Lieve mama,
Hier sta ik dan, tegenover jouw familie, kennissen en vrienden, en jemig mam, wat zijn dat er veel! En ik snap wel waarom. Jij was namelijk fantastisch.
Ik zou nu het liefst 1000 momenten willen beschrijven die wij samen hebben meegemaakt maar daar krijg ik graag op een ander moment de tijd voor. Want mam, wat hebben we veel samen gedaan. Ik beperk mij tot een paar, en wil vooral graag aan iedereen hier vertellen mam, hoe jij was als moeder en als oma.
Samen met papa maakte jij alles mogelijk. Van kampeervakanties in Frankrijk, tot jaarlijkse skivakanties, tot reizen naar Australië en de canarische eilanden, de mogelijkheid om eigen huizen te kopen en paarden. Maar wat ik mij de laatste tijd goed realiseerde is dat juist de kleine dingen ertoe doen. Even langslopen met de hond om mijn dag aan je te vertellen, even je advies vragen over relaties, kinderen en vriendschappen, een avondje naar de nieuwste Soof film of gewoon lekker samen eten. Samen een dagje winkelen bij Rinsma of een wijntje in de tuin. Dat waren de belangrijke momenten. En jij was er altijd. Of het nou was om iets te vieren of juist verdrietig te zijn, toen we een tijdelijk onderkomen nodig hadden of juist wat ruimte. Jij zorgde ervoor dat het mogelijk werd gemaakt.
Jij vond sociale contacten belangrijk. Zodra we op de camping in de dordogne aankwamen of in het hotel in zwitserland kenden we de rest van de gasten. We speelden spelletjes, aten samen, staken de bbq aan of gingen een avondje samen sleeën. Jij onderhield ook al deze contacten en ik ben er nog niet achter hoe je dat hebt gedaan. Naast vrouw van, moeder, schoonmoeder, oma, werknemer was jij vriendin van tientallen. En die vriendschappen waren hecht en oprecht.
Van mij was je niet mijn beste vriendin. Voor mij, was je echt mijn moeder. Je deelde niet alles met mij en je hield bepaalde dingen bij mij weg zoals een moeder hoort te doen. Je was vergevingsgezind zoals een moeder moet zijn. Ik kon fouten maken, mocht dingen verkeerd doen en verkeerde keuzes maken, ik mocht de tijd nemen om te wennen aan nieuwe situaties en mocht terugkomen op mijn besluiten. Ik kon alles met je bespreken, seks, drugs, liefde, verdriet, angst en woede. Jij hebt mij altijd het vertrouwen gegeven dat het goed zou komen, dat we er altijd weer opnieuw over konden praten en dat ik geduld mocht hebben. Je was er altijd voor mij. Toen ik een zwaar ongeluk had gehad in Oostenrijk en dacht dat ik dood zou gaan, zat je naast mij toen ik door de scans ging, toen de arts mijn pols zette en sliep je naast mij in het ziekenhuis. Je zat naast me tijdens Iven zijn hartoperatie en we wachtten op het verlossende telefoontje van de chirurg en zat vervolgens weer naast hem op de IC.
Je hebt het vroeger ook vaak voor mij opgenomen. Als ik botste met papa, toen ik stiekem rookte maar jij met je neus zoals die van een bloedhond dit natuurlijk al lang doorhad, bij ouders van kinderen waar ik ruzie mee had. Jij stond onvoorwaardelijk voor je dochter.
Dit veranderde iets toen ik verkering kreeg met Ronald. Je had hem namelijk ook erg lief en wist dat ik, met een combinatie van karaktereigenschappen van jou en pap, best ongeduldig en koppig kon zijn. Als ik dus eens klaagde over Ronald gaf je altijd je oprechte mening. Toen Ronald je later vroeg of hij met mij mocht trouwen zei je tegen hem: ‘weet je dat wel zeker’? Gelukkig wist hij dat en heeft hij jou nog lang om zich heen mogen hebben.
Die oprechtheid en eerlijkheid heb jij altijd bij je gedragen en krijg ik de laatste dagen vaak van je dierbaren te horen. Dit was soms ook lastig voor mij, als opgroeiende vrouw en als jonge moeder. Jij had altijd een mening mam en oooh die stak je niet onder stoelen of banken. Dit heeft je altijd veel gebracht, iedereen wist precies wat ze aan je hadden. Ik ook, maar dit maakte ook wel eens dat ik het spannend vond om iets aan je te vertellen. Bijvoorbeeld toen ik voor de eerste keer zwanger was van Isa. Juist, omdat jij wat ouder was toen je kinderen kreeg wilde ik graag jong kinderen, zodat mijn kinderen nog een fitte opa en oma zouden hebben. Ik was 23 toen ik je over mijn zwangerschap vertelde en je was verrast maar zo liefdevol.
Onze rollen veranderden. Ik werd ook moeder en jij werd naast moeder van mij, ook oma van mijn kinderen. Dit bracht een extra zachtheid in je naar boven.
Je was de oma die ze verwende met grote cadeaus en vakanties maar die ze ook leerde hoe je met bijna niks een fantastische tijd kon hebben. Je zette samen met papa prachtige speurtochten uit op Ameland, speelde spelletjes met ze, bakte oliebollen en appeltaarten met ze tot er geen appel meer aan de boom zat, leerde ze naaien en leerde ze zwemmen. Je was dol op ze zoals een oma hoort te zijn, nam het voor ze op zoals een oma hoort te doen en maakte tijd voor ze vrij alsof je deze nog jaren had.
