nooit meer hetzelfde zijn.

Dag lieve Peter, rust zacht en dank voor zoveel jaren vriendschap.

Lieve groet,
Koen en Pauline van der Horn-Butôt

Lieve Anneke, Wessel, Daphne en Julia,
Wat zijn wij ontzettend geschrokken toen wij toen wij hoorden dat Peter is overleden. Zo'n lieve, aimabele man. Wij kennen jullie al heel lang, allereerst omdat mijn moeder bij julllie gekraamd heeft bij de geboorte van Julia, die 4 jaar later bij onze oudste zoon Noah in de klas kwam op Wakersduin. Mijn moeder zegt altijd nog dat jullie één van haar gezelligste kraamgezinnen zijn geweest. Omdat wij ook De Vries heten, was er op school wel eens verwarring over welk De Vriesje nu bij welk gezin hoorde. Peter kwam ik vaak tegen bij het boodschappen doen en ook als ik bij de Muze mijn oude kranten en glas inleverde. Dan moest hij lachen en zei hij je mist Noordwijk aan Zee zeker? Peter was altijd zo belangstellend naar ons en de kinderen. Altijd een vriendelijke lach en een twinkel in zijn ogen. Het gemis en de leegte die hij achterlaat moet enorm zijn. Wij wensen jullie heel veel liefde, kracht en sterkte toe. Jullie zijn in onze gedachten. Liefs. Ronald en Jeanine & kinderen.

Heb Peter gekend bij Het Motorhuis waar ik ook werkte als een fijne collega. Altijd vriendelijk en leuke gesprekken met hem gevoerd. Wens zijn familie en vrienden veel sterkte. Eric Kroon

Vorige week werd ik gebeld, of ik het al van Peter gehoord had!!!!! Dit zijn berichten waar je van denkt dit bestaat niet , dit kan niet. Peter heb ik ontmoet toen ik omgeveer 15 of 16 jaar was. Zijn vriend Eduard Stolk kwam bij ons op school, de Oranje Nasau mavo, nadat zijn carrière beëindigt was op de Thorbecke mavo. We dachten eerst dat Peter en Eduard broer waren, ze leken erg op elkaar. Na jaren weer contact met elkaar toen Peter verkoper was bij het Motorhuis waar mijn man z'n auto had gekocht. Peter was bevriend met Peter de Kruijf. Peter de Kruijf werkte bij vd Valk op kantoor waar mijn man, ook Peter !!! , ook werkte. Hoe raar kan het lopen. Wij waren wintersporters en Peter deed dat ook. Toen hij met vrienden in St Johann was en wij in het Zillertal zijn we een dag naar hem toegegaan. Hij is die zelfde week nog een dag naar ons gekomen. Dat beviel zo goed dat hij het jaar daarop met Anneke met ons mee ging naar Strass. Een leuke vakantie met 1 groot minpunt, iemand had de griep mee genomen uit Nederland en de meeste werden ziek. Je verliest elkaar weer uit het oog en toch gebeurde er iets waardoor Peter weer kontact kreeg, ditmaal met m'n ouders. Zijn moeder huisde naar het Pergolesipad. Mijn ouders woonde onder Peter z'n moeder. Zodoende zag ik hem af en toen en hoorde via mijn ouders over hem omdat onze ouders met elkaar omgingen. Wij, mijn man Peter en ik hebben fijne herinneringen aan Peter.
Wij wensen Anneke en de kinderen en verder familie heel veel sterkte met dit verlies.
Peter en Tineke Wolters