Manfred nam mij aan als medewerker van IVV ( infrastructuur/verkeer/vervoer) van Amsterdam, 2 maanden later was ik weer vertrokken. Benoemd als gedeputeerde Zorg Cultuur Welzijn in de Provincie NH. Ik kreeg van hem de Charles Schwietert bokaal (3 cm) voor mijn super super korte carrière. Jaren later voegde hij zich in de PvdA fractie van Provinciale Staten. Nooit een saai moment.
In vrolijke herinnering. Enno Neef.

Lieve Manfred

Je Adem hield op. Je warmte werd kil.
Diepe kilte, als van de dood, en gelach wordt stilte.
Echo van vragen die geen antwoord vindt,
maar een mensennaam kan niet vergaan,
niet verzinken in een oneindig iets.

Jouw naam heeft klank en toon gezet,
van hoe de jouwe verder gaan.
In gemis, maar ook in vertrouwen,
dat leven léven wordt.
Als er maar genoten wordt, geliefd en gelachen.
Gevochten en geknokt heb je.

Zo wordt jouw naam, een witte roos aan ons hart.
Bloeiend voor altijd, geurig en welriekend,
maar ook doornig stekend.
Want jij bent er niet als wij je roepen
en ons zoeken zal nooit vinden worden.
Geen gelach en rake opmerkingen meer.

Maar in stilte zul jij bloeien in ons hart,
Als schitterende herinnering, levend, tegen alle weerwil in.

Nee, vergeten zullen wij jou niet.
Wees gerust Manfred,
Rust maar zacht lieve Manfred en rust in vrede

Vaarwel Manfred en het ga je goed.

Graag wil ik mijn herinneringen aan Manfred, als secretaris van de Vrienden van de Gaaspermolen, met jullie delen. Ik had Manfred al eerder leren kennen, ik weet niet meer precies wanneer, als bestuurder van het Waterschap Amstel, Gooi en Vecht, waar hij zich ook al sterk maakte voor de cultuurhistorische monumenten die het Waterschap beheert. Na zijn pensioen bleek hij zich graag te willen verbinden met de Vriendenstichting van de Gaaspermolen. Het doel van de stichting was aanvankelijk de restauratie van de molen, en nadat die in 2003 voltooid was, het onderhoud van de molen in de gaten te houden, maar ook de molen als cultuurhistorisch en waterschapstechnisch bouwwerk bekend te maken bij een groter publiek. Daarmee maak je het werk van het Waterschap ook tastbaarder. Manfred heeft zich met heel veel enthousiasme op deze taak gestort. We nodigden elk jaar basisscholen uit de omgeving uit om met de 7e en 8e-groepers de molen te bezoeken en meer te weten te komen over waterbeheer door een wandeling door de polder te maken. Manfred voegde daar een bezoek aan het Cruquiusmuseum bij en zorgde dat de scholieren met een bus gehaald en vervoerd werden. Het was veel werk om de scholen betrokken te krijgen en de bussen te regelen (dan weer ging het mis met de route, dan weer waren de chauffeurs niet ingesteld op kinderen en zeker niet op kinderen die net door een nat bos hadden gelopen en vieze laarzen hadden, er was altijd wat, maar Manfred bleef altijd doortastend en opgewekt). Ook toen hij ziek was, bleef hij onvermoeibaar. Hij ging zelf mee naar het Museum en was ook aanwezig bij de molen en die dagen moeten echt veel van hem gevraagd hebben, maar hij deed het. Zelfs afgelopen jaar - er is maar één excursie doorgegaan begin maart en vervolgens werd alles vanwege Corona afgezegd - wilde Manfred dat nog in september inhalen. Onvermoeibaar (tot het echt niet meer ging) en begeesterd, zo zal ik me Manfred herinneren.
Finette van der Heide

Manfred nodigde de PVDA fractie van AGV uit coor een rondleiding door een deel van Amsterdam met de nadruk op waterschap zaken. Boeiend kon hij vertellen over de vele waterschap gerelateerde objecten in de stad. Zijn kennis was onuitputtelijk. Fijn hem gekend te hebben.
Gerjet Wisse