Ze was echt een lieve vrouw. Ze is mijn overgrootmoeder. Ze is 92 jaar geworden😱! Ik mis haar wel! We gingen elk jaar, als ze weer een jaar ouder was geworden, bolen met de haar familie. Wij kwamen ook altijd! Super gezellig was het altijd!!!!!

Denkend aan Janny . . .
. . . komen er zoveel goede herinneringen boven, van zoveel kleine ogenblikken die nu steeds kostbaarder lijken te worden. Daarvan blijft één herinnering voor mij overweldigend: voor het eerst staat Janny aan het graf van haar echtgenoot, hand in hand met zo’n klein meisje . . . en dan klinkt Janny’s stem, sterk en waardig kalm, zo vol bemoediging: “Tot ziens in het nieuwe Jerusalem !!” Het is goed verstaan.
Petra - Den Haag

Tante Janny zal voor mij altijd de tante blijven uit het hoge noorden; Appingedam, veel hoger in Groningen kan niet. Dus een bezoekje aan ome Jan en tante Janny was altijd een hele onderneming vanuit het midden van het land.
Tante Janny kwam de laatste jaren nog vaak vanuit Kampen naar het feestje in Heukelum van mijn vader, Arend Sprong, Ze was dan , ondanks haar hoge leeftijd, nog altijd geïnteresseerd in hoe het ging met ons en de kinderen.

Janine, Jan, Marike, Beatrijs en aanhang + kinderen, veel sterkte met het verwerken van het verlies van jullie moeder, schoonmoeder en oma.

Bas + Sandra Sprong

Toen ik iets persoonlijks over tante Janny wilde schrijven, kwam er niet zo snel iets bij me op. Maar als tante Janny en ome Jan in Leerdam waren, wist ik het direct. Ik kon dan nietsvermoedend door de stad lopen en dan hoorde ik ineens bulderen: hallo lieve nicht. En dan kreeg ik een enorme berenknuffel van ome Jan , midden op straat.
Maar toen ik mijn dochter vertelde dat tante Janny was overleden, was haar eerste reachtie: ach, tante Janny Hoetmer-Sprong uit Kampen? En ja, dat was het. Elke verjaardag, elke kerst, kwam er een zelfgemaakt/gerecyceled kaartje met een persoonlijke boodschap van tante Janny Hoetmer-Sprong uit Kampen. Ik had maar één tante Janny, maar wist zeker dat het deze specifieke tante Janny was die het kaartje had gestuurd.

Janine, Jan, Marike en Beatrijs, gecondoleerd met jullie verlies.
Mijn moeder en ik hebben de dienst online gekeken waren onder de indruk van de waardevolle herinneringen die jullie hebben gedeeld.

Lieve familie Hoetmer,

Ik was de huishoudelijk hulp bij jullie moeder en het klikte tussen ons vanaf dag 1. Ik ging met veel plezier naar jullie moeder toe en ik keek er altijd naar uit om haar te zien.

Jullie moeder had veel tegen mij te vertellen en ik was het luisterende oor.
Ze was ontzettend trots op haar kinderen en ze vertelde dat ze allemaal aan de universiteit in Groningen gestudeerd hadden. Ook niet te vergeten haar schoonzonen, hier vertelde ze ook vaak over en ze noemde hen de hoge piefen.
Ze vertelde ook altijd dat jullie ontzettend lief voor haar waren en dat jullie haar altijd overal naartoe brachten zoals naar verjaardagen, concerten of bruiloften.
Ze vertelde mij dat ze veel van jullie hield en ook van de klein en achterkleinkinderen .

Toen ze niet meer alleen kon wonen kwam ik regelmatig bij haar op bezoek in de Vijverhof.
Ik zei thuis dan altijd; ik ga even naar oma toe. En dat ‘even’ was al gauw 2 uur. Ik kon nooit weg, omdat ze altijd zoveel te vertellen had. Het was altijd gezellig en ik kreeg altijd Droste chocolade mee voor thuis. Ik zei altijd tot de volgende keer.

Jullie moeder was voor mij meer als gewoon een bekende. Ik heb haar in mijn hart. Ze was een slimme, liefdevolle en verzorgde vrouw.

Janny, u bent in mijn hart en ik zal u heel erg missen.
Ik hoop dat u nu een mooie plek heeft in de hemel.

Lydia Klijnstra

door Arend Sprong Broer van Janny.
Janny werd geboren in de strenge winter van 1929. In het hele huis stonden kachels en oliestellen om het huis warm genoeg te krijgen voor de nieuweling.

Een paar jaar later werd broer Jan geboren. Janny was 8 toen ik ter wereld kwam. Ze vroeg aan de dokter waar ik vandaan kwam. Hij zei: "kijk eens naar de tas die ik bij me heb, daar zat je broertje in".

Toen Janny een jaar of 11 was mocht ze zondag 's avonds tijdens de kerkdienst op mij passen. Mijn broer had vroeger krullen in zijn haar en met een krultang probeerde ze bij mij ook zoiets te creëren. Ik vond die warme tang maar niks en meestal draaide het dan ook op huilen uit.

Zelf had ze prachtig lang blond haar, maar toen ze in Gorinchem naar de H.B.S. ging wilde ze het kort laten knippen. Dat mocht niet van pa, maar ze liet het toch doen. Ik zal het commentaar van pa maar niet herhalen.

Zwager Jan kwam in beeld. Dat ging eerst moeizaam thuis, maar de liefde overwon en Jan werd de perfecte schoonzoon. Ze waren heel gelukkig met elkaar.