Lieve Lara, Viggo en Beau,

Wat een bericht zeg! Ik heb er geen worden voor en kan me er werkelijk waar niets bij voorstellen. Zo'n bericht doet je weer beseffen dat het leven vergankelijk is.
Ik moet zeggen dat ik hem (jullie vader) al heel wat jaartjes niet meer heb gezien of gesproken, maar de herinneringen zijn nog altijd levendig. Op de middelbare school zat hij bij mij in de klas en waren we vrienden en gingen we veel met elkaar om. Samen stappen, lol maken en rondhangen. Ik weet nog goed dat hij na schooltijd altijd honger had en dan bij mij thuis zelf (3/4/5/6) boterhammen stond te maken (daar stond mijn moeder dan weer van op te kijken, haha). Of al die stapavonden die toch altijd weer anders afliepen dan gedacht. Met Martijn erbij gebeurde er altijd wel iets. Hij had altijd een grote mond, maar had zeker een hart van goud! Een groot gemis.

Ik wens jullie in deze moeilijke tijd heel veel sterkte, liefde en licht.
Derk van den Berkhof

Dear Lara, there are no words. I’m so sorry for your loss, apologies this is coming late. Sending you lots of love to u and your family at this difficult time.
Reem mudawi xx

Lara, Viggo en Beau,
Gister hoorde ik het vreselijke nieuws over Martijn ... in eerste instantie ongeloof die later plaats maakte voor een diep triest gevoel die de laatste 24 uur niet weg gegaan is.
Martijn en ik kwamen tegelijkertijd terug in Nederland bij NIBC na een goed aantal jaren in Londen, en gingen vervolgens tegelijkertijd door om nieuw uitdagingen te zoeken. Over de afgelopen drie jaar hadden we regelmatig contact om ervaringen te delen, biertjes of gin-tonic's te drinken op de Zuidas, of zoekend naar mogelijkheden om samen te kunnen werken op nieuwe projecten. Daarnaast hadden we allebei een passie voor fietsen en natuurlijk onze twee kindjes waar we samen met veel plezier over konden praten ... misschien dat het daarom allemaal extra zwaar aankomt omdat de pijn die zijn verlies achterlaat door merg en been gaat, en ik deze gewoon niet kan los laten.
Heel veel sterke voor jullie allemaal, en ik zal nog vaak aan Martijn denken. Het was een fantastisch persoon met veel humor maar toch ook altijd een realistische visie op de wereld! We gaan hem missen.
Rob de Bruin

Dear Lara & family.

I am so sorry to hear of Martijn's passing Lara. I can't even begin to imagine what you're all going through.
We may not have kept in touch over the years, and I think I only met Martijn a few times during your time in London. Nevertheless, I remember thinking what a lovely and interesting person, as we talked over drinks one evening at a nightclub in London for ones of our friends birthday's.

I hope you are all surrounded with all the love and support you need at this awful time. My thoughts are with you all, and if there is anything I can do for you please do reach out.

Lots of love
Hemma
xxx

Lieve Beau en Viggo,

Ik ontmoette jullie vader ruim vijfentwintig jaar geleden in de brugklas van de middelbare school, waar we elkaar vonden in onze interesse voor sport en auto’s. (En sportauto’s.) Verder deelden we een hooghartige minachting voor vakken die naar onze mening irrelevant waren, zodat we tijdens de lessen levensbeschouwing en muziek vooral de “Auto, Motor und Sport” aan het lezen waren. Bij het vak Engels gaf hij door zijn internationale achtergrond ook met tegenzin acte de présence; proefwerken en overhoringen deed hij in de regel zonder daarvoor te leren. De resulterende negen-komma-zoveel (in plaats van de verwachte tien) werd dan verdedigd door die af te zetten tegen zijn minimale tijdsinvestering!

Mede door zijn fysieke kracht behoorde hij in zijn leeftijdsgroep tot de beste tennissers van Nederland. Die status verleende hem in zijn ogen de vrijheid om, als dertienjarige, tamelijk ongenuanceerd over andere tennissers te mogen oordelen. Ik kan mij nog goed herinneren dat hij zonder enig sarcasme en met uitgestreken gezicht een keer zei: “Het winnen van Wimbledon was een sprookje, want Krajicek is eigenlijk een heel beperkte speler. En ook helemaal niet zo goed in wat hij wél kan.” Voor jullie beeld: Richard Krajicek was in die tijd al jaren de onbetwiste nummer 1 van Nederland.

Zelfverzekerd, onverstoorbaar en ambitieus, aangevuld met veel humor en oprechte interesse in anderen. Deze combinatie maakte hem geliefd door velen.

In de jaren daarna leerde hij mijn nichtje Lara kennen en werd de basis voor hun relatie gelegd. Na jarenlange radiostilte hebben we elkaar nog een paar keer gesproken op familiebijeenkomsten, waar hij Lara als trotse partner vergezelde. Het was leuk om erachter te komen dat er bij ons allebei nog steeds een flinke scheut benzine door de aderen stroomde. Maar bovenal verried zijn bewondering voor de kinderen van Kirsten en mij dat hij zich erg verheugde op een toekomst met Lara en jullie als middelpunt.

Viggo, Beau: Jullie vader was een bijzondere man en er zijn talloze anekdotes die zijn unieke karakter illustreren. Hopelijk leeft zijn eerlijkheid, doorzettingsvermogen en natuurlijke charme in jullie voort. Ik weet zeker dat jullie moeder, grootouders, familie en de vrienden van jullie ouders bereid zijn om zo veel mogelijk van de liefde, zorg en kansen te geven die Martijn voor jullie klaar had liggen.

Voor Lara, Viggo, Beau:

Allereerst gecondoleerd met dit verschrikkelijke nieuws!

6 jaar heb ik bij Martijn in de klas gezeten. Op het toenmalige Augustinus College in Beverwijk. Hij was een boef, eigenzinnig en de rebel van de klas. Met altijd een grote grijns op z'n kop. Op zoek naar kattenkwaad en lol trappen. Zijn leven was één groot feest en hij genoot er van.

Het leren ging hem makkelijk af. Hij gaf weinig om huiswerk, spijbelde met enige regelmaat en vaarde z'n eigen koers. En op de een of andere manier kwam hij daar altijd mee weg.
's Avonds en in de weekenden ging hij los. Hij hield van feestjes en was altijd tussen de mensen te vinden. Als Martijn van de partij was, gebeurde er altijd wel weer iets.

Maar jullie vader had ook een hart van goud. Hij was sociaal, betrokken en had oog voor zijn medemens. En voor z'n vrienden ging hij door het vuur. Ik kon het heel goed met Martijn vinden. We hebben samen veel gepraat. Hij was er voor mij in moeilijke tijden en dat zal ik nooit vergeten.

Een paar jaar geleden kwam ik hem weer tegen op een bruiloft. We hadden elkaar al zo'n 15 jaar niet gezien.
Samen hebben we een paar biertjes gedronken. Oude verhalen opgehaald en gelachen. Maar vooral ook stilgestaan bij het nu. Hij woonde weer in Nederland, was getrouwd en was net vader geworden. En die grote grijns? Die stond grootser dan ooit op zijn gezicht, maar nu van geluk. En samen hebben we geproost op het leven.

Lieve Viggo en Beau, jullie moeten weten dat jullie vader een geweldige gozer was. Het voelt verschrikkelijk oneerlijk dat ik hem langer heb mogen kennen, dan jullie zelf.

Ik wens jullie allen heel veel sterkte toe met zijn verlies!

Liefs, Tim van der Linden

Wat een verdrietig bericht.
Ik heb Martijn sinds de middelbare school niet meer gezien, maar herinner me hem goed.
Hij was diegene waarvan je hoopte hem nog eens tegen te komen op een reünie.
Om te zien wat er geworden was van die eigenzinnige, knappe jongen.
Die lief was, maar je ook venijnig uit de tent kon lokken. Die niet het hoogste woord voerde, maar dat wel had. Doortastend en recht voor zijn raap. Altijd een beetje geheimzinnig en onbereikbaar of zo.
En verliefd op dat meisje van een klas onder ons.
Ik zag de foto´s met lieve mooie kindjes. Blijkbaar was Martijn goed geland.
Wat een gemis.
Alle goeds en sterkte.