Beste, lieve Jeanne,
Allereerst wens ik je heel veel sterkte als morgen 5 november, zo begreep ik, John wordt begraven.
Ik schrijf dit alles in dankbare herinnering voor de tweede maal, mijn eerste versie, ging helaas door een miscommunicatie met de computer verloren. Maar van harte wil ik het voor jou nog een keer allemaal opschrijven. Namelijk hoe dankbaar ik jullie beiden ben, in het bijzonder John, voor de begeleiding op mijn eerste schreden in de katholieke ere dienst, in het bijzonder de eucharistische viering. Alles daarover, zoals boektitels, met rood gearceerde stencils en niet te vergeten de rozenkrans van donker ebbenhout, bezit ik nog steeds in dankbare herinnering.
Inmiddels ben ik in staat mijn weg zelfstandig te gaan, maar jullie zijn nog steeds in mijn herinnering en daar komt nu nog een bijzonder beeld bij. Namelijk de afbeelding op John’s rouwkaart. De betekenis van die trap is heel aangrijpend, want je komt niet zomaar in de hemel, hoor John zeggen… En ja, hij heeft, denk ik, in zijn leven al vele treden gezet op weg naar Gods Rijk. Nu kan hij ongestoord zijn weg verder vervolgen en zal het steeds lichter om hem heen worden. Hoe heerlijk moet dat zijn voor hem!
Graag had ik je in dit verband het lied laten horen ‘Het Rijk van God’ van de Dominicaner priester Henk Jongerius, dat we ook altijd zingen met ons koor Rejoice: een prachtige tekst maar ook een prachtige wijs. Helaas kon ik het op YouTube niet vinden maar wel een andere melodie van het Agnus Deï . In de link die ik hier bijvoeg kan je dit beluisteren https://www.youtube.com/watch?v=YVowLNuV4Zk Mocht het met de link niet lukken, en ik vrees zo, dan kan je altijd de muziek terug vinden op YouTube onder de titel: Barber Agnus Deï Laurens Symfonisch. Bij het horen van deze muziek zag ik John zijn verdere weg vervolgen. Een weg omhoog met misschien ook wel eens moeilijke passages, maar altijd in het besef dat hij zich dan mede gedragen mag voelen.
Wij zijn in de grote overtuiging dat zijn grootste wens, het Rijk van God te mogen betreden, in vervulling zal gaan!
Met liefdevolle groet en dankbare herinnering,
Jelle Gerretsen