Meer dan 50 jaar geleden - bij Vormingscentrum In de Ruimte - kwam 'broeder Willekes' het terrein opwandelen. Hij zei altijd dat ik (Els) hem als eerste tegemoet kwam. En zo nam Cor plaats op de afdeling Boekhouding. Met zijn altijd opgeruimde en enthousiaste persoonlijkheid viel hij direct op.
Vanaf dat moment maakte de familie Willekes deel uit van mijn, en later ons, leven, ook door hun enorme betrokkenheid bij de Evangeliegemeente en daarnaast het werk van In de Ruimte.
Toen ik (Els) na de Bijbelschool zou vertrekken naar Jeugd met een Opdracht in Zwitserland, werd me een afscheidsavond aangeboden op de Rembrandtlaan in Bilthoven. Wat voor mij, met mijn gebroken gezinsachtergrond, een warme douche was!
De band bleef, ook na mijn terugkeer. Op de Rembrandtlaan werden geiten gehouden, want 'geitenmelk was immers heel gezond'. En op een dag was er een geit, die naar mij vernoemd werd: Els!
Een aantal jaren nadat Auke en ik getrouwd waren, moesten er, in verband met onze verhuizing, gordijnen worden vermaakt. In mijn ogen een onmogelijke klus - maar niet voor Joke! Zo liefdevol en bereidwillig deed ze dat, met een perfect resultaat.
Nog wat jaartjes later kwam mijn moeder in Soest wonen. Ik was op zoek naar lieve vrienden en een warm welkom voor mijn eenzame moeder. En in die tijd zat Joke in het seniorenwerk, kwam dat even goed uit, want een beter adres wist ik niet. Ik heb haar gevraagd of zij zich over mijn moeder wilde ontfermen, en dat heeft zij gedaan, met hart en ziel! Daar ben ik haar zo dankbaar voor, tot op de dag van vandaag.
In 1999 kwam de dag dat wij verhuisden naar Heiloo, om voorgangersechtpaar te worden in Alkmaar. Het was werkelijk niet eenvoudig om zoveel lieve mensen, een heel leven in Soest, achter ons te laten. Maar twee keer per jaar, op onze verjaardagen, lag er steevast een mooie kaart op de mat, in een prachtig regelmatig handschrift, van Cor en Joke Willekes. En de kaarten bleven komen, tot op het laatst - van Joke.
Dankjewel lieve Joke, je hebt zoveel betekend! Nu mag je voor eeuwig stralen in die heerlijke tegenwoordigheid van onze Heer en God en rest ons om te zeggen: tot ziens!
Auke en Els
