Ongeveer een week voordat Marja overleed was ik met Kai op de fiets onderweg naar de bakker. In de Havikstraat ter hoogte van het speeltuintje voelde ik de pret al in de lucht hangen. Ja hoor, al racend kwam Marja met op haar schoot Charlotte ons tegemoet! Trots met de nieuwe scootmobiel, Charlotte -in opperste concentratie om de race te winnen -had amper interesse om de burengroet te beantwoorden (terecht racen met mama is veel te leuk ;) ) , Marja volop lachend en genietend! Wat had ik jullie deze ritjes nog veel vaker gegund. Jullie moeder liet altijd zo zien dat zo van jullie genoot. Spelend op het plein, fietsend op het plein, tijdens koningsdag in de speeltuin, op de verjaardagen. Marja genoot van elk klein detail. Ik weet nog dat ze tijdens Sint maarten een tafel en stoel buiten had gezet met bordjes snoep, lampjes. 1 en al gezelligheid om alle bezoekende kindjes de aandacht te geven waar ze naar verlangden. Ik weet nog dat toen Kai net geboren was, Marja als eerste op ons kraamfeestje voor buren kwam. Ze gaf ons een bordje met vakjes zodat de kleine later daar mooi van kon eten. Door haar vriendelijkheid voelde ik mij al snel thuis op het plein.
Veel liefs van Ramona, Egelantierstraat 122

Elke ontmoeting begroette Marja mij met hartelijkheid, zij opende haar liefdevolle armen plus een zoen.

Zij luisterde graag naar het wel en wee van mijn levens –, reis-, en gezinsverhalen. De Vrije School had ook haar hart. In het bijzonder was zij geinteresseerd in het kwetsbare kind.

Ik herinner mij de tijd dat wij samen actief warten in de Kinderdienst van de PKNkerk. Marja bruiste van ideeen; zij was in voor noviteiten. Al legde zij de lat voor zichzelf wel hoog.

Eens had zij haar broer gecharterd om ons per auto naar de stad te brengen ivm een workshop ‘Dans in de kerk’. Onderweg kwamen we tot stilstand ivm pech of id. We stonden bij een benzinestation op de Postjesweg. Het plezier t/m ons hartochtelijk lachen doet me nog gimlachen zodra ik dat station passeer. Marja noemde vaak haar zus, die ook assisteerde dmv een grote bellenblaas tbv ons Pinksterfeest.

Een aantal jaren geleden vroeg zij mij met Florian te fietsen. Een korte periode heb ik dat met plezier gedaan, totdat ik onverwacht mantelzorger werd. Alle begrip had Marja voor die veranderende situatie.

Marja had een open attitude tav andere culturen en gebruiken. Als ik me goed herinner had zij een tante uit Iran. Als vanzelfsprekend werkte zij destijds in Washington. Niet lang daarna ontmoette zij Cor. Oh, wat was zij blij in de Gloria! Samen gingen zij van harte naar de Taizevieringen in Hoofddorp bij ds. Wattel.

Hoewel haar leven niet ongecompliceerd was, gaf zij geen krimp. Lang had zij de kracht en het perspectief om door te gaan. En oh, wat miste Marja haar vader, haar maatje. Wat waren die twee verknocht aan elkaar. Stiekem denk ik, bij "feest in de hemel" dat zij verlangde naar hun weerzien.

Enthousiast mens ben je en blijf je , in mijn herinnering

Wat een ontstellend bericht. Jullie lieve, spontane vrouw en moeder zo plotseling overleden. Ik ken Marja vanuit de Elim kerk en bijbehorende vrouwenvereniging.
De zondag van het afkondigen van haar overlijden, in de kerk, hebben we Psalm 103 vers 8 en 9 gezongen. Hiermee wil ik mijn gedachtenis aan Marja verwoorden en Gods belofte meegeven.

Gelijk het gras is ons kortstondig leven,
gelijk een bloem, die, op het veld verheven,
wel sierlijk pronkt, maar kracht'loos is en teer;
dan knakt haar steel, haar schoonheid gaat verloren;
men kent en vindt haar standplaats zelfs niet meer.

Maar 's HEEREN gunst zal over die Hem vrezen,
in eeuwigheid altoos dezelfde wezen;
Zijn trouw rust zelfs op 't late nageslacht,
Dat Zijn verbond niet trouweloos wil schenden.
Noch van Zijn wet afkerig d' oren wenden,
maar die, naar eis van Gods verbond, betracht.