Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Nico Bavelaar

08-01-191720-12-2017
      ‘Iedere week een bezoekje aan de viskar voor een haring!’
      ‘120 jaar worden met haring’
      Haring: als kind was meneer Bavelaar (100) er al dol op. Hij kreeg het alleen niet vaak voorgeschoteld. Zijn ouders hielden niet van vis. In latere jaren bracht een vaste klant van zijn administratiekantoor altijd verse vis mee. Inmiddels, op 100-jarige leeftijd, brengt meneer elke week met zoon Gerard een bezoekje aan de plaatselijke viskar. Een belevenis om naar uit te kijken.

      Gerard heeft zojuist zijn vader opgehaald uit De Kleine Meent, een woon- en leefgemeenschap voor acht dementerende ouderen in de landelijk gelegen omgeving van Renswoude. Meneer Bavelaar zit in zijn rolstoel voor de viskar. De verkoper maakt een praatje met Gerard en de eerste vis van de middag wordt bereid.
      ‘Mijn vader kijkt hier elke week weer enorm naar uit,’ vertelt Gerard ons. ‘Als ik binnenkom, gaat hij meteen rechtop zitten. Pa eet normaal niet zo snel, maar dit kan hij soms echt naar binnen schrokken. Zo lekker vindt hij het. Zelf woon ik in Amsterdam, dus dit is echt even ons moment. En als ik niet kan, dan komt mijn zus.’

      Trots
      Meneer Bavelaar bereikte vorige maand de prachtige leeftijd van 100 jaar. Niet zo heel lang geleden woonde hij nog thuis met zijn vrouw, die een jaar geleden stierf. Na een tijdje gewoond te hebben revalidatietraject op locatie De Engelenburgh in Veenendaal, woont hij nu vijf jaar in De Kleine Meent.

      Gerard vertelt trots over zijn vader: ‘Pa weet helaas niet veel meer van nu, maar we kunnen wel herinneringen ophalen van vroeger. Zo was hij altijd gek van televisie. Hij was er als de kippen bij met een zwart-wit tv en later ook met een kleurenscherm. Kort geleden begon hij ineens over zo’n moderne tv van duizenden euro’s. "Die hebben we echt niet nodig pa", was mijn antwoord.’

      In gesprek
      Meneer Bavelaar vertelt dat hijhet goed heeft in De Kleine Meent. Hij wil nooit meer verhuizen. De dagstructuur is prettig en aan aandacht van de verpleegsters schort het bepaald niet. ‘Ik sta er soms echt van te kijken,’ zegt Gerard. ‘Ondanks zijn dementie blijven ze het gesprek opzoeken en kan mijn vader zelfs nog keuzes maken over bijvoorbeeld het eten. Dat is maar goed ook, want pa zegt altijd dat hij 120 jaarwil worden. Gezond eten hoort daarbij. Met name zijn visje!’
      Bron: magazine ‘Voor elkaar, met Charim’ (februari 2017)

      Het belangrijkste in zijn leven was zijn vrouw en zijn kinderen en zijn kleinkind. Daarnaast werkt hij graag als boekhouder/belastingconsulent/verzekeringsagent. Hij had zijn eigen bedrijf, met personeel. Hoewel hij op het laatst in zijn leven dacht dat hij zijn hele werkzame leven onderwijzer was geweest, terwijl hij dat maar kort heeft gedaan. Hij was iemand die school met het grootste gemak deed. Hij was een wandelende encyclopedie, dankzij het goede onderwijs dat hij genoten had. Hij werkte nog tot ver naar zijn 65e, maar in deeltijd. Hij hield van zijn huis en keek graag de tuin in. De tuin was zijn hobby. Hij hield van rommelen in de tuin en hout hakken. Hij verbouwde zijn eigen groenten en fruit. De laatste zes jaar van zijn leven verbleef hij in De Kleine Meent. Hij was gelukkig in De Kleine Meent, in zijn woorden ''een huis voor ouden van dagen", het voelde voor hem als een echt thuis. ​​Hij kwam wel graag in de rolstoel naar de Beukenlaan 38, het huis waar hij 30 jaar heeft gewoond oftewel vanaf begin jaren 80. ​​Waar de inrichting voor hem vertrouwd en fijn aanvoelde. Hij hield veel van lekker eten en drinken, dat kreeg hij in De Kleine Meent. Verder maakte elk persoon die zich naar hem toe boog en hem groette en naar hem lachte zijn dag goed. Hij hield van verblijven in de woonkamer van De Kleine Meent. Hij had er zijn eigen stoel en tafeltje. Dat vond hij prettig, een plek speciaal voor hem. ​​​​Hij onthield de laatste periode van zijn leven weinig meer, 6 jaar geleden werd dementie bij hem geconstateerd. Na een gebroken heup, ging hij vanuit het ziekenhuis revalideren en toen door naar De Kleine Meent. Er was meteen plek voor hem, want er waren net twee extra kamers bijgebouwd in De Kleine Meent.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • reactie 5
        Anja

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Anja - Renswoude

        8 januari 2018

      • reactie 4
        Florence

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Florence - Zutphen

        30 december 2017

      • reactie 3
        Ada

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Ada - Leusden

        27 december 2017

      • Goede herinnering
        reactie 2   |   niet OK


        Aan de 4-daagse van Nijmegen in RENSWOUDE 2017!
        Heerlijk aan de koffie met gebak na de volbrachte wandeltocht

        Clasina van Eck

        Wim en Ina


        Clasina - Renswoude
        24 december 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 1
        Henni

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Henni - Veenendaal

        24 december 2017

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.