1 de ridder
Mijn allerleukste buurman is heengegaan. Meer dan dertig jaar heb ik genoten van de grappen en grollen van Paul. En van zijn zwaaien. Paul keek ongegeneerd bij je naar binnen of hij je zag. Op afstand van je raam, dat wel. En zag hij je, dan zwaaide hij uitbundig. En even uitbundig zwaaide je terug. Zo wandelde en zwaaide geridderde Paul door de buurt.
2 de truwant
Mijn vele jonge buren op links kenden Paul niet. Die zagen een oude man voorbij schuifelen. En ja, zo op het oog zou je Paul in zijn laatste jaren geen cent geven. Maar deed je dat wél, dan richtte hij zich op, vulde zijn oogjes met pret, en na enige stilte rolde de eerste snedige opmerking over zijn lippen. Gevolgd door een tweede. En een derde. Een vierde; vijfde , zesde … Net als altijd hielden zijn kwinkslagen niet op, evenmin als zijn plaagstoten. Paul bleef scherp en humoristisch. Tot op het allerlaatst!
3 de hagepreker
In vroegere jaren ging Paul niet uit wandelen voor zijn praatjes. De buurt wandelde naar hém. Daartoe had hij een meters hoge heg op de muren van zijn huis laten groeien. Waar hij een heel weekend naast ging staan - voor de vorm met een heggenschaar in zijn hand. Het publiek stroomde toe. Paul onderhield zijn toehoorders met anekdotes en wijze lessen. Als een middeleeuwse hagepreker.
Maar begon met Paul niet over het geloof …
4 de ridder zonder schild
Een enkele keer zat Paul niet in de heg. Dan stond hij aan de rand van de stoep. Recht tegenover mijn keukenraam. Dan was er iets. Heel open sprak Paul over verdriet. Ik luisterde. En hoopte iets van zijn verzwaard gemoed te verlichten; al was het maar voor de duur van ons samen zijn.
5 de minstreel
Korte tijd zat Paul op zangles. Bij Els van de muziekschool. Net in de tijd dat er een documentaire voor deze zangdocent werd gemaakt. Als amateurpianist begeleidde ik de klassieke zang en was er een professional voor het lichte genre. Uit het ruwe materiaal van de documentaire heb ik een aantal fragmenten van Paul achter elkaar gezet. Ze tonen Paul in veel toonaarden: van enthousiast met bravoure tot aarzelend en verlegen. Mag ik het tonen aan iedereen? 'Tuurlijk', zegt Jeanette, 'beelden uit 1999; zo lang geleden!'
Harriët Macdaniel,
vanaf 1990 buurvrouw op nr.11, vanaf 2002 buurvrouw op nr.10.