Ik schrijf jullie nu pas een bericht omdat ik er per toeval achter kwam dat Mona is overleden in januari.
Wat een verdrietig nieuws, ik wist dat ze hard achteruit ging, maar dat het toch zo snel is gegaan…
Ook al zag ik Mona niet vaak meer, ze bleef voor mij een hele lieve, positieve vriendin met een groot warm hart.
Lieve familie, heel veel sterkte met dit verlies en met het leven zonder Mona.
Hele dikke knuffel
Liefs
Jacqueline

We hebben jou leren kennen als een zeer positieve vrouw, wij vinden het jammer dat we jou maar ook Jacques niet eerder hebben leren kennen.
De korte tijd dat wij jullie kennen hebben we ervaren als gastvrij, en positief in het leven, goede gesprekken hebben we gehad, en Mona wat was je een positieve denker, die open stond voor anderen, Mona je was een mooi en warm mens, we zullen je missen. Wij wensen Jacques en kinderen heel veel sterkte toe.
Wij hopen Jacques met jou nog eens het glas te kunnen heffen en mooie herinneringen over Mona kunnen ophalen om Mona nog beter te leren kennen.
Liefs Stien en Wim Telleman

Bijna 44 jaar geleden, leerden wij elkaar kennen in Amsterdam. Ik vertrok toen weer naar het buitenland en wij ontmoetten elkaar nog een paar keer in Nederland. Over de jaren en van verre hebben wij onze vriendschap weten te behouden en jk ben jou altijd dankbaar hoe jij ook mij, zelfs gedurende de afgelopen jaren, hebt weten te omarmen met jouw pure liefde voor de mens en het leven Jouw groothartigheid blijft voor mij uniek en houd ik bij me.

Lieve Mona,
Ik paste op jouw kinderen met veel liefde en plezier en nu doet mijn dochter dat op jouw kleinzoon. Dat is toch
wel heel apart! Zo blijft er toch nog een draadje.
Liefs Marjanne en Marjo

Sinds Mona en Jacques naar de Diamantdijk verhuisden was Mona onze overbuurvrouw.
Mona en ik zaten allebei in het onderwijs en hebben onze meningen hierover tijdens onze wandelingen gedeeld. Totdat het wandelen teveel voor haar werd.
We appten elkaar om te hoogte te blijven hoe het met haar ging.
Afgelopen zomer zijn we samen nog naar de pluktuin geweest. Dat was best zwaar voor haar maar
ze bleef altijd vooruit kijken en wat heeft ze gestreden.
Haar motto was “Het is zoals het is”.
Bedankt voor de fijne vriendschap, we zullen je missen.
Jan en Roswitha.