Lieve Truus,
Jij was 14 & ik was 13 toen wij elkaar voor het eerst ontmoette in Noord, toen nog zonder tattoo. Uren doorgebracht op je kamertje met muziek luisteren, naar Elvis. Samen ontbijten, Samen eten met je ouders. Samen naar de soos, samen alles samen.
Naar Utrecht voor je tattoo. De vraag van jouw moeder gaat nog door mijn hoofd " wat vindt jij nu van die tattoo?" Hoe trots jij toen op mij was toen ik zei "ik hou van hem ook met tattoo" en dat is eigenlijk altijd zo gebleven.
En zo begon ons samenwonen op de Koninginneweg, dat was een fijne tijd maar wij groeide uit elkaar. Ik wilde meer, ik wilde beter. Zonder jouw medeweten pakte ik mijn spullen en gooide ik de sleutel in de brievenbus en reed ik weg, toen 19 jaar oud.
Achteraf begreep jij waarom ik weg was gegaan en was je wederom trots op mij dat ik die stap genomen had.
Al hielden wij van elkaar maar wisten wij beiden dat er geen toekomst was.
Al heb jij altijd gezegd "ik word niet oud", schrik ik nu toch nu ik dit lees.
Mijn herinneringen gaan weer terug naar die tijd & naar ons nummer twenty days and twenty nights van Elvis, en daar hou ik mij aan vast, tot dan!
Liefs Bep
