Lieve Leo,
Ondanks dat we elkaar slechts 12 jaar kennen heb wij in die jaren jou leren kennen als iemand die nooit opgeeft en met een bewonderenswaardigdoorzettingsvermogen!
Daarbij bleef je altijd optimistisch en vooral dankbaar!
Daar kunnen veel mensen van leren en dat is iets wat je ons hebt meegegeven.

Uiteindelijk werd je een echte vriend waar je lief en leed mee deelde.

We hebben genoten van je humoristische verhalen over je periode in Frankrijk en ook daar blijkt uit dat jij nooit dacht in problemen maar altijd in oplossingen.
De regie over jouw leven heb je uiteindelijk gevoerd tot en met jouw einde en zo zullen wij jou dan ook blijven herinneren, je liet niks aan het toeval over en je had een ijzeren wil.
Jouw moto blijven lachen is datgene waar je steevast een telefoongesprek mee afsloot gevolgd door doei, doei!
Vaarwel Leo.

Dick en Mijriam Rijnsaardt

Leo , allerbeste vriend,
Onvergetelijk: je persoonlijkheid, je aandacht, je wijze raad over allerlei onderwerpen, je gezelligheid, direct, openhartig, spontaan en vol humor, de telefoongesprekken, de mooie ansichtkaarten, de verjaardagskaarten, de nieuwjaarskaarten maar vooral ons jaarlijks dagje Bergen op Zoom in het voorjaar.
Leo, toen je alles nog kon maar ook daarna was je helder, realistisch, standvastig en altijd hoopvol ondanks de zware lijdensweg :"Het is niet anders, gewoon doorgaan "!
Veel heb ik van je geleerd...Hartelijk dank lieve Vriend ...Vaarwel !
We houden contact en zoals je zei in ons laatste gesprek :"Ik stuur nog weleens een kaartje ".
ADIEU LEO !

Doordat ik je persoonlijk meer dan 50 jaar kende en Kerstin meer dan 30 jaar, was jij een stukje van ons leven.
In de loop der jaren hadden wij nagenoeg wekelijks telefonisch contact en wij bezochten je een keer per jaar in Vlissingen, waar wij herinneringen, vooral over jouw "Franse periode" ophaalden.
Humor was er bij jou , ook als het je niet goed ging, altijd bij. Dat hield je op de been.
Als het nodig was, was je een harde werker en je had altijd creatieve oplossingen voor bouwkundige problemen.
Gezellig waren de avonden op terrasjes in Chalencon, Vernoux en Lamastre. Iedereen kende jou daar. Je sprak geen word Frans, maar je babbelde toch met alle Fransen die aanwezig waren. Bewonderenswaardig!
Je was een harde "vechter", je hebt veel "afgezien" en wilde de strijd met je ziekte lang niet opgeven. Helaas heb je die strijd uiteindelijk wel opgegeven. Een pijnloos leven was niet meer mogelijk. Jouw resolute beslissing hebben wij natuurlijk wel begrepen.
Wij gunnen jou de rust die je nodig had. We zullen je missen, je leeft voort in onze herinnering.
Ruud en Kerstin Toussaint

We zullen je missen.. We zullen je herinneren aan de zomers die je jarenlang bij ons in Frankrijk was en daar voor ons klaar stond en het feit dat jij nooit een verjaardag vergat. Rust zacht Leo! Heel veel sterkte voor de nabestaanden. Liefs Isabelle, Laurent en Fabian Toussaint