Herinneringen aan Joop, (meester) van der Werff

Ha meester, dat was onze vaste begroeting aan de telefoon of bij bezoeken. Aan boord van een schip werd de werktuigkundige vaak meester genoemd.
Onze vriendschap is begonnen doordat zijn vrouw Jopie en mijn vrouw Jopie samen de verpleegsteropleiding volgde in het gemeente ziekenhuis in Arnhem.
Toen bleek dat Jopie Smeenk een vriend had die net als ik als scheepswerktuigkundige was en we ook nog in dienst waren bij dezelfde maatschappij, de KNSM.
Als wij op reis waren luisterden zij vaak naar Freddy Quin met zijn lied: Jungen komm bald wieder.
Al bijna 58 jaar zijn we bevriend en we hebben heel veel paralellen gehad in onze levens.
Bij ons trouwen was Jopie getuige en bij de geboorte van onze zoon Onno hebben Jopie en Joop de eerste dagen voor Jopie en Onno gezorgd omdat ik nog niet thuis was van de reis.
We hebben nooit samen op één boot gevaren maar wel allebei op dezelfde, de Palamedes.
Ook hebben we elkaar ontmoet op eerste kerstdag 1966 in de haven van Santa Domingo in de Dominicaanse Republiek. Joop heeft nog filmopnames gemaakt terwijl we voetbalde op de kade.
Wij woonden destijds in Arnhem op de Prins Hendrikstraat 13 op de 2e verdieping en toen er in het souterrain plaats was zijn Jopie en Joop daar ook komen wonen.
Joop is na het varen gaan werken bij de centrale Gelderland van de PGEM in Nijmegen en toen ik een jaar later ook stopte met varen ben ik daar ook gaan werken.
In Nijmegen woonde we 150 mtr. van elkaar en onze kinderen zijn gezamenlijk opgegroeid.
Met plezier denken we terug aan Sinterklaasvieringen, die we niet samen vierden maar wel surprises voor elkaar maakte. Soms, tot grote hilariteit, leken die wel vaak op elkaar omdat we veel van elkaar wisten en dezelfde interesses hadden.
Samen hebben veel geknutseld, maar ook veel gesport. Volleybal en tennis deden we veel bij de bedrijfsverenigingen van de PGEM en de bekende sportdagen. Tijdens een sportdag in Ulft hadden Joop en ik een botsing omdat we beiden naar een bal doken. Joop raakte mij daarbij zo hard dat ik met een ingeklapte long in het ziekenhuis belande. De andere dag bleek dat Joop bij de botsing zijn pols had gebroken zaten we allebei in de ziektewet.
Nadat ik vertrokken ben naar Tiel zijn we elkaar niet uit het oog verloren. De verjaardagen werden nooit overgeslagen.
Joop was een echt familie mens. De familie kwam altijd op de eerste plaats. Op verjaardagen waarbij de familie op bezoek kwam stond hij dagen in de keuken om zijn befaamde rijsttafel te maken.
Ook kon hij als één van de eerste prima overweg met de computer en ik ben menigmaal bij hem geweest om mijn pc weer in orde te maken en veel van zijn collega’s wisten hem daarvoor ook te vinden.
We hebben grote bewondering voor Joop gehad op de manier waarop hij jarenlang voor Jopie heeft gezorgd samen met goede hulp van thuiszorgmedewerkers, zodat ze niet naar een verpleeghuis hoefde.
Helaas is hij nu op zijn laatste reis en moeten we afscheid nemen.
We wensen Vivian, Jeroen, Maarten en kleinkinderen veel sterkte de komende tijd.
Liefs, Jopie en Bart Jansen