Lieve tante Martha,

Helder zijn nog mijn herinneringen aan de logeerpartijen die ik als neef tijdens vakanties in Rosmalen doorbracht. Ik voelde me in Huize van Waes altijd zeer welkom en er was meer dan van alles te doen; uiteraard de uitgebreide Marklin spoorbaan die zich over de hele zolder uitstrekte, de tripjes naar oma in Utrecht, het zwemmen in de Liesbosch, de actie voor het behoud van Radio 538 en de vele uitstapjes in het land van Maas & Waal in de VW Kever die met de “kattebak” een uitschuifauto bleek te zijn. Uw enthousiasme en tomeloze energie om er altijd een mooie vakantie van te maken staan me nog helder voor de geest.

Ik weet ook dat mijn ouders indertijd vakanties bij u en oom Johan hebben doorgebracht in Heel waar ze gastvrij werden onthaald en een mooie tijd hebben gehad. Door het mooie glooiende landschap voelde deze tijd voor mijn moeder als een vakantie in het buitenland. Ze heeft er samen met mijn vader enorm van genoten en de foto’s uit het Amesz – van Rijn familie album straalden dit ook uit!

Vanmorgen heb ik via live-stream naar uw uitvaartdienst gekeken, bijzonder hoe hierbij de films van vroeger in parallel en haarscherp weer voorbij draaien. Familie is blijvend en dat geeft energie om met respect en dankbaarheid over hoe het was vooruit te blijven kijken.

Fijn dat u en oom Johan weer samen zijn 🎎

Dick Amesz

Gecondoleerd met het heengaan van Martha.
Ik heb haar in een ver verleden enkele malen mogen ontmoeten.
Dat moet in de tweede helft van de jaren ’70 zijn geweest toen ik Remi kwam ophalen bij zijn ouderlijk huis aan Sint Jozefstraat in Maliskamp voor enkele kleine trips om stroomtreinen te gaan fotograferen.
Ik werd daar altijd hartelijk en liefdevol ontvangen.
Bezorgd zei Martha meestal: 'ben je wel voorzichtig met het rijden en is er geen onweer onderweg?'
Vele decennia later, ik spreek dan van de tijd vanaf 2017, werden deze dagtripjes uiteindelijk omgezet naar meerdaagse reizen.
Remi, onze vriend Charles Dusseldorp en ik gingen dan voornamelijk naar Frankrijk om treinen te fotograferen.
Tijdens deze reizen belde Remi elke avond, stipt op tijd om 19:30, zijn moeder op om de belevenissen van de dag te melden en vaak om haar er aan te laten herinneren dat er een uitzending van ‘Blauw Bloed’ op de TV te zien was, want dat bleek toch haar lievelingsprogramma te zijn.
Tijdens die gesprekken kon ik soms flarden opvangen van de woorden van Martha, zo van: ‘zijn jullie wel voorzichtig!’ en: ‘er is toch geen onweer hè?’
Die laatste zinnen werden dan uitdrukkelijk door Remi aan mij doorgebriefd.
Een bezorgde en liefdevolle moeder, schoonmoeder en oma!
Uit de verhalen van Remi over Martha was het voor mij overduidelijk dat de familie een hele goede band met haar had.
Dat maakt het verlies wellicht bijzonder zwaar, doch jullie hebben vele mooie en leuke herinneringen.

Ik wens jullie veel sterkte toe, nu en in de komende moeilijke periode.
Toos en Ruud Kohlen

We hebben zojuist de afscheidsdienst meegemaakt, via de livestream. Fijn dat we zo [welliswaar op afstand] toch verbonden konden zijn met onze zwager Toine en mijn zusje Carla en hun kinderen. Wat hebben ze mooi gesproken, zo liefdevol, met respect en ook met de nodige humor over hun dierbare moeder, schoonmoeder en oma. Bewonderenswaardig hoe jullie haar [ als gezin] al die jaren tot op het laatst van haar leven zo trouw hebben bijgestaan. Wat zal dit heengaan een enorme leegte achterlaten.
Bij het verwerken van dit grote verlies willen we dan tevens iedereen van de verdere familie heel veel sterkte toewensen.
"Belangrijk is niet de weg die je gaat, maar het spoor dat je achterlaat..."
Een oprecht meelevende groet van Jan en Anke Wensink vanuit Limburg.

Beste familie,
Als vriend en collega van Antoine wensen we jullie veel sterkte om het verlies van moeder, schoonmoeder en oma te verwerken.
Met jullie in gedachten verbonden.
Johan en Marina Vink

Het verlies van een familielid is nooit leuk en zeker niet wanneer het je moeder is.
Dat de mooie herinneringen maar vaak aangehaald mogen worden en dat alles maar snel een plekje krijgt in je hart.
Veel sterkte de komende periode.
Jac Papavoine

90 jaar geleden zagen we elkaar voor het eerst. In onze jeugdjaren hadden we niet veel contact. Je was dan ook 5 jaar ouder. Maar later haalden we dat dubbel en dwars in. Met ons vieren gingen afwisselende kinderen op ons gemak door Frankrijk via binnenwegen langs kastelen, kerken, grotten en stuwmeren. Van het ene Novotel naar het andere Parador. GEn niet te vergeten de door Remi uitgezochte stations. De sterren van de groene Michelingids waren onze parels aan de ketting. Het einddoel was her appartementencomplex waar zus Marian woonde.. onderweg liepen volgens, mijn vrouw Jeane, Martha en ik altijd voorop en Johan en zij volgden dan maar. Het waren prachtige vakanties waar we intense herinneringen aan hebben. Lieve zus rust zacht. We zullen je niet vergeten. Je broer Ton en je schoonzus Jeane

Wij hebben maar weinig contact gehad met mevrouw van Waes. We kennen haar als de moeder van Frans en hebben haar ontmoet op hoogtijdagen bij Frans en Christine. Wij willen de hele familie condoleren met hun verlies.
Marja en Maarten Jonkman-Gravesteijn