Sinds de dag dat ik Mathieu leerde kennen als student inspireerde hij mij. Door zijn manier van vertellen werd ik direct enthousiast en gemotiveerd om echt te gaan studeren. Hij maakte dat ik mijn best wilde doen en niet alleen een voldoende te halen (hoewel hij ook zei dat een 5,5 het mooiste cijfer was dat er was omdat je dan precies had gedaan wat je moest doen). Hij heeft mij begeleid bij mijn bachelorscriptie, masterscriptie en masterstage. Bij mijn diploma-uitreiking was Mathieu in het buitenland. Dat vond ik eerst heel jammer, omdat ik dan niet zijn woorden over mij zou horen. Maar hij had maar liefst 6 pagina's volgeschreven over mij. Met teksten die ook weer inspireerden en motiveerden. Die ik nog vaak heb gelezen op momenten dat ik mijn motivatie even kwijt was en zeker nog vaak tevoorschijn zou halen. Na mijn studie heb ik hem nog een paar keer gezien bij evenementen waar ik bewust heen ging omdat hij er zou spreken. Vol energie was ik daarna altijd weer. Ook het luisteren van zijn podcast of interviews had dit effect.
Toen ik hoorde dat hij ziek was was ik erg geschrokken. Het klopt niet. Het is pure onrecht. Ik weet nog hoe gelukkig hij was toen hij vader werd van zijn derde en hoe hij daarover vertelde in ons college. Ik was al door hem gefascineerd en dit maakte hem een nog mooier persoon: naast zijn karakter, verschijning, skills als docent, onderzoeker en criticus, ook nog een gezinsman die ongelooflijk veel hield van zijn vrouw en kinderen.
Het klopt niet dat iemand die zowel op persoonlijk niveau als op maatschappelijk niveau zo inspireert ontnomen wordt. Het maakt mij intens verdrietig dat dit wel is gebeurd. Ik besef dat het verdriet dat ik voel slechts een fractie is van het verdriet dat zijn vrouw, kinderen en anderen naasten voelen. Ik wens iedereen die van hem hield heel veel sterkte en liefde toe!
Liefs,
Alyssa