Lieve oma, weet u nog?

Op zondag middag, als wij op visite kwamen? Het duurde altijd even voor u open deed want dan ging u eerst Jessica in de bijkeuken zetten. U was altijd bang dat zij ons omver zou lopen denk ik. Het eerste wat wij dan deden als we binnen waren, was naar de bijkeuken rennen om Jessica eruit te laten. U was voor ons: Oma Jessica.
Als het mooi weer was speelde Mandy en ik in de tuin. Ruimte genoeg! Achterin de tuin, stond opa zijn duivenhok. Daar naast stond een zandbak. In mijn beleving hebben we daar veel gespeeld. Als het lente was, en de vlinderboom in de voortuin mooi in bloei stond, was er altijd wel ergens een bus van de Jodenkoeken te vinden. Een paar gaatjes in de deksel en wij konden op lieve heersbeestjes jacht.

En die kast naast de gangdeur? Die met het wit met bruine zijl op de plankjes? De kast waar u al het lekker bewaarde? Aan snoepjes, koekjes en chocola bij oma Jessica geen gebrek. Spritsen met chocola, biscuitjes met suiker, repen chocola opgedeeld in blokjes van 2 in het kristallen potje, Rolo, Menthos, Fruitella, noem maar op en u had het!

Of als u op woensdag bij ons op visite kwam? Het was altijd weer een verassing wat u nu weer in uw tas had zitten. Altijd kwam daar een klein cadeautje uit. En ook een rol snoep mocht daarin niet ontbreken. U had altijd een plastic tasje, het liefst van de Kruidvat, bij u met daarin een vestje, zelf al was het 30 graden. Als het warm was en Mandy en ik in het zwembadje achterin de tuin zaten, kwam u zelf met de bus naar ons toe. Wij konden de bus dan al aan zien komen en rende dan snel naar de bushalte om u daar op te halen. Als u bij ons was, was aardappels schillen vaste prik. Dat deed u altijd.

En als ik bij u kwam logeren? Slapen deed ik bij oma in bed! Lang opblijven en tegelijk met u naar bed gaan! Altijd 1 dag naar de stad met tante Truus. We gingen dan met de bus. Een tochtje met de rondvaartboot en een saucijzenbroodje eten bij de Hema maakte de dag compleet. Een bezoekje aan het Julianapark mocht ook niet ontbreken. Dan ging er altijd een zak oud brood mee voor de beesten. Meestal gingen we ook nog op bezoek bij tante Zus. Douchen deden we in de bijkeuken waar opa zelf een douche had ingebouwd. Eerst de elektrische kachel even goed laten loeien want anders was het veel te koud! Als het vakantie was, en ik was op maandag bij u, dan kwam ome Jan altijd langs op de fiets! Die dronk dan een borreltje, weet u dat nog? U zorgde altijd dat er drinken in huis was dat iedereen lekker vond! Een borreltje voor ome Jan, een biertje voor Harry en Taxi tintel voor mij.

Weet u nog dat u ging verhuizen van de Bessemerlaan naar de flat op de van Hoornekade? Wat was u trots toen het huisje af was! U zat altijd op uw stoel bij het raam en dan had u zicht op de bushalte beneden. U vond het heerlijk om vanaf uw plekje lekker mensen te kijken, en wij deden graag met u mee. U was al 81 toen u naar de flat verhuisde. Nog lange tijd heeft u toen alles zelf gedaan. Uw huisje schoonmaken en boodschapjes doen met het wagentje. Het ging u prima af. Ik weet nog dat u toen trombose in uw been kreeg en dat u van de dokter met uw been omhoog moest zitten. Ik kwam toen met Chantal bij u logeren zodat wij een beetje voor u konden zorgen. Maar als wij ‘s morgens wakker werden stond u al in de keuken om een broodje te maken. Een klein beetje eigenwijs was u maar. Ik weet ook nog dat u in die tijd een alarmknop had, voor het geval dat. U deed deze braaf om als u ’s nachts naar het toilet ging. Echter vergat u wel eens om deze dan weer af te doen als u weer ging slapen. Het resultaat daarvan was dat midden in de nacht de telefoon ging. Mandy en ik stonden dan meestal met een paar seconde bij papa en mama naast het bed, want als midden in de nacht de telefoon ging, dat kon niet goed zijn. We hoorde papa dan meestal al roepen: Ma! Ma! En dan hoorde we u: Joehoe! Ik kom dr aan! Gelukkig heeft u het alarm nooit echt hoeven gebruiken.

En weet u nog als we uit eten gingen? Ik zat altijd naast u. Samen namen we dan de kaart door en uiteindelijk moest ik voor u kiezen want ik wist wel wat u lekker vond. Daar was ook nooit een discussie over, Natascha moest kiezen. Het was ook altijd goed.

Weet u nog dat we naar de Efteling gingen voor uw 85e verjaardag? U liep toen nog als een kieviet, maar we hadden afgesproken dat u maar in een rolstoel moest, anders was het toch wel erg veel lopen. Allemaal hebben we u geduwd. U vond het prachtig. De Droomvlucht en de Carnaval, Fatamorgana, u ging overal in. Ik weet nog dat we ergens op een heuveltje liepen en dat Harry de rolstoel een zetje gaf waardoor deze naar beneden rolde. Ik wist niet hoe hard ik achter u aan moest rennen om u tot stilstand te brengen maar u vond het fantastisch. We hebben de foto’s om dat te bewijzen. U en ik beide hard lachend. Het jaar daarop zijn we met zijn allen een weekend naar Arcen geweest om uw 86e verjaardag te vieren. Daar hebben we in de Kasteeltuinen zulke mooie foto’s gemaakt! Waaronder de familiefoto die altijd in uw woonkamer heeft gehangen.

Weet u nog dat u toen verhuist bent naar het huis aan de Vecht? U vond het daar verschrikkelijk! Daar moest u maar snel weer weg! Op uw 91e bent u toen verhuisd naar de Geuzenveste. Daar voelde u zich thuis! Een mooie lichte kamer met uitzicht op de grote rotonde. U hoefde zich hier niet te vervelen. Binnen no-time had u ineens hobby’s! Gymnastieken, zingen, dansen. Dingen die u daarvoor nooit deed. U was inmiddels al wel een beetje in de war, maar dat mocht de pret niet drukken! U bloeide helemaal op in uw nieuwe huis.

Weet u nog dat ik altijd uw nageltjes deed? Eerst knippen, dan vijlen en daarna een lakje erop. Na het vijlen voelde u altijd of er nog ergens een scherp puntje zat. U vond er altijd wel 1. Het was nooit gelijk goed. Toch was ik de enige die het mocht doen, die u geloofde als ik zei dat ik zachtjes zou doen als u uw hand wegtrok. De nagellak bliezen we daarna samen droog. Weet u nog wat u dan zei als ik klaar was en zei: zo oma! Nu bent u weer helemaal netjes! Vroeger zou u zeggen: Picobello! Tegenwoordig was het Picalilly! Dat hield u stug vol.

Vandaag 7 maanden geleden vierde wij uw 94e verjaardag. Wat een leeftijd! Tussen de middag bent u met mama, Mandy, Chantal en mij wezen lunchen bij Van der Valk. Het was prachtig weer, zoals altijd op uw verjaardag. Ik kan mij niet herinneren dat het op uw verjaardag ooit geregend heeft. We hadden allemaal kleine cadeautjes voor u gekocht en u vond alles even mooi.
Een paar dagen daarna vierde wij nogmaals uw verjaardag met muziek in het tehuis. Wat heeft u genoten. Wat was het prachtig om te zien hoe u zat te genieten van de muziek. De teksten van de liedjes kende u niet allemaal meer maar wat u herkende zong u mee. Ik kon mijn tranen niet bedwingen toen ik zag hoe u genoot.

Krap twee maanden later ging het mis. De val. U brak uw heup, uw oogkas op meerdere plaatsen en u verbrijzelde uw pols. Wat ben ik geschrokken! U was bond en blauw. Ik denk dat ik vanaf dat moment het meeste respect voor u heb gekregen. U was zo dapper! Zo stoer! U heeft geen krimp gegeven! Dat deed u al nooit, maar mensje wat moet u toen een pijn hebben gehad. Die nacht ben ik bij u in het ziekenhuis gebleven. U had hele verhalen! U moest nog naar ma en nog kerst cadeautjes kopen voor de kinderen! Toen wist ik dat opa bij u was. Een hele geruststelling.

Ik weet zeker dat opa geen moment bij u weg is geweest in alle ups en downs die na de val zijn gekomen. Soms staarde u voor zich uit, kijkend naar niets, maar ik weet zeker dat u naar opa keek.

Uw laatste dagen heeft u zo mooi gedragen. Zo rustig. Zo vredig. 2 nachten heb ik aan uw bed gezeten en uw hand vastgehouden. U gezegd dat het goed was. Ga maar oma, het is goed zo. Ga maar naar opa. Hij wacht al zo lang op u! U besloot te gaan terwijl u alleen met papa was. Na het telefoontje dat het steeds slechter ging en dat we echt moesten komen wisten wij het al. We komen te laat. En dat klopte. U besloot dat het genoeg was zo. Gek genoeg moesten we daar om lachen, het paste bij u.

Lieve oma, wat bent u mooi nu. Zo vredig. Zo uzelf. Niet meer ziek, geen pijn meer. Het is goed zo. Je hebt het zo goed gedaan! Ik ben zo ongelofelijk trots op u! En ik ben zo trots dat ik u mijn oma mag noemen.

Aan uw kracht en doorzettingsvermogen zal ik een voorbeeld nemen. Ik zou willen dat ik daarin wat meer op u leek.

Lieve oma, geef opa een dikke kus en geniet van het weerzien met uw ouders en al uw broers en zussen. U heeft een lang leven gehad dat niet altijd makkelijk was en u verdiend de rust en vrede die u nu heeft.

Lieve oma, ik ga u missen! Ik hou van u!
Bye Bye lieve oma.
Alu!