1 oktober. De Jaarlijkse Internationale Muziekdag. Tussen de vele muzikale doelen die de Internationale Muziekraad voor ogen staat, staat bijvoorbeeld ook ´het promoten van de universele taal van muziek´.

Leuk bruggetje naar De Prinses die altijd zo haar eigen invulling, zowel in woord en geschrift, aan taal gaf - ook aan de taal van de muziek.

Ondanks dat ze een kneitergoed muzikaal gehoor had - structuren, melodieën, akkoorden, ritmes op gehoor kon ontleden en duiden - vond ze het onnodig om zich de officiële muziektaal eigen te maken en bediende ze zich ook hier met haar typisch Hooglandies jargon (het 'Lesbies') als 'pikkepokke' om ghost notes op de snare trom te duiden of 'tegespartel' voor syncopen, of een noot een 'bes' noemen terwijl het toch echt een 'ais' moet zijn om maar wat te noemen.



Pogingen van medemuzikanten om De Prinses toch een beetje richting een wat algemenere muziektaal te masseren liepen iedere keer op niets uit - zowel tot hilariteit als frustratie als De Prinses dan weer in de 'bokkemok' modus schoot.



Tot besluit een korte passage uit een interview van Ria Rap met De Prinses in de oktoberuitgave van de Kerozinekrant van 2003 die de dynamiek rondom De Prinses in de oefenruimte ten voeten uit weer geeft:



RR: "Lees je notenschrift?"



DP: "Heh? Eh, ja... ik heb hier bijvoorbeeld een zakje voor m'n neus liggen, en daar staat op: "Hazelnoten 300 gram klasse A". Is prima leesbaar. Hoezo?"



RR: "Je maakt ook liederen voor De Kerozine Kikkers. Hoe gaat dat in zijn werk? Hoe maak je de andere Kerozine Kikkers duidelijk wat ze moeten spelen?"



DP: "Deze vraag valt bijna niet te beantwoorden als ik niet vele malen langer mag uitweiden dan een willekeurig boek van Ludlum. En het is ook een beetje het geheim van het succes van De Kerozine Kikkers eigenlijk. Maar eh... als je het tussen ons houdt, Ri...: ik kom meestal met een papier aanzetten waar in het Lesbies aanwijzingen op staan over wat er gespeeld moet worden en hoe, bijvoorbeeld "Hazelnoten 300 gram - klasse A". De andere Kikkers doen dan vaak alsof ze dat niet snappen en protesteren wat. Vervolgens word ik een beetje boos en laat ik dat merken door bijvoorbeeld een Hughes & Kettner buizenversterker door de oefenruimte te werpen om hem daarmee voorlopig op non-actief te stellen. Vervolgens wijs ik de andere Kikkers op de clausule onderaan mijn compositie waar staat dat De Kikkers tijdens een uitvoering van het nummer immer de schijn moeten ophouden dat dit nummer in een fijne, gezellige, gezamelijke, creatieve en vooral democratische sfeer in elkaar is gezet. Daarom stralen wij ook altijd zo op het podium. Maar niet verder vertellen, heh?..."

De herfst is begonnen. Dan had je Les zomaar kunnen tegenkomen in de Biltse Bossen, genietend van de mooie herfstkleuren, gewapend met fototoestel vele plaatjes schietend van flora en fauna, op jacht naar die éne perfecte shot, de mooiste close-up.

Uiteraard ook struinend door het dichte kreupelhout ("want dat is leuk!") en zo vond ze ooit een vennetje, voor iedereen verborgen - een heerlijke plek om even te vertoeven met een 'bammetje' en een 'klopje koffie'.

Een aantal zelfgetekende, gepersonaliseerde vakantiekaarten van 'Pippi Lesley'.

Uit de Hooglandiese Kronieken: Terschelling - voetstappen door het zand der tijd.



Als het anders was gelopen zat Les nu met ons op Terschelling. Heerlijk vond ze het daar: het liefst zoveel mogelijk back to basic met de blote pootjes over de stranden, door de landerijen en de bossen. Les bezocht het eiland vele, vele malen van jongs af aan, had daar ook familieroots en was voor veel eilanders een bekende, terugkerende verschijning. "Hé, je bent er weer!" klonk het regelmatig op de veerboot, in de winkels, op de campings of bij de stempelposten van de wandeltochten.



De eilanders hebben alle levensfases van Les meegemaakt: de dreumes, de jonge, puberende 'Naq van Vleuten', de uitbundige 'Pippi Lesley', 'De Prinses' en tot slot de rustigere, meer introspectieve Les. Enkele belangstellende eilanders, Les missend in ons gezelschap, hebben we toentertijd moeten vertellen dat Les nooit meer Terschelling zal bezoeken. Ze waren geroerd; ze zullen Les en haar enthousiasmerende, gemoedelijke keuveltjes nooit vergeten...

9 juli in 2011, een weekendje naar de Freilichtbühne Loreley amfitheater voor een dagje Night Of The Prog festival en rondzwerven op beboste hellingen van Sauerthal waar we buiten gebaande paden een idyllisch gelegen overwoekerde ruïne ontdekten.

24 juni: de Nationale Bonbondag.

Een van de vele bijnamen van Les is niet voor niets 'De SnoepPrinses'...

Dit gegeven maakte haar natuurlijk zeer vatbaar voor manipulatie en plagerijtjes zoals in het eerste geval een spoor van bonbonnetjes leggen naar de auto om het vertrek wat te bespoedigen of in het tweede geval de inhoud van haar snoepdoosje te verdonkeremanen en te vervangen voor gezond fruit 🙂

1 juni op de Leskalender. Vandaag in 2013 was Les bruidsmeisje bij het huwelijk van twee van haar dierbaren. Geroerd dat uitgerekend háár deze eer te beurt viel zorgde Les dat ze er tip-top uitzag in haar zelfgemaakte, witte ensemble. Haar verrassing en dankbaarheid was groot toen zij 's avonds bij het afscheid onder andere een mooie, ingelijste foto van haarzelf meekreeg, eerder op de dag op een ludiek moment gemaakt.