Hallo allemaal,
wat fijn dat jullie hier zijn!
Voor de mensen die mij niet kennen ik ben Ellis, een nicht van Jan
Ik hou veel van mijn neef.
Ik ken hem als geen ander en hij mij, we hoeven vaak alleen maar naar elkaar te kijken en weten dan al hoe de vlag ervoor staat.Wij zien aan elkaar of we vrolijk, geïrriteerd moe, opgewonden of wat dan ook zijn.Als ik nu naar mijn neef kijk zie ik een gebroken man die zo intens verdrietig en radeloos is.Het overlijden van Jim doet teveel pijn.
Het medeleven bij het verlies van Jimmy is overweldigend.
De vele bloemen, kaarten, knuffels, kaarsjes, foto's enz. bieden enorm veel troost.
Alleen maar liefde voor Jimmy en zijn familie.
Het neemt de pijn natuurlijk niet weg maar het verzacht wel.
Bij Taparia onder de luifel was een mooie troost plek gecreëerd.
Er hing sereniteit en rust, iedereen kon hier even een moment in het bijzonder aan Jimmy denken op zijn of haar eigen manier.
iedere dag werden er massaal bloemen bezorgd en gebracht door familie, vrienden, vriendinnen, klanten, buren, voorbijgangers. ect. Er stopten auto's voor de deur om een bloem neer te leggen of een blik te werpen op al het moois.
Er lag een condoleance boek waar een ieder iets in kon schrijven, bij schemering gingen de kaarsjes aan en er was vuurwerk. Hier was saamhorigheid aanwezig.
Ik las een mooi stukje voor Jimmy in het condoleance boek van een lief klein ventje.
"Hai Jim, je maatje Mason hier, overal is verdriet in mijn Hart maar daar is wel nog een grote plek voor jou " Hij had ook de nuchtere vraag gesteld aan zijn ouders:
"waarom nemen mensen keukengerei mee naar een feestje?"
Nou schat ik denk er net zo over, ik begrijp dat ook niet.
Bij de familie Schepers thuis waar Jimmy lag was het net of ik in een film was beland.
Zijn broer, zussen, veel jongelui, ooms, tantes ,buren allemaal om hem heen.
Zijn Opa en Oma in de achterhoede voor een aanspreekpunt en om de rust in deze huiskamer te bewaren, deze mensen verdienen een troon.
De emoties gingen op en neer, er werd gehuild, geknuffeld
maar ook gerust gelachen, er werden mooie herinneringen en anekdotes van Jimmy opgehaald en foto's bekeken.Jan en Debby bewogen zich hier emotioneel doorheen.
Deze ouders van Jim hebben de deur wagenwijd open gezet om iedereen die daar behoefte aan had afscheid te laten nemen van hun zoon.
Dit is zwaar...loodzwaar.
Het was bij hun thuis en er deden zich tussendoor dingen voor die bij ons allemaal thuis kunnen gebeuren.Er was verstopping, de vaatwasser ging stuk, het lampje in de ijskast ging knipperen.We hebben nog even een afwasje gedaan en er werd een broodje gesmeerd, dit alles allemaal om Jim heen.Hij was erbij net zoals anders.
De volgende dag heb ik nog even de bloemetjes om Jimmy heen water gegeven met een gietertje,Ik zag jullie wel denken "wat doet zij nou" maar ook dat moest even gedaan worden. Het stond hier ook binnen en buiten vol met heel veel prachtigs.
Ik schrik de hele week al wakker en denk dan "Ik wil niet dat dit zo is",
de machteloosheid die mij dan overvalt.
Ook ben ik de hele week al misselijk, het is ook misselijkmakend.
Ik heb ook pijn in mijn lijf, dat is mijn Hart!
Onze familie is in hun Ziel geraakt.
In mijn jongere jaren stond ik ook in het Wilde Westen samen met velen van jullie.
Ik heb veel voor mijn neus zien gebeuren maar dit voelt heel anders.
Dit is FAMILIE
In onze familie houden wij ervan om het iedereen geriefelijk te maken.Als anderen het gezellig hebben hebben wij het ook leuk.Er is altijd eten en drinken genoeg.
Wij houden van humor en van lachen.Wij houden van muziek en van dansen.
Kortom wij zijn harmonieus, het kwaad zit niet in ons maar worden er nu wel mee geconfronteerd door de laffe daad waarbij Jimmy is overleden.
Mijn moederhart huilt als ik naar Debby kijk, ik heb bewondering voor haar hoe zij het afscheid van haar zoon samen met anderen tot in de puntjes heeft verzorgd op een manier hoe Jimmy dit had gewild.Dit kost heel veel kracht!
Alhoewel de Familie Schepers/Priessen gezelschapsmensen zijn, laten wij als zij daar zelf behoefte aan hebben de rust en ruimte gunnen om dit intense verdriet en dit enorme verlies zoveel mogelijk te verwerken.
Ze zijn er, ze zullen er weer zijn en weten dat jullie er ook weer zullen zijn maar tot die tijd in jullie gedachten zijn.
Liefs Ellis
