Lieve juf Jennifer,

In de les hadden we altijd lol. Een keer mochten we niet de pylonen omrijden, maar dat gebeurde bij mij wel. En toen zei jij dat ik brownies moest trakteren. De volgende week nam ik ze mee, maar dat had je niet verwacht en toen zei je dat het de lekkerste brownies waren die je ooit gegeten had! Ik ga je heel erg missen!

Liefs, Freya

Lieve Jennifer, tante Sjemmesjem,

Je bent niet meer hier, maar je lbent een sterretje geworden en we zwaaien naar je als we je zien. Zwaai je terug naar ons?

Liefs van Guusje en Rune

Nog steeds zo onwerkelijk dat je er fysiek niet meer bij bent.
Heb het goed Jen, waar je ook bent.
Dave & Sas

Onze dochter heeft maar heel kort les gehad. Dus we kenden Jennifer eigenlijk alleen maar van de manege als we haar voor bij zagen komen voor andere lessen. Als je dan leest dat iemand een sterretje is geworden op jonge leeftijd. Dan besef je dat gezondheid het belangrijkste is wat er bestaat en elke dag een geschenk is om van te genieten. Sterkte voor alle nabestaanden in deze moeilijke tijd.

Gecondoleerd
Ouders van Kiara

Wat een ontzettend verdrietig nieuws van het veel te vroege overlijden van Jennifer. Ze hoorde echt bij de manege, zeker voor de jeugd. Mijn beide dochters Vivian en Daphne hebben met veel plezier van haar leren paardrijden. En ik heb zelfs ook nog een keer samen met 1 van mijn dochters een priveles van haar gehad. Ook hebben mijn dochters Jennifer meegemaakt op diverse ponykampen. Daphne zelfs nog afgelopen zomer; ze was samen met haar groep met Jennifer en Lidy op strandrit. Misschien wel een van de laatste strandritten van Jennifer. Ik hoop dat ze daar nog intens van heeft kunnen genieten. Eigenlijk weet ik het wel zeker, want rond dezelfde tijd als dat dat bij haar speelde, ben ik ook geconfronteerd geweest met dezelfde ziekte en paardrijden gaf mij toen extra veel plezier en afleiding. Dat zal voor Jennifer zeker ook zo geweest zijn.
Wij hebben goede herinneringen aan haar.
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd voor Jelmer, Lidy, familie en andere dierbaren.

Leonie, Rob, Vivian en Daphne van Gastel

Al heel lang kende ik Lidy. Daarna kwamen Jelmer en Tim in beeld als hele goede rallyruiters. En daarna maakte ik jou, Jennifer gaandeweg ook mee bij de NRSV en jij en Jelmer kwamen steeds meer in de picture als goede, nee steengoede rallyruiters. Na het filmpje van de door jullie uitgezette rally, voelde ik een verdrietig noodlot komen, maar wist niet wat. Langzamerhand werd ons iets meer bekend maar ik voelde altijd een afstand bij jou waar ik niet doorheen wist te komen. Totdat ik een heel leuk gesprek met je had (nog niet zo heel lang geleden,) waarin je heel bevlogen en boeiend vertelde over je werk met de kinderen op de manege en de lessen die je gaf en hoe je ze probeerde te motiveren. Ik vond het hartverwarmend dat je een tipje van de sluier van je zelf oplichtte. Dank daarvoor!!
En Jelmer dank voor je openhartige verhalen over de laatste dagen met Jennifer! Daardoor hebben wij haar en ook jou beter leren kennen. Hele mooie blijvende herinneringen! Jelmer, Lidy en verdere familie heel veel kracht toegewenst!

Jennifer en ik waren vriendinnen op de basisschool.
Na schooltijd gingen we vaak bij elkaar spelen. We verveelden ons nooit en konden ook veel met elkaar lachen.
Ik ben Jennifer dankbaar voor die goede jeugdherinneringen.
Jennifer is veel te vroeg gestorven. Wat een groot verdriet...
Jelmer, ouders en andere nabestaanden wens ik sterkte toe in dit hartverscheurende verlies.