Lieve Lotte, Fabian, Esmee, ouders van Lotte en Patrick, zussen, vrienden, collega’s en andere nabestaanden. Wat hebben jullie de afgelopen maanden tussen hoop en vrees geleefd en wat is het toch ontzettend oneerlijk en rauw…Patrick is 3 maanden bij ons in het Hospice geweest en van dichtbij zag ik jullie verdriet, frustratie en onmacht, dat ging door merg en been…maar wat hebben jullie ook nog mooie momenten gehad, die nu dierbare herinneringen zijn geworden. De fotoshoot handafdrukken en de Super Cars die Patrick nog mocht aanschouwen, dat is zo waardevol geweest en heeft mij vele kippenvel momenten bezorgd. Ik voelde de liefde en die gaat nooit meer weg! Dit wilde ik nog even zeggen:
Jullie zullen elkaar weer ontmoeten
Weet niet waar, weet niet wanneer
Maar ik weet, dat jullie elkaar weer zullen zien
eens op een zonnige dag
Blijf lachen
zoals je/ jullie altijd doen
tot de blauwe luchten de donkere wolken verdrijven
ver weg
En wil je alsjeblieft hallo zeggen
tegen alle mensen die Patrick kent
Zeg ze dat hij niet lang weg blijft
Ze zullen het fijn vinden te weten
dat toen je/jullie Patrick weg zagen gaan
Hij dit liedje zong
Jullie zullen elkaar weer ontmoeten
Weet niet waar, weet niet wanneer
Maar ik weet, dat jullie elkaar weer zullen zien
eens op een zonnige dag
Dus schatten, blijf lachen
Gewoon zoals je/jullie altijd doen
tot de blauwe luchten de donkere wolken verdrijven
En wil je alsjeblieft hallo zeggen
tegen alle mensen die Patrick kent
Zeg ze dat hij niet lang weg blijft
Ze zullen het fijn vinden te weten
dat toen je/jullie hem weg zagen gaan
Hij dit liedje zong
Jullie zullen elkaar weer ontmoeten
Ik weet niet wanneer, ik weet niet waar
Maar ik weet, dat jullie elkaar weer zullen zien
eens op een zonnige dag! ☀️🌈😇heel veel sterkte! Liefs Eva, verpleegkundige Amaris, Hospice Huizen
