Jeremy-Daniel,
Rust zacht in Gods handen..... Daar is het pas relaxed.......

Jay, rust zacht. Je bent en blijft een topgozer. Ik heb altijd veel om je moeten lachen, gelukkig zijn er nog herinneringen. Je bent geweldig!
Familie en vrienden, ontzettend veel sterkte.

Hoi Carla,

Ik heb Jeremy-Daniel heel klein gezien, dus ik ken hem niet. Maar wij hebben als jonge mensen heel wat meegemaakt. Meisje ik wens je sterkte met dit verlies, neem dit niet allen van me aan maar lees het zelf in een Bijbel in Openbaring (Revelation) hoofdstuk 21 vers 4 (And God shall wipe away all tears from their eyes; and there shall be no more death, neither sorrow, nor crying, neither shall there be any more pain: for the former things are passed away.) Er zal een tijd komen wanneer wat hier staat geschreven de werkelijkheid zal zijn.

Doe je best en God zal echt de rest doen,

Tot ziens Jeremy-Daniel

Sandra Alfred

Alhoewel je een leven hebt gehad ver van mijn woonplaats, doet het erg veel pijn om afscheid van jou te moeten nemen op zo\\\'n jonge leeftijd. Voor jou is er zeker een plaats in de hemel waar je verder van al de goede giften van den Heer mag genieten. Voor Carla en John-James veel sterkte en moge God jullie beide verder behoeden voor een mooi leven in de toekomst.

Ook al heb ik je niet gekend, het weerhoudt me niet.
Rust zacht.
En heel veel sterkte aan familie en vrienden.

Jay Dee
Je was een leuke klasgenoot in de brugklas jaren van \\\\\\\'t Ashram.
Misschien uit het oog, maar zeker niet uit het hart. Je zal me altijd bijblijven als Jay Dee!
Heel veel sterkte voor familie en vrienden.
Liefs, Natasja

We doen gewoon alsof

Vanaf woensdag 4 november doen we gewoon alsof. We doen gewoon alsof het normaal is, dat als ik je moeder bel en dat ik niks anders kan zeggen dan? Carla?. en dat ze zegt? hoe gaat het meisje.. en ik antwoord? het gaat. .. en dat ze antwoordt? ach ja, het gaat ook? wat kan je anders doen?. en we praten gewoon verder en doen alsof.

We doen gewoon alsof het normaal is dat je moeder je favoriete kleren wast om ervoor te zorgen dat je op je mooist bent, op jouw speciale dag, als we van jou afscheid komen nemen.

We doen gewoon alsof het normaal is dat je moeder, sterk en fier loopt en een arm om iedereen slaat, iedereen troost die bij haar komt huilen.

We doen gewoon alsof het normaal is. Normaal dat, het gewone leven onwerkelijk is geworden omdat de werkelijkheid niet te harden is.

Het is niet normaal en helemaal ongewoon om je te moeten missen Jeremy-Daniel. Om te weten dat je er nu niet en nooit meer zal zijn.

Dus, vanaf woensdag 4 november 2009 gaan we verder en we doen gewoon simpelweg alsof?

Saïda

je was samen met nighel me eerste maatje hier op alphen toen ik hier kwam wonen..
altijd hebben we veel gelachen om nigh dat ie uit zn broek scheurt,, stenen gooien naast de boot
zodat ie zeik nat was.. altijd waren we met zn 2e bezig nighel fokken.. toen kozen we onze eigen weg na
2 jaar. Maar verjaardagen speciale gelegenheden gewoon even af en toe chillen altijd gelachen met je.
Je was een speciale jongen voor mij en dat zul je ook altijd voor me blijven... ik ga je zwaar missen mattie..
rust zacht

Vreselijk zo jong nog. Wij wensen de famile vrienden heel veel sterkte met dit grote verlies.

Lieve Jeremy \'\'JD\'\',

Veel te vroeg ben je aan je laatste reis begonnen, ik kan het nog steeds niet geloven dat je er niet meer bent.
Ook al hebben we een tijd geen contact gehad je bent me zeker altijd bij gebleven net als mijn en jou andere vrienden. Toch was je wel een speciale vriend, me eerste vriend toen ik als eenling op het Ashram kwam.
Ik zal dan ook nooit vergeten dat je me de 2de dag gelijk vroeg om mee naar huis te fietsen, zo is dat al mijn Ashram jaren gegaan. De gekke dingen die we als pubers deden staan mij ook nog altijd bij. Zo kan ik me herinneren dat we tijden lang gratis nummers van bedrijven belde om de medewerkers te plagen. Ook dat we met toetsweken uit school eerst even naar de stad gingen of tijdens een uur uitval ik, jij en kevin naar de AH gingen en als we terug kwamen vaak een smoes moesten verzinnen waarom we niet in de aula waren. Of de dagen dat we op het golf terrein waren waar we veel gelachen hebben met vrijwel alle jongens van de klas. Ik kon ook alles bij je kwijt, een goed voorbeeld was van me verhuizing naar België. Ook werden we wel eens de klas uitgestuurd samen waarna we ons in de kantine wel konden vermaken. Ik heb het altijd jammer gevonden dat je wegens ziekte niet op laatste schooldag van me op het Ashram kon zijn waarna ik meteen vertrok, zo hebben we eigenlijk nooit echt afscheid van elkaar kunnen nemen al was het maar tijdelijk.

Jer, je zal nooit vergeten worden en alijd in ons hart blijven bestaan.
We zullen je missen.

Sterkte aan de familie en vrienden!