Beste Frans en Els,
Las het droevige bericht over het heen gaan van jullie Martha. Leonie en ik herinneren ons Martha als een gezellig en vrolijk mens die indertijd, op haar fiets soms groente uit de volkstuin bij ons langs kwam brengen, ook op de gezellige dames avonden van de kookclub hadden we veel lol.
Dat het de laatste tijd niet zo goed met haar ging begrijpen wij uit het artikeltje in de krant, maar dat neemt niet weg dat haar heen gaan een behoorlijke impact op jouw leven en dat van Els zal hebben.
Wij wensen jullie dan ook veel sterkte voor nu maar ook voor de toekomst..
Leonie en Carel Kiesel

Utrecht 10-1-2022
Lieve Frans en Els
Uiteindelijk is jullie lieve vrouw en moeder op drie januari jl. niet meer wakker geworden.
We moesten helaas al langer haar steeds minder sprankelende aanwezigheid missen.
Voor haar vrienden en vriendinnen in Utrecht was zij altijd de vrolijke gastvrije vrouw, blij en meelevend.
Voor Henk was zij zelfs getuige op ons huwelijk in 1975, een prachtig feest.
Haar huwelijk met Frans bood haar weer een nieuwe richting in haar leven, de komst van Els was zeer gewenst. Het verlies van Irene kort daarop, daar is Martha nooit helemaal overheen gekomen.
De Utrechtse vriendenkring die de laatste jaren elkaar wat vaker zien, moest haar steeds meer missen. Ze liep steeds meer in de mist.
Gelukkig is haar dankzij de bewonderenswaardige en nuchtere zorg van Frans, een al te langdurig ontluisterend eindtraject bespaard gebleven.
We zullen de opgewekte telefoontjes bij elke verjaardag missen.
We hopen dat Frans en Els en alle naaste vrienden en verwanten van Frans de leegte dragelijk kunnen houden.

Henk & Mea van Ravesteyn-Kramer

Utrecht 10-1-2022
Lieve Frans en Els
Uiteindelijk is jullie lieve vrouw en moeder op drie januari jl. niet meer wakker geworden.
We moesten helaas al langer haar steeds minder sprankelende aanwezigheid missen.
Voor haar vrienden en vriendinnen in Utrecht was zij altijd de vrolijke gastvrije vrouw, blij en meelevend.
Voor Henk was zij zelfs getuige op ons huwelijk in 1975, een prachtig feest.
Haar huwelijk met Frans bood haar weer een nieuwe richting in haar leven, de komst van Els was zeer gewenst. Het verlies van Irene kort daarop, daar is Martha nooit helemaal overheen gekomen.
De Utrechtse vriendenkring die de laatste jaren elkaar wat vaker zien, moest haar steeds meer missen. Ze liep steeds meer in de mist.
Gelukkig is haar dankzij de bewonderenswaardige en nuchtere zorg van Frans, een al te langdurig ontluisterend eindtraject bespaard gebleven.
We zullen de opgewekte telefoontjes bij elke verjaardag missen.
We hopen dat Frans en Els en alle naaste vrienden en verwanten van Frans de leegte dragelijk kunnen houden.

Henk & Mea van Ravesteyn-Kramer

Lieve Frans en Els,
Het was een warm en liefdevol afscheid. Jullie hebben zo mooi gesproken.
Ik voeg de tekst van mijn praatje bij. Liefs en sterkte.

Lieve Martha,
Ik zou een boek kunnen schrijven over mijn herinneringen aan jou. Ik denk dat ik weinig mensen ken die zo belangeloos en compromisloos konden geven en konden verbinden als jij. Niet alleen wat je gastvrijheid betreft maar ook in het bedenken van leuke dingen. Niets was jou en later ook voor Frans te veel.

Niet alleen leuke dingen deelden we, ook het grote verdriet toen kleine Irene overleed. Ik was hoogzwanger van Tessa, Tessa werd geboren op 2 maart, de verjaardag van Irene en jullie kwamen direct langs. Dat was bijzonder.

Terug naar onze studententijd: Met Martha was het altijd plezier. We gingen samen stappen o.a. naar Dikke Dries. Veel ontmoetingen met de handbalclub. Ook ontmoetten we een keer een militair, die ons mee uit rijden nam in een militair voertuig, een drietonner of tientonner, ik ben niet zo goed op de hoogte, het was iig groot. Wij werden aangehouden door de militaire politie en de militair kreeg een straf omdat je natuurlijk niet met zo’n auto door de stad mag rijden.

Ook reden Ben, Martha en ik na een fondue bij Martha met zn drieen op de Mobylette naar de Maarsseveense Plassen omdat we zin hadden in zwemmen. Het was een uur of twee s’nachts. Gewoon lekker doen waar je zin in had.

Toen kregen we kinderen. Els en Kim werden allebei in november 1980 geboren. Jullie woonden op de Baselstraat. We hebben elkaar toen veel opgezocht en leuke uitstapjes gemaakt. Kim en Tes vonden het heerlijk om bij jullie te logeren.
Later ontdekten jullie Ledro als vakantiegebied. Wij zijn daar toen ook jaren op vakantie geweest. Lekker zwemmen in het meer, lange wandelingen maken, de bergen in. Lekker eten en drinken. Waren super vakanties. Wij hadden altijd een auto met een karretje voor de bagage. Jullie pakten alles in de auto, in vuilniszakken, dat nam minder ruimte in dan al die koffers van ons. Ja Martha en Frans waren praktisch, geen problemen maken, maar doen. Nog een praktische tip van Martha: wij hadden een vergiet bij ons, onzin zei Martha, je slingert de sla gewoon droog in een stuk vitrage.
Je laatste jaren waren moeilijk, we zullen je missen. Oud worden is niet makkelijk, maar het hoort er wel bij.
Dit waren vooral mijn herinneringen aan Martha, ieder van onze grote vriendengroep heeft natuurlijk zijn eigen herinneringen.