Wat een geweldig verlies voor de golfsport. Hij was een geweldige collega en heb vele fijne cursusdagen met je gehad.
Rust zacht...

hey tinus!

vrijdag hebben we voorgoed afscheid van je genomen. het was pijnlijk. een stukje dat ik ging voorlezen, ik dacht dat het me niet ging lukken en ik in tranen uit zou barsten. ineens stond ik daar, voor al die mensen, maar alleen voor jou had ik dit stukje geschreven, het voelde alsof je naast me stond. ik denk nog heel vaak aan de lessen die je me gaf, vooral als ik daar op de driving range sta, dan denk ik, waarom ben jij er niet. en dat gaat dan de hele les door mijn hoofd heen. hoe het had kunnen zijn. en hoe het nu is. nog steeds snap ik niet waarom dit is gebeurd, maar moet het toch accepteren. er zijn momenten waarop ik heel vrolijk ben, maar een moment zoals nu dat ik heel verdrietig ben stimuleert me om iets tegen je te zeggen. en ik weet zeker en geloof erin dat je dit leest. je was en blijft echt een top pro, je hebt me in die 8 jaar veel geleerd, over het golf spelletje en voornamelijk over het leven zelf. dat ik in mezelf moest geloven. dat doe ik nu zeker. en doorgaan met dit leuke fanatieke spelletje dat je me geleerd hebt ga ik ook echt doen. ik hoop dat je je nu beter voelt en er daarboven hele mooie golfbanen zijn en plaatsen waar je kan vissen. jou zal ik nooit vergeten. ik hou van je tinus! Rust zacht!

Een onbegrijpelijk bericht. Woorden schieten tekort.

Martijn,
Je was een hele fijne kerel, die met een ongelofelijke passie, eigenheid en persoonlijke aandacht mij en vele anderen de liefde voor de golfsport heeft bijgebracht.

Dag Martijn, vroeger zaten we bij elkaar in de klas op de Wilhelminaschool. (En daarvoor al in de kleuterklas.) Ik zat op de eerste échte schooldag trots naast je, ik weet nog dat je vrolijkheid en je spontaniteit grote indruk op me maakte. Je was geliefd bij iedereen. Toen we naar de middelbare school gingen, moest ik verhuizen naar Friesland en ben ik je uit het oog verloren. Ik dacht nog wel eens aan je, hoor, en ik heb je nog één keer gezien toen ik bij een vriendin logeerde in Brummen. Je riep mijn naam op de markt in Zuthen. met een rood hoofd groetten we elkaar en we waren te verlegen om lang met elkaar te praten. Ach ja, pubers...
Ik dacht vandaag: laat ik eens kijken of je ook op Twitter zit of op Linkedin. Het leek me zo leuk om weer eens contact met je op te nemen na al deze jaren. gewoon, even kijken hoe het met je is.. Dus ik googelde je naam... en tot mijn schrik stuitte ik op je condoleanceregister...

Waarom, waarom dit wachten, tot het later is dan we dachten?

Ik lees op de berichten van dit register dat je je gulle lach altijd hebt gehouden. En dat veel mensen van je hielden/houden. Daar ben ik blij om.


Ik wens je familie en vrienden veel sterkte toe.

Liefs, rust zacht,
Tine

Beste martijn ,
Wat al zo lang bekend was heb je de strijd definitief verloren. ik heb je nog enkele keren een berichtje gestuurd om ons medeleven te betuigen. de strijd was niet te overwinnen ik hoop , dat je de rust hebt gevonden die ik je laatst toewenste en wens de mensen om je heen heel veel kracht.Je zult nog lang in onze gedachten blijven door je geweldige passie voor de golfsport die je met volle overgave aan ons overbracht. bedankt dat ik je heb mogen kennen. Paul.

Vol ongeloof las ik je naam in de krant.Jaren geleden zaten we samen op school in Zutphen,mocht je erg graag.Hadden dezelfde smaak voor goede muziek,konden eindeloos ouwehoeren in pauze\'s en tussenuren....na deze gezellige tijden zijn we elkaar uit het oog verloren,heb me nog wel eens afgevraagd wat je bent gaan doen....
en ineens na al die jaren je naam in de krant,gelijk vriendin Isolde gebeld,ook van deze opleiding.Herinneringen opgehaald en natuurlijk dat je veels te jong was,ongelooflijk.....
Wens de familie en vrienden ontzettend veel sterkte toe in deze moeilijke tijden.

Een jaar of 20 geleden kwam Martijn bij mij om stage te lopen en de technieken van golf onder de knie te krijgen, samen met mijn collega Philip hebben wij je 4 jaren mogen begeleiden. Dat de opleiding wat langer duurde dan normaal had met je wat moeilijke (wat late) pubertijd te maken. In overleg met je ouders, mocht ik wat meer over je hoeden dan alleen professional zijn. Deze voor mij bijzondere tijd heeft gemaakt dat je nooit uit mijn hart verdwenen bent, dat is niet moeilijk met jouw positieve uitstraling. Heerlijk gevoel voor mij, als wij elkaar af en toe op toernooien tegenkwamen, zag dat het goed met je ging.
Je hebt je, als leerling bij mij door deze, voor jou, moeilijke tijd heen geworsteld. En je bent uiteindelijk een uitstekend professional geworden, je grootste kracht was het enthousiasme en liefde voor de golfsport overbrengen bij leerling golfers, heel knap dat deel beheerste je al heel snel.
Begin 2010 heb ik je nog even gesproken tijdens een van de eerste toernooien, je zag er goed uit. Het telefoontje van vorige week zaterdag, zette mijn wereld op de kop, kan het nog steeds moeilijk bevatten. Gisteren werd duidelijk tijdens de toespraken dat de waardering voor je groot is, dat deed mij goed. Een uitspraak wil ik eruit halen van een van je competitieleerlingen:
Als je het leven positief benaderd komt de wereld vanzelf naar je toe.
Je was geen gewone stagiere voor mij
Jan Dorrestein

Dag mooi mens, dank je wel voor de bijzondere momenten.

Lieve Martijn,

Vandaag hebben we op indrukwekkende wijze afschijd van je moeten nemen, we hebben genoten van je vriendschap en je involment in ons gezin en je gezelschap toen je hier was. De verschillende holes die jij had uitgezet, door de bomen, over de vijver, over het huis, tegen het lege bierflesje. Je had geen golfbaan nodig om je passie uit te leggen. We zijn dankbaar dat je nog te hier bent geweest en wat waren we nog hoopvol na de laatste keer, dat we je zagen, we maakten al stiekem plannen richting de EPD tour in Duitsland om naar Tristan te gaan kijken samen met jouw. We wisten, misschien tegen beter weten in dat dit mischien niet waarschijnlijk was, maar jouw positievime gaf ons hoop daarop, zoals je eigenlijk altijd aan zoveel dingen een positieve draai kon geven. Het is je jammer genoeg niet gegund geweest, wat ons rest is herinnering aan je positivisme, je eigenheid, je eigen kijk op dingen die je na aan het hart lagen, je passie en je toewijding. Tinus je was voor 3/4 jaar \\\\\\\"part of the family\\\\\\\" . maar voor ons zul je dat altijd blijven!

De herinnering blijft aan je enthousiasme interesse en positivisme voor niet alleen het golfen maar ook in het intermenselijke dank