Lief speelmaatje, fantastische dochter en strenge zus, je maakte een veelbelovende start in het leven, een knappe vrouw met een goed stel hersens en een dynamische persoonlijkheid. Je was eigenlijk altijd overal goed in, als jij ergens zin in had - sporten, werken, leren of willekeurig wat - dan ging het lukken, en niet zomaar, het werd altijd perfect uitgevoerd. Op de middelbare school keken de leerlingen bij jou af als ze een goed cijfer wilden halen voor een proefwerk, je kon fantastisch zwemmen en schoonspringen, in je avonduren behaalde jij met gemak je academische graad in accountancy, ga zo maar door. Kwam je ook nog eens een wereldkerel tegen, Bert, stoere, knappe gast, een biker vol humor en avontuurlijk ingesteld, jullie vulden elkaar goed aan en vormden een perfect stel.
Op 32-jarige leeftijd werd je keihard en meedogenloos onderuit gehaald door een ziekte waartegen zelfs jij het uiteindelijk moest afleggen, MS. Wat een ongelooflijk gevecht heb je geleverd, tegenslag na tegenslag moeten verwerken, langzaam maar zeker steeds verder achteruit totdat je zelfs je meest kostbare bezit moest verliezen, je intellect. Altijd en onvoorwaardelijk en tot aan zijn dood bijgestaan door die lieve Bert, wat een wereldgozer was dat.
Lieve Joan, na een 25-jarige strijd tegen MS heb je nu dan eindelijk je welverdiende rust gekregen en ben je gelukkig weer herenigd met lieve Bert.
Rust zacht lieve zus en dochter, wij houden van jou, we zullen je nooit vergeten.
Gre, Marleen en Jacques
