Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Onvoorstelbaar dat Leo er niet meer is. We kennen Leo via zijn vrienden Piet Farla en Jan Koninkx. We waren juist bij hen toen het bericht kwam dat Leo in het ziekenhuis was opgenomen en zijn toestand ernstig was. Maar dat hij zou overlijden kwam toen niet in ons op. We zagen elkaar niet vaak, maar het contact was hartelijk. Het laatste beeld dat ik van Leo heb is op het plein voor Amare, voorafgaand aan een concert. Leo neemt dan mijn partner Anno, die moeilijk loopt, onder de arm. Dat beeld blijft.

Lex Plompen, partner van Anno Lampe

Lieve Leo, al weer een maand geleden dat ik het verschrikkelijke nieuws van je overlijden hoorde en ik denk nog vaak aan en mis je. Mis je gesprekken, je bijzondere gevoel van humor en ons samenzijn. Blijf aan je denken.

Geschrokken en diepbedroefd ontving ik het nieuws over jouw onverwachte overlijden, Leo. In jou rol als gemeenteambtenaar voor onderwijshuisvesting kwam ik je vaak tegen in de overleggen. Jouw speciale humor maakte elke ontmoeting bijzonder. Het is triest dat je niet langer van je welverdiende pensioen hebt kunnen genieten. Ik had het je zo gegund. Mijn oprechte medeleven gaat uit naar jouw familie en naasten in deze moeilijke tijd.

Hij zou me na de Pinksterdagen bellen - "Ik hou je op de hoogte", zei hij. We spraken elkaar nagenoeg wekelijks, vanaf onze eerste ontmoeting in het voorjaar van 1986. Over van alles, en over onze eigen dingen. Ik hou hem aan zijn woord: ooit zal hij me alles vertellen. Piet Farla

Lieve Lee, we missen je zo, we waren bij je huis vandaag op je verjaardag, de bloemen op je prachtige balkon kregen water uit de hemel. Daar heb jij vast voor gezorgd. Ze staan er mooi bij, de auto zagen we ook nog staan, we hebben bij de buren aangebeld maar niemand deed open. Zo graag willen we nog verhalen horen over je en zeker over jouw laatste weken hier op aarde. Het weer was te slecht om een boompje te plaatsen maar dat komt nog. Je familie en vrienden die uiteraard ook vandaag in gedachten bij je zijn wensen we ook veel sterkte.
Liefs Jolanda en Trudie

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Leo denk.
Vandaag zou hij 66 jaar zijn geworden.
Vandaag is het zijn eerste verjaardag waarop hij er niet meer is.
Ik wens de familie en iedereen die Leo een warm hart toedroeg veel sterkte toe.

Hoi Leo,

Je bent onverwacht en te snel gegaan. Ik was bij je toen je naar de huisarts ging, en daarna naar de eerste hulp. Je was heel rustig en laconiek. En dat typeert je. Je wees me de weg, hoe ik moest rijden.
Verbazingwekkend vond je zelf ook, vijf dagen last van verkoudheid, en nu dit. Verbazing, net als in De tuinman en de dood.
Ik mis je, gewoon wat aanrommelen, de was buiten hangen en dan wat laten vallen. We hadden de routine ontwikkeld dat ik wat gevallen was, op het muurtje naast de trap legde, zodat je de spullen weer mee kon nemen.
Je bent een paar jaar eerder dan ik op de kade komen wonen, maar het voelde alsof je er veel langer was. Dat kwam natuurlijk ook omdat je voorzitter van onze vereniging was. Je deed dat altijd heel rustig en deed, als jurist en wanneer het nodig was, een beroep op redelijkheid en billijkheid. Je was op een natuurlijke manier aanwezig.
Het laatste dat ik van je kreeg waren drie stekken van de Vaderplant of ook wel Wandelende Jood. Ze staan nu bij mij te pronken
Een kaarsje zal ik voor je aansteken, Petrus laat je binnen.

Ik wens iedereen die Leo heeft mogen kennen, familie en vrienden, sterkte en liefde