Lieve tante Nellie, je was een bijzondere vrouw. Eerlijk gezegd kwam het contact pas op gang, toen ome Leo ziek werd. Daarvoor eigenlijk niet. Jij had daar blijkbaar je redenen voor. Gezellige familiefeestjes sloeg je over, ome Leo kwam vaak alleen. Er was vaak niet echt hoogte te krijgen van hoe je petje stond. Toen ome Leo ziek werd zocht je ons op en was je toch heel blij dat we kwamen. Je was hartelijk en belangstellend, ook af en toe eigenwijs. Ik kreeg hele verhalen mee over hoe je leven was en hoe zwaar je het nu had met de zorg voor ome Leo. Je vond het fijn om aandacht te krijgen en stuurde me vaak lieve berichtjes. Het heeft me verwonderd, maar het was goed zo. Als jij en ome Leo blij werden van mijn bezoekjes, deed ik dat graag. Ik zag toch ook een eenzame vrouw, die een leven heeft gehad met pieken, maar ook veel dalen. Je werd zelf ook ziek en was onzeker over de toekomst, zag dingen soms erg zwaar. Helaas heb ik je de laatste maanden niet meer kunnen bezoeken. Ik heb het nog geprobeerd, maar je was te moe en werd steeds zieker. Nu kan het niet meer. Ik hoop dat je rust hebt gevonden en weer bij ome Leo kan zijn, weer fijn samen. Dank je wel dat ik toch nog een andere kant van je heb gezien en je blij heb kunnen maken met een simpel bezoekje. Rust zacht. Dikke knuffel van Hannie xxx