Lieve Karla,
Mijn herinneringen aan jou beginnen zo’n 42 jaar geleden.
We leerden elkaar, of all places, kennen bij een bushalte in Delft, waar mijn oog viel op een leuke button die jij droeg en zo raakten we aan de praat. Het was de tijd van de Dolly Dots, Doe Maar en Madonna. En zo zagen wij er ook graag uit, met getoupeerd haar en hoge laarzen, korte rokken. Lekker fout dus. Wat hadden we een lol in die tijd, jij verliefd op Arno en als jullie de hort op gingen namen jullie mij gewoon mee. Dat vond ik echt bijzonder en fijn!
We gingen naar de Doelendisco aan het Doelenplein in Delft bijvoorbeeld, waar ik als 15-jarige nèt naar binnen mocht. Wat bewonderde ik je toen, je was al zo volwassen in mijn ogen. Maar eigenlijk was jij toen ook pas 17 a 18 ha ha. En als jij een martini bestelde, nam ik dat ook. Zo ging dat toen. Niet te drinken trouwens.
Veel lol toendertijd en af en toe hadden we het ook over minder leuke dingen. Hoe het er bij jou thuis aan toe ging, en hoe dat voor jou was. Dat was niet altijd even makkelijk om het maar zo te zeggen.
We konden goed naar elkaar luisteren en hadden steun aan elkaar. We voelden ook goed aan, dat we elkaar konden vertrouwen.
Het werd helemaal leuk, toen ik Rob S. ontmoette en verkering kreeg. Toen gingen we met z’n vieren uit. Wat een goede match waren we met z’n vieren! Toen het uit ging met Rob en ook de Bluetiek-in zijn deuren sloot zijn we elkaar een beetje uit het oog verloren.
Wat een superleuke verrassing was het dan ook, dat we elkaar jaaaaaren later op het feestje in de tuin bij Henk en Sandra weer tegenkwamen! Ik kon het gewoon niet geloven. Zoveel jaar later en ook in een totaal andere omgeving. Het gevoel van vertrouwen was er ook weer, we hadden het meteen weer leuk!
Ik vond het super dat Arno en jij nog steeds een koppel waren, zelfs getrouwd zijn en maar liefst drie kinderen samen hebben gekregen! Ik weet nog hoe vol ik daar die avond van was! Die avond begreep ik ook van Anthony dat je toen al ernstig ziek was geweest. Dat was wel heel heftig om te horen. En gaf ook goed aan wat voor impact dat op de kinderen gehad moet hebben.
Superfijn dat we de draad gewoon weer oppakten en ook een gezamenlijke hobby bleken te hebben: handwerken! Jij deed dat al zo lang als ik je ken, ik ben dat wat later gaan doen, deed eerst meer aan schilderen enzo.
Leuke tijden waren dat toen we met Sandra, Carmen en Pauline ons Kasaba-clubje in het leven riepen. Wat hebben we lekker geborreld met elkaar. Soms echt met zn vijven en soms alleen jij en ik. Ik heb er van genoten Karla.
Je hebt het hart op de goede plaats en lééfde voor je kinderen. Niemand kon zo vol overgave en zo vol liefde over een vakantie, studie en datingperikelen van de kinderen praten als jij. Voor mij ben jij dat ten voeten uit!
Ook je schoondochters en schoonzoon sloot je ogenblikkelijk in je hart. Daar boffen Eline, Mick en Michelle maar mee, want zo’n schoonmoeder vind je niet overal hoor!
En als ik iemand een beste vriendin zou toewensen, dan zou ik wensen dat ze net zo lief, grappig, betrouwbaar en getalenteerd zou zijn als jij.
Lieve Karla, ik vind het heel verdrietig dat het laatste deel van je leven, naast alle mooie gezinsmomenten samen met Arno en Anthony, Joani en Robbin, ook veel bestaan heeft uit verdriet, ongeloof, pijn en angst en al die andere gevoelens die er ongetwijfeld ook mee gepaard gingen. Ik had je zoveel meer gegund. Meer onbezorgdheid, meer vreugde, meer pijnloosheid en meer levensgeluk in het algemeen. Tenenkrommend dat je de geboorte van je kleindochtertje niet meemaakt. Nèt niet. Ik had het je zo gegund Kar, dat je je nog even oma had mogen voelen. En tegelijkertijd voel ik ook meteen het paradoxale: want oma-geluk ervaren zou ook betekenen dat je daar afscheid van moet nemen.
Je hebt hierin geen keus gehad, het leven heeft gekozen.
Arno kennende, kun je er op vertrouwen dat hij je ‘meeneemt’ in alle gebeurtenissen, hoogtepunten en mijlpalen in de levens van de kinderen en kleinkind(eren) die nog te gebeuren staan. En ook voor mij zul je er altijd zijn Kar, ook in afwezigheid zit een aanwezigheid. Wolletjes, foute disconummers, steken ophalen, mandala’s, het strand. Het hoeft maar te passeren in m’n leven en je bent er nog en weer. Je bent en blijft een liefste vriendin, ik heb er van genoten je vriendin te zijn. Dag m’n lieve Karla, het ga je goed schat.
Babette