Lieve Margriet, mijn fantastische bijzondere dochter.
Wat een geschenk dat jij mijn dochter was.
Wat ben ik dankbaar dat wij 40 jaar van jou hebben mogen genieten.
We gaan je missen met je creatieve, praktische, humoristische, nuchtere kijk op het leven. Zo vol liefde voor het leven terwijl je het ook lastig en moeilijk vond om er je draai in te vinden.
Je eerste baantje bij meneer en mevrouw Bosman in de wijn en delicatessen zaak waar je vele jaren werkte. Toen ze je voor het eerst zagen, 1,55 meter groot, dachten ze niet dat dit baantje iets voor je was, een week later kwam meneer Bosman superlatieven tekort om te beschrijven hoe hij al 30 jaar in dit vak zat en nog nooit iemand zoals jij in dienst had gehad, vaardig, snel, zonder vragen zien wat er gebeuren moet, ijverig, sterk en betrouwbaar. Wat waren ze rijk met je.
Biologe in hart en nieren, noemde je professor op de universiteit je bij je afstuderen. In Leiden waren ze trots op je. Ze hebben er speciaal een boekje voor gedrukt! Je ontdekte dat koolmezen een toontje hoger gingen zingen als ze door het verkeersgebrom beconcurreerd werden. Duizenden hits als je jouw naam intypte op het internet.
Altijd in onze en je eigen tuin in de weer met plantjes en beestjes.
Menno en jij gingen op vakantie, kwamen in Berlijn uit en de foto's die je mee naar huis bracht waren van een salamander, ringslang en bloemen die je onderweg gespot had.
Je hebt zo veel meer neergezet en gedaan. “Even” een apothekersdiploma gehaald omdat ze bij Pharma Pack een huisapotheker nodig hadden, even een paar weken in Deventer in de vakantie op kamers om je wiskunde B diploma te halen omdat je biologie wilde studeren en dat dan dus nodig had. Je deed het allemaal haast terloops, zonder er veel aandacht voor te vragen. Terwijl het beslist moeite moet hebben gekost.
Een jaartje in Arnhem op kamers om in Velp op de landbouwhogeschool Larenstein je toegang tot de universiteit in Leiden te verdienen.
Het is allemaal niet op te noemen wat je in 40 jaar neerzette en waar maakte maar het is heel indrukwekkend en mooi. Gastvrij, altijd met die heel bijzondere vaardige handen in de weer om iets moois, leuks of lekkers te maken.
Het heel bijzondere en spectaculaire huwelijksfeest wat jullie samen in Putten neerzetten was ook zo'n huzarenstuk waar we met verwondering en trots naar keken! Wat een schoonheid, wat een moed en wat een creativiteit en energie!
Jullie huis in Bleiswijk helemaal verbouwd en zo veel meer!
In 2018 “even” onze woonkamer onder handen genomen toen we een paar weken naar Zuid Afrika waren. Plafond, muren en vloer alles geschilderd en de spullen weer op z'n plek, niet te geloven hoe jullie dat met je gezin hebben klaargespeeld. Wat een werk, wat een energie! En je was toen al 2 jaar ziek!
We zijn zo verschrikkelijk trots op je!
Wat was je moedig toen je 4,5 jaar geleden hoorde dat je borstkanker had. Wat heb je doorstaan en geleden in je poging om er voor Larix, Iris, Menno en ons te blijven zijn. Zaterdag 5 september gaf je het op, het was niet langer mogelijk.
Wat laat je veel moois achter. Wat was je liefde voelbaar!
Je was inspiratiebron voor Menno, Larix en Iris en vele anderen.
Terwijl je tenenkrommend eerlijk, totaal niet bezig was hoe het overkwam of eruit zag.
Wat verraste je me de laatste dinsdag toen ik je vroeg of ik wat voor je doen kon, je lag wat weggezakt, met pijn in je hoofd in bed. Je wedervraag was: “Kan ik iets voor jou doen?” Ik bleef je verbijsterd het antwoord schuldig toen. Nu weet ik wat ik je vragen wil.
Ja, ik weet niet hoe het daar georganiseerd is waar je nu bent, maar als het je gegeven is en als het mogelijk is en goed voor jou is, wil ik je vragen dicht bij ons te zijn.
We gaan je heel erg missen maar zullen je nabijheid blijven voelen!
We gaan zó stil worden dat we je kunnen horen en voelen.
Je zal altijd bij ons zijn en........ We gaan je terug zien.
