Beste Neef Martin,
Vorige week, op je geboortedag, reden Micheline en ik door Frankrijk, het land waarin je, op 25 juli te midden van de jouwen, dit aards verblijf voorgoed verliet. Ook toen, voor de zoveelste keer kwam weer de gedachte op: "We hebben elkaar (te) weinig gezien en gesproken". Tijdens onze laatste ontmoeting bij jou thuis in Vlaardingen, zei je buitengewoon wijs: "Ja, zo kan dat gaan in het leven; zit er alsjeblieft niet over in. Het is niet anders, het is zoals het is".
Van die laatste periode tot en met je definitieve afscheid hou ik in mijn beleving karakteristieke en positieve herinneringen aan jou die ik graag aan je memori site wil toevoegen,ook alk heeft het wel wat tijd gekost voordat een en ander op zijn plaats viel.
Je ziekte verliep slopend snel, want bleek zich niet te laten stabiliseren. Jouw positieve instelling hoe je daarmee omging koester ik als een karakteristieke en dierbare herinnering aan je. Je niet aflatende zoektochten naar verbetering/verlichting (zoals ik van je neef Wim begreep) vormen een mooie illustratie van doorzettingsvermogen.
Ik hou ook graag de berustende, maar tevens troostende gedachte bij mij dat het ook wel iets moois had dat je samen met je gezin je omringd wetend door hun warmte, dit aardse bestaan hebt mogen verlaten.

Tijdens je afscheidsbijeenkomst heb ik veel over je geleerd tijdens de duotoespraak van Yvonne en Peter, je fotograaf-vriend, je neef Wim, en vooral van Mariska, wat een kanjer!!! Je bent in een warm nest ingetrouwd, waaraan je met Mariska twee prachtige tiener-kinderen aan hebt toegevoegd. Ik ben ervan overtuigd geraakt dat die familie goed voor hen zal zorgen en een beetje over hen zal waken. En weet je, mocht dat hoe dan ook, of waar dan ook nodig zijn: samen met Micheline zullen we er voor hen zijn. Zij kunnen altijd een beroep op ons doen.

Als ik nu aan je denk, zie ik je voor me, zoals je eind juli vanuit Frankrijk naar Nederland vervoerd bent. Je rechterarm lag niet op je borst, maar stak enigszins de lucht in; je hand gestrekt naar voren, je vingers lichtjes gebogen: alsof iedereen die van jou, aldaar opgebaard liggend, afscheid kwam nemen, een laatste vaarwel toewuifde. Met veel respect hou ik die gedachte vol overtuiging dicht bij mij.
Voorschoten, 25 september 2015
Marius Giphart

Lieve Martin,

Dankzij jou werd ik lid van de fotoclub. Nog daarvoor gingen we met een groepje naar Parijs en jij nam ons op sleeptouw naar de mooiste plekjes. Wat hebben we toen een lol gehad en het leverde ook nog mooie foto's op.
Vaak fietsten we samen naar de fotoclub en weer naar huis. Dit jaar zag ik je iedere week achteruit gaan, steeds meer gevangen in je eigen lichaam. Erg moeilijk vond ik dat, omdat ik zo weinig voor je kon doen dan alleen een vriend voor je te zijn en af en toe een appeltaart voor je te bakken. Zelf was je bijna altijd positief. Je keek naar wat je nog kon en wat je had i.p.v. wat niet meer ging. Heel veel respect voor jou.
Bedankt Martin, voor al je adviezen, tips, feedback, uitleg en geduld wanneer ik het nog niet helemaal begreep. Bedankt voor al je prachtige foto's waar wij op de club van konden genieten. Maar vooral bedankt voor je vriendschap. Ik zal je missen.

Corine

Lieve Mariska, Jora en Sten,

Martin zei ooit eens op de club, "Ik ben met de mooiste vrouw van de wereld getrouwd!" Ook op zijn kinderen was hij altijd enorm trots. Ik hoop dat de mooie herinneringen aan hem, de pijn van zijn gemis een beetje kunnen verzachten.

Liefs Corine