Lieve Natasja,
Na enkele weken van stilte op Instagram werd mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd. Hoe zou het nu gaan met je? En dan, via de bekende Google zoekmachine, komt het nieuws ineens kei hard binnen.....
In je tijd in Nijmegen leerde wij elkaar kennen, samen naar school, bier drinken op vrijdagmiddag en samen werken bij de AH. Goh wat miste je toch je oude school, de Karseboom en je vrienden, eigenlijk wilde je helemaal niet naar Nijmegen. Toch hebben we veel lol gehad. Een paar jaar geleden kwamen we elkaar via de bekende sociale kanalen weer tegen en hadden wel veelvuldig contact. Wat was het mooi om te zien hoe trots je was op je 3 prachtige kinderen en hoe fijn was het om te zien dat je ook de liefde weer had gevonden. Vaak reageerde je even kort op een post van mij en ik op die van jou. Maar soms hadden we ook hele gesprekken via de chat, over de kids, het leven en alles wat daarbij komt. Je ziekte droeg je, vanuit mijn kant gezien, echt super knap. Met de steun van de lieve mensen om je heen ging je vol de strijd aan en hield je ons vaak op de hoogte. Deze zomer dacht ik, yes ze gaat de goede kant op.... Aangezien het de laatste weken stil was weet ik niet hoe het toch ineens zo kan zijn dat je er niet meer bent...zo onwerkelijk...Men zegt vaak dat het allemaal zo oneerlijk is en eerlijk gezegd, zo voelt dit nu ook. Wat zul je gemist worden en een leegte achterlaten.....Jeetje Natasja...Ik wil je lieve kinderen, je ouders, familie, je lieve nieuwe partner die er steeds voor je was en al andere dierbaren heel veel kracht en liefde wensen om dit enorme verlies te dragen......Rust zacht.