Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Joep,

Je was tot het laatste moment nog geestig toen ik aan je bed zat in je eigen huis.
Je maakte af en toe een spitse opmerking en nam nog steeds je borreltje en rookte je sjekkie.
Dit alles ging nog, al was het met de grootste inspanning.
Het leek wel alsof er niets aan de hand was maar de alcohol had zijn werk grondig gedaan.
Toen de arts kwam had ze moeite je hartslag nog te voelen.
Je had waarschijnlijk de volgende dag niet gehaald.
Wat ben ik blij dat je uiteindelijk wilde dat de ambulance gebeld werd en je naar het ziekenhuis bracht. Zo konden Beatrijs, Michiel, Tjuling en ik toch nog bij je zijn met al onze verhalen over jou.
We streelden je hoofd toen het voor de laatste maal in het ziekenhuiskussen weggleed.
Die laatste weken hebben op mij een diepe indruk achter gelaten.
Ik heb je meegemaakt in vele aspecten van je leven maar waarvan vooral het beeld achter blijft van de vrolijke energieke theatrale Joep. Zoals het beeld van dat kleine jongetje op de boulevard van Nice. Dat beeld waarin je je gevoel voor theater en humor toen al zichtbaar was. Ik maakte de foto en voor dat ik het wist was daar dat rood harige vogeltje dat ieder moment kon opvliegen.

Jos

Lieve schat,

Vandaag is het veertien dagen geleden dat Michiel en Tjuling en Jos en ik rondom jouw bed in het ziekenhuis grapjes hebben lopen maken en leuke verhalen vertelden terwijl jij langzaam maar tevreden naar een andere wereld sukkelde. Het is vreselijk om van je kind afscheid te moeten nemen. Het is oneerlijk de moeder moet eerst dood en dan de kinderen. Ik heb het al eerder meegemaakt toen mijn zusje haar oudste dochter verloor aan een hersentumor. Ik zag het intense verdriet bij de ouders en hoopte het zelf nooit mee te hoeven maken. Om het allemaal te verwerken zou ik bijna weer van God gaan houden terwijl ik het eigenlijk een lapzwans vind.
Joep, je uitvaart was echt geweldig. Alle nichten en neven hebben je op de schouders genomen en je de kerk uit gedragen. Zo hupsakee de mooie auto in. Dat zal je wel gevoeld hebben, beetje wiebelig. Op je voeteneinde kwam het blad met zestig borrel glaasjes met jouw favoriete jenever.
We hebben het glas geheven en met je geproost, Dag lieve Joep daar ga je..

Beatrijs

Eigenlijk waren we te jong om je "lief" te vinden. We hebben samen veel gespeeld op de kleuterschool, en bij jou en mij thuis. Ik herinner me schaatsen (achter een stoel) op jullie ondergelopen weiland. Spelen in de schuur op een oude tractor. Jouw lach in je sproetengezicht. Het raakte me te horen dat je niet altijd bent blijven lachen. Rust zacht, Joep. In gedachten steek ik een kaars voor je op. Karen Piets