Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Of misschien moet ik wel zeggen Hero,

Je wilde niet overal je naam achter laten, liever hoe je was als persoon. Zo werd je naamkaartje ook beplakt tot Lotte Hero. Niet elke ouder hoefde je volledige naam te weten, noem mij maar Hero. Lot de naam Hero was niet alleen zomaar een naam. Wat ben je voor veel ouders een held geweest door ze bij te staan op moeilijke momenten. Wat hebben we een lol gehad op alle Eekhoorn feestjes. Je trots om mama te mogen worden en mama te zijn. Als je het over Simon of de meisjes had kwam er altijd een glimlach van oor tot oor. Als je anekdotes vertelde dan was het levende beeld voor me, wat kon je trots zijn.

De uitjes met de kinderen toen de oudste klein waren. Het samen kunnen sparren met de perikelen die er waren met het opgroeien in de eerste jaren.

Was er een vervelende dienst dan riep je hard "Ik ga naar de Hema, worsten verkopen". Gelukkig belande je uiteindelijk op afdeling Leeuw en de IC en bleven we collega’s.
Een hand op je schouder, een knuffel in de gang, even een massage (want je zag het als ik het nodig had). Zonder iets te zeggen liep je dan weer door om een paar meter verder om te kijken en elkaar een veel betekende blik te geven. Dank lieve Lot, dat je een held kon zijn in kleine momentjes! In gedachten blijf je bij ons op de werkvloer, voor altijd in mijn hart.

Liefs Erika