Nick Peters werd geboren in Arnhem op 25 augustus 1994. Zijn vrije tijd besteedde hij graag aan playstation . Op sportief gebied stak hij zijn energie in Tennis. De laatste woonplaats van Nick was Huissen.

Nick is geboren op 25-08-1994 te Arnhem.
Hij was gezond geboren in het begin deed hij het heel erg goed groeide goed. Maar enige tijd later kwam Nick bij een vervangend huisarts terecht die gaf hem een speciale babyvoeding (vanwege de velen darmkrampjes) , maar op 30 oktober 1994 moest Nick bloed laten prikken maar uit het bloed kwam niets Nick was een gezond kindje. Een paar dagen later had Nick ineens last van gele oogjes naar onze eigen huisarts gegaan en we werden gelijk door gestuurd naar het ziekenhuis en daar begon het allemaal Binnen enkele weken zaten we in het ziekenhuis te Groningen Daar kwam uit onderzoeken uit dat Nick een stofwisselingsziekte had en wel de mitochondriale enzymstoring in de ademhalingsketen complex 1 en IV Dat hield in als in januari 1995 de spierbiopsie goed was Nick in aanmerking zou komen voor een levertransplantatie De artsen zeiden al wel dat de ziekte wel niet in de spieren zou zitten omdat Nick dingen liet zien wat eigenlijk niet bij het ziekte beeld hoorde, deze keer hadden de artsen gelijk het zat niet in de spieren maar Nick was op papier zieker dan dat hij zelf liet zien hij trok zich zelf op in het ziekenhuisbedje tot staand hij was toen net 4 maanden oud Met 7 maanden kreeg Nick een ontwikkelingstest omdat hij al woordjes zei hij begon te lopen wat eigenlijk niet kon allemaal maar het dappere mannetje deed het allemaal wel. Daarna kwam de screening of Nick in aanmerking zou komen voor een nieuwe lever Uit de screening kwam dat Nick inderdaad in aanmerking kon komen omdat ze de ziekte wel kennen maar dan zat het in meerdere organen en bij Nick zat het alleen maar in de lever. Wel hebben de artsen toestemming moeten vragen in America en in Parijs of ze Nick mochten transplanteren ook die toestemming kregen wij Nick zou het eerste kindje zijn over de hele wereld die een nieuwe lever zou krijgen met deze ziekte . OP 4 juni 1995 was het zover de pieper ging af er was een lever die geschikt was voor Nick en dat we zo snel mogelijk naar Groningen konden komen, Nick is geholpen op 5 juni 1995 de operatie was in de eerste instantie goed geslaagd zeiden ze Maar een paar uur naar de operatie begon er toch een probleem te ontstaan de lever was beschadigd kreeg niet genoeg bloed weer moest Nick naar de operatie kamer ze hebben toen een stukje van de lever verwijderd en het leek goed te gaan . Maar 2 weken later hebben ze Nick toch op de spoed lijst moeten zetten voor een nieuwe lever en die deed het gelijk super goed Nick herstelde goed en we mochten dan ook heel snel met Nick naar huis. Hij deed het best wel goed thuis maar om de 6 weken moeten we bloed prikken met hem Dat deden we dan in het ziekenhuis in Arnhem het was altijd spannend of er geen afstoting was. Eens per jaar moesten we dan weer naar Groningen naar het ziekenhuis toe voor de jaarlijkse evaluatie ook dat was steeds spannend Maar het ging dus een jaar of 5 best wel goed met Nick wel natuurlijk de kinderziektes die alle kinderen krijgen een griepje hoorde er ook bij. Toen Nick 5 jaar oud was werd hij ziek hij kreeg een antibiotica kuur voor geschreven onze apotheker was het er niet mee eens hij zei deze mag Nick helemaal niet hebben, hij belde naar het ziekenhuis in Groningen op en heeft een gesprek gehad met een van de behandel artsen van Nick die zei o geef het maar gewoon. Nick werd er ziek van zo ziek dat hij moest worden op genomen er was iets met zijn galwegen ineens Hij kreeg een operatie uiteindelijk naar velen gespreken die we hebben gehad daar hoe dit nu kon Maar als ouders trek je aan het kortste eind er werd gezegd zei het als en auto die regelmatig terug moet voor een onderhoud beurt (sorry welke moeder kan dit ik niet ) maar goed dus Nick werd geopereerd hij kwam zonder pijn stilling terug was heel erg stil en naar een aantal dagen zag ik als moeder dat de wond deels ontstoken was, aan de bel getrokken en de wond moest gespoeld worden Nick knapte hier snel van op we mochten weer naar huis met hem.
Inmiddels is Nick 7 jaar oud hij was aan het spelen, moest Nick op gaan halen daar lag Nick ziek in huis later bleek dat Nick een inwendige bloeding had Artsen vragen dan of hij is gevallen of dat zoals kinderen doen stoeien met elkaar maar niets hoor. We werden met spoed naar Groningen verwezen en daar bleek dat de lever aan het verbindweefselen was.
Maar met medicijnen knapte Nick daar weer heel goed van op . Naar een tijdje weer naar huis met Nick. Het ging bijna 2 jaar goed. Februari 2004 weer een inwendige bloeding dit was zo heftig dat Nick niet naar Groningen vervoerd kon worden. In Arnhem hadden ze geen ic voor kinderen dus Nick stabiel gemaakt en dan kon Nick naar Nijmegen toe . In Nijmegen hadden ze Nick stabiel dachten ze dus weer naar Arnhem toe vanuit Arnhem zou hij dan naar Groningen gaan maar dat kon niet zo heeft Nick wel een keer of 3 van Arnhem naar Nijmegen gemoeten om uit eindelijk naar Groningen te kunnen gaan. Eenmaal in Groningen bleek het foute boel te zijn, steeds dachten ze we hebben Nick stabiel dan kreeg hij weer een bloeding. Ze hebben contact gehad met het Amc in Amsterdam daar konden ze tijdelijk een shunt/stend plaatsen in de lever van Nick dat er geen bloedingen meer zouden komen Dus vol goede moed zouden we naar Amsterdam gaan want Nick wilde graag beter worden en wij wilde dat natuurlijk ook. Nick zou met zijn vader in een ambulance naar Amsterdam gaan en ik als moeder zou in Groningen blijven en daar wachten tot ze weer naar Groningen kwamen. Maar uiteindelijk mocht vader van een dom wicht als een arts niet mee met de ambulance terwijl Nick heel bang en angstig was voor wat er allemaal ging gebeuren Maar de jonge arts hield vol nee nee vader mag niet mee. Vader is met een taxi achterna gegaan op kosten van het ziekenhuis in Amsterdam aan gekomen zag vader dat het heel slecht ging met Nick daar in Amsterdam hadden ze het niet eens door wat er allemaal aan de hand was met Nick. En ik als moeder werd gebeld dat ik met spoed naar Amsterdam moest komen omdat Nick wel eens zou kunnen komen te overlijden want hij was ineens heel ziek en weer bloedingen had hij. later hoorde we dat Nick echt op het randje heeft gezweefd maar hij was zo sterk dat hij dit had overleefd. Ze hebben een shunt geplaats we mochten al snel terug naar Groningen . Eenmaal in Groningen kreeg Nick weer een bloeding weer door het oog van de naald was hij gekropen. Hij werd weer stabiel gemaakt en moest weer naar Amsterdam dit keer met de trauma heli. Nick is alleen zonder ons er heen gebracht Toen wij als ouders zijnde in Amsterdam aan kwamen was Nick al geholpen en was de shunt/ stend die geplaats was weer open gemaakt. Nick mocht naar de afdeling in Amsterdam. maar dat heeft geen uur geduurd of Nick kon alweer terug naar de intensive care daar weer een bloeding weer moest Nick worden geopereerd dit keer ging het goed. Naar een aantal weken in Amsterdam ter observatie te zijn geweest mochten we terug met Nick naar Groningen daar werd Nick klaar gemaakt voor terug te gaan naar Arnhem dicht bij huis. Maar voordat dat kon waren we al weer maanden verder veel ups en downs gehad een infectie nog gehad en allerlei onderzoeken nog. Maar in mei kregen we groen licht we mochten naar Arnhem met hem.
Lekker dichtbij huis en broertjes en familie . Ook is er door een hele lieve verpleegkundige uit Groningen stichting doe een wens voor Nick aangevraagd niet omdat hij zou komen te overlijden maar vanwege dat Nick alles zo dapper had door staan het was vanaf februari tot aan mei heel spannend en angstig geweest voor hem zelf. Dat is in Arnhem op gepakt.
Nick koos voor Bassie. Deze is later in mei bij ons thuis geweest een super lieve man dit was zo super fijn voor Nick. Nick mocht van Arnhem al snel mee naar huis met wel de nodige medicatie en verpleging. We kregen drie x per dag een verpleging bij ons thuis die dan de medicatie aan hem gaf de tijden 8.00 en 16.00 en de laatste om 00,00 uur Nick moest thuis aan sterken dus hij moest per dag 2000 calorieën binnen krijgen dus om 8.00 stonden we al voor Nick vissticks en aardappelpuree te maken. Want als hij zou aan sterken kon hij de operatie aan voor nogmaals een nieuwe lever. Nick deed super zijn best een kanjer was hij wat moest hij veel door staan in juni moesten we een paar dagen terug naar Groningen daar zouden ze kijken of hij goed genoeg was voor de operatie en ja gelukkig hij zou weer in aanmerking komen voor een levertransplantatie en we gingen vol goede moed met een pieper naar huis. Op 15 september nog een gesprek met een chirurg gehad in Groningen Nick smeekte dokter maak me aub beter ik wil zo graag beter worden en leven. Dit doet zo zeer als je dat als moeder zijnde hoor uit een mondje van een 10 jarig ziek kind. Eenmaal thuis ging het stukjes bij beetje slechter met Nick, zo moest hij op 30 september bloedprikken op de verjaardag van zijn broertje en de verjaardag konden we niet laten door gaan Nick moest worden opgenomen we kregen telefoon om 18.00 uur van uit het ziekenhuis Arnhem dat de bloedwaardes niet goed waren dus toen begon het weer. Onderzoeken gehad ze wisten het niet. 7 oktober moesten we naar Groningen toe Nick zou een echo krijgen om te kijken of de shunt/ stend nog open was in de lever want die kon dicht gaan zitten door het weefsel en dan kon dit in Amsterdam weer worden openmaakt dat zou dan een vrij makkelijke operatie zijn. Maar onderweg er naar toe kregen we Nick haast niet wakker het was een raar bezoekje daar aan de kinderarts. Ik als moeder vertrouwde het niet ik zei tegen de arts Nick hoest en zijn longen piepen hij vond van niet en als we het niet vertrouwde moesten we maar het ziekenhuis in Arnhem bellen daar werkte trouwens 2 lieve artsen die ons heel goed hebben bij gestaan. Dus wij met Nick weer naar huis we zouden de uitslag van de echo nog horen, maar Nick ging achteruit hij kon ook heel moeilijk plassen maar daar deden ze niet zo veel op uit. Op 9 oktober zei Nick mam ik wil even samen met jou in bad. ( ik schrok je doet dat eigenlijk niet het hoort niet )
maar Nick smeekte me toe mam aub toch gedaan nog geen 2 min en Nick wilde er al weer uit. Het was inmiddels 11 oktober toen zei Nick om 16.00 uur mam ik ben zo moe ik zei doe maar even de oogjes dicht hij zei nee mama dat kan niet dan zie ik god als moeder zijnde gaat er van alles door je heen maar je mag je angst niet laten merken. ik liep met de telefoon naar de zolder en belde daar met het ziekenhuis in Groningen en vertelde wat Nick had gezegd ze zeiden ik was over bezorgd niets aan de hand Nick zou stabiel zijn en daarbij we moesten morgen toch naar de kinderarts in Arnhem toe dus geen zorgen. De groep van de nachtverzorging had er ook geen fijn gevoel bij de verpleegkundige maakte zich ook ernstige zorgen en we kregen als tip van haar Nick regelmatig even wakker te maken dat deden we dus. Een maal de volgende dag in het ziekenhuis in Arnhem bleek het echt helemaal fout te zijn met spoed naar Groningen medicatie werd naar beneden gezet (wat de apotheker van ons ook al over had gebeld naar Groningen maar volgens de arts daar moest Nick de Antibiotica kuur wel hebben) Hij ging heel hard achteruit details zal ik verder besparen het was niet prettig om een kind zo te moeten zien liggen en te zien vechten voor zijn leventje. Hij werd van de zaal afgehaald en apart gelegd op een kamertje Nick vond de kleuren niet mooi in dat kamertje hij wilde oranje en licht blauw en een rood hart hebben maar in het kamertje daar werd dus gezegd dat Nick heel ziek was en dat ze nog een medicijn konden proberen en zou dat niet aan slaan zou Nick komen te overlijden dit vertelde de arts met een lach op zijn mond ik als moeder zijnde ben toen weg gelopen en was boos ,verdrietig, wanhopig . Het medicijn werd gegeven maar we kregen de volgende dag te horen dat het niet was aangeslagen dus Onze Nick mijn kanjer zou komen te overlijden. Nick heeft nog opa gebeld en gevraagd opa als ik beter word krijg ik dan een nieuwe rottweiler opa beloofde als jij beter word krijg jij die. Maar naar mate de dag vorderde ging het slechter met Nick . Een verpleegkundige zei of jij zeg nu tegen Nick dat hij moet stoppen met vechten of ik ga het doen. Inmiddels hadden we de familie al gebeld zodat ze nog even naar Nick toe konden om afscheid te nemen van hem. Later ben ik naar Nick gegaan en heb tegen hem gezegd Nick het is goed zo ga maar naar de engeltjes toe het is echt goed zo waarop Nick zei mam het ligt niet aan jou maar aan die k.. dokters hier. Nick kreeg een opleving wilde eten zo hebben we nog friet gehaald voor hem, als ouders zijnde hoop je toch dat je kind nog beter word. Nick vroeg mam wil je bij me komen liggen dat heb ik gedaan ik zag wel op de monitor dat zijn hartslag aan het zakken was, maar ik moest zelf heel nodig naar het toilet en dat heb ik gedaan ik was net op tijd terug voor Nick stierf. Nick je bent en was tijdens je ziekte een kanjer heb heel veel bewondering voor je hoe je alles heb doorstaan. liefs je mama

Op zondag 17 oktober 2004 is Nick Peters overleden. We zullen hem missen en met veel liefde aan hem blijven denken.