Lieve Ans, kinderen en familie, gecontroleerd met het overlijden van je lieve man, jullie bijzondere vader en geweldige Opa. Voor ons was hij een goede en fijne vriend. 5 jaar geleden ontmoeten wij Ans en Nico tijdens de parochiereis naar Toscane. Terug in Edam hebben wij een fijn contact met elkaar en veel met elkaar gedeeld. Dankbaar, dat wij de lieve Nico, een echt mensenmens hebben leren kennen. Een man van wijze woorden en veel humor. Wij hadden veel contact met Nico, in de kerk, op straat als hij de hond uitliet en tussendoor bij bezoekjes. In de zomer bij het uitlaten van de hond bleef hij stilstaan onder ons open woonkamerraam, dan riep hij: Ben je daar? En als Marlies dan antwoord gaf, zei hij: Ik wilde een serenade voor je zingen! Een andere keer riep hij naar boven: Hallo, gij daar zo hoog verheven!
Het was fijn dat wij Nico een aantal keren konden bezoeken in het ziekenhuis en op de laatste avond herkende hij ons nog. Marlies gaf hem nog een kusje op zijn hand.
Een mooie herinneringsfoto laat zien hoe twee gelijkgestemden, op een gezellige avond in de Burghwal, toen nog proosten op het leven.
Lieve Nico, bedankt voor je vriendschap! Rust zacht!