Jetty van Mourik-Muurling werd geboren in Rotterdam op 31 mei 1958. Hij had een relatie met Jan Teunis van Mourik. Jetty en Jan Teunis trouwden op 30 mei 2008. Jetty had één zoon: Marcel . De laatste woonplaats van Jetty was Wijk en Aalburg.

In memoriam: Henriëtte van Mourik-Muurling (31-05-1958 – 09-11-2020)

Op maandagmorgen 9 november ging zuster Jetty van Mourik naar haar Heer en Redder. Ze is geboren in Rotterdam in een gezin met twee zussen en een broer. Haar vader overleed toen ze al jong was en dat liet zijn sporen na in het gezin. Na de huishoudschool heeft ze de opleiding tot ziekenverzorgende afgemaakt. Uit het huwelijk met haar eerste man is zoon Marcel geboren. In 1989 zijn ze in Wijk en Aalburg komen wonen en heeft ze in verschillende katholieke verzorgingshuizen gewerkt. Na de scheiding is ze vanwege haar oog- en rugproblemen afgekeurd en kreeg ze later toch een baan in de schoolbibliotheek van het Willem. In 2005 leerde ze Jan kennen. De vonk sloeg direct over en ze trouwden vlot daarna. Ondanks haar beperkingen had ze genoeg hobby’s. Zo heeft ze de plaatselijke afdeling van de Zonnebloem mede opgericht, hield ze van koken, zwemmen, spelletjes doen, luisterboeken, hun hondje Fifi en van uitjes, naar Duitsland, maar met name naar de zee.

Jetty staat bekend als gezelschapsmens, ontwapenend, nuchter en eerlijk, soms wat onverschillig of rancuneus, maar altijd zorgzaam en met een flinke dosis humor. Ze gaf velen direct het gevoel dat ze zichzelf konden zijn. Ze was trouw in haar contacten en haar verantwoordelijkheden in werk en opvoeding.

Zelf ook kerkelijk betrokken opgevoed, heeft ze al jong belijdenis gedaan. Toen ze in Wijk en Aalburg kwam wonen, kwam ze bij de gereformeerde kerk in Genderen terecht. Daar heeft ze de Alpha cursus gevolgd waar haar geloof van ging leven en haar heilig werd. Zo kwam het dat ook Jan de Alpha cursus ging volgen en ze hier gingen meeleven. Zo was ze jarenlang bij een groeigroep en is ze ook als diaken secretaresse geweest van de diaconie. ‘‘k Stel mijn vertrouwen’ was haar lijflied en daarin beleed ze haar vertrouwen op God dat niet minder werd toen ze meermaals in het ziekenhuis nare berichten kreeg. Sinds ruim een jaar moest ze leven met de diagnose longkanker en de laatste weken wist ze dat het was uitgezaaid en dat het einde snel zou komen. Afgelopen januari ontving ze met familie, broeders en zusters om zich heen de ziekenzalving en kreeg ze een bijzondere ervaring waaruit ze houvast putte voor het hele verdere ziekteproces: Ze wist waar ze naar toe zou gaan en verzekerde iedereen dat het goed met haar kwam.