In de begin jaren van de Maasvlakte plant heb ik Jan-Willem leren kennen als een rustige en uiterst serieuze vakman en een superfijne collega. Ik herinner mij hem ook als een uiterst deskundig brandweerman en als collega motorrijder.
Het is schokkend om te horen dat hij nu veel te vroeg is overleden.
ik wil de nabestaanden heel veel sterkte toewensen met dit verlies.

Ferry Weemen (oud shift supervisor PO-11)

Geachte aanwezigen,
Ik wil mij eerst – zover u mij niet kent- graag aan u voorstellen. Mijn naam is Dick Verschoor en ik ben de jongste broer van de vader van Jan Willem. Ik wil graag enkele woorden tot u spreken, en zeker tot Debbie, Laura, Jordi en verdere nabestaanden. Ik doe dit ook namens de familie de Kool, familie Oudesluijs en de families Verschoor.

In de vroege morgen van afgelopen maandag kwam het bericht dat onze lieve en zeer gewaardeerde neef - Jan Willem Verschoor - plotseling was overleden. Zo’n bericht laat de wereld - ook in onze familiekring - stil staan. Onwerkelijk, 51 jaar, veel te jong. Er zijn – zoals jullie het zelf ook op de rouwbrief vermelde - geen tranen en woorden genoeg voor dit verdriet. Ook binnen onze familiekring is de verslagenheid groot.

In de uren en dagen die daar op volgden komen ook de herinneringen boven. Nu kostbare kleinoden. Ik zou u hele leuke anekdotes kunnen vertellen die in onze familie zijn gebeurd en waarin Jan Willem een hoofd- of een bijrol vervulde. Er zijn hele mooie foto’s, leuke video’s en zelfs nog dia’s en 8 mm films aanwezig . Het laat nu de tijd niet toe om dit alles met u te delen.

Wel wil ik in het kort een aantal dingen vertellen waarin zijn karakter eigenschappen naar voren komen: Jan Willem maakte als tweede in leeftijd deel uit van een kring van 17 neven en nichten, die later bijna zou gaan verdubbelen. Bij alle jubilea en familie uitjes (en we er heel wat gehad met elkaar) was Jan Willem een graag gezien familielid. Rustig, gezellig, op de achtergrond, geen onderscheid des persoon.

Hij was zeer betrokken bij het familiebedrijf van zijn opa en vader en in zijn school- en studietijd was hij daar altijd te vinden. Hij bleef de zaak vol belangstelling volgen, nadat hij zijn werk in chemiesector had gevonden. Sprak met passie over zijn inzet bij de Ridderkerkse vrijwillige brandweer en over de extreme situaties die hij daar meemaakte. Zijn werk bij Lyon Dell op de Maasvlakte deed hij met een grote betrokkenheid en vertelde ons met gedrevenheid over de ontwikkelingen binnen zijn vakgebied.

Een neef met een knappe kop en een goeie uitstraling, maar toch geen macho, sociaal, loyaal en zeer toegankelijk voor iedereen. Toen Debbie aan de kring werd toegevoegd en opgenomen werd binnen de familie, werden de goede onderlinge contacten bestendigd. Zeer zorgzaam was hij voor zijn opa en oma’s en later voor eigen ouders en schoonouders die nooit tevergeefs een beroep op hem deden. Getrouwd, man, vader,schoonvader hij wist en nam zijn verantwoordelijkheid en we zijn er allemaal getuige van geweest hoe trots hij (en natuurlijk ook jij Debbie) op Laura was. Hij was intens verheugd dat zijn dochter haar HBO communicatie in haar pocket had en mooie baan met toekomstperspectief kreeg.

En nu zijn wij hier vandaag bijeen om afscheid te nemen - en Jan Willem de laatste eer te brengen. Helaas moet er achter zijn naam geschreven worden: overleden te Rotterdam op 14 januari 2018. Als neven en nichten, tantes en ooms, zullen ook wij Jan Willem node missen, maar zijn nagedachtenis houden wij in eren.

Lieve Debbie, Laura, alle nabestaanden en ik wil onze lieve schoonzus Joke, onze broer Wim, Neef Louis en zijn zoon Cas ook bij name noemen . Veel, heel veel sterkte voor de toekomst.
De Opa van Jan Willem, Opa Jan Verschoor, naar wie Jan Willem ook mede vernoemd is en als doopnaam zijn verdere leven heeft gedragen, vond in tijden van groot verdriet en bij grote levensvragen zijn houvast in het persoonlijk gebed. Dat gaf hem de kracht en de steun om door te gaan. Wees er van verzekerd dat vele van onze familie om troost en kracht voor jullie bidden. Ik dank u.

Lieve papa,



Opeens staat de wereld stil. Ik kan in woorden niet uitdrukken hoeveel ik van jou houd en hoeveel ik je mis. Jij gaf mijn jeugd kleur en een mooie richtlijn naar volwassenheid.



Je was dan ook mijn grote voorbeeld. Je kon zoveel en hielp waar je maar kon. Van klussen tot advies geven. Zonder jou was ik nooit zo snel door mijn schooljaren heen gekomen en een baan gehad. Jij moedigde mij aan en stond altijd voor mij klaar als ik je nodig had. Gewoon om even iets te lezen, lastminute te stoeien met een protesterende printer of mij het vertrouwen te geven dat ik het kon. Op het laatste moment een scriptie printen? Die uitdaging ging jij gewoon samen met mij aan. Met een inbindmachine en twee printers paraat: het moest en zou lukken. Eerst zelf proberen, dat was waar het om draaide. Niet zomaar opgeven. En vaak was je voor mij zenuwachtiger dan ikzelf was.



O wat was je trots op mij en wat genoot je van al mijn mijlpalen. Je geluk kon niet op toen ik in oktober werd aangenomen bij Hans Anders. Dagelijks vroeg je hoe mijn werkdag was verlopen. Mij ontbrak ook niets. Je zorgde ervoor dat ik gelukkig was. Nu ik foto’s terugkijk zie ik dat pas echt: vanaf begin af aan ben jij een trotse vader geweest en dat straal je met ongelooflijk veel liefde uit. Je zei niet altijd veel, maar jouw daden zeiden genoeg. Wanneer ik had overgewerkt, was je mijn eten al aan het opwarmen en stond je mij, kijkend uit het raam, op te wachten. Blij om mij weer te zien. Dan moest ik snel gaan zitten, want terwijl ik mijn jas uitdeed, had je mijn bord al klaargezet. En als ik haast had, pakte jij mijn tas in of stond mijn fiets al buiten. Wat ben ik daarom ook trots dat ik zo’n lieve man mijn papa mag noemen. Beter had ik het niet kunnen treffen met jou. En natuurlijk ook met mama. Jullie pasten goed bij elkaar.



Iedereen zegt altijd dat ik op mama lijk, maar ik kan met trots zeggen dat ik ook steeds meer op jou lijk. Misschien wel meer. We lachten op dezelfde manier en botsten weleens. Dat laatste heb je nou eenmaal als je vanbinnen op elkaar lijkt. Maar dat was nooit erg, want het was altijd gelijk weer goed.



Je dacht letterlijk alles uit. Zelfs nu je er niet meer bent, merk ik jouw aanwezigheid. Je was zo verstandig en geordend en hebt mij en mama verzorgd achtergelaten. Ik kan je daar niet meer dan dankbaar voor zijn. En naar mijn eerste baan zonder auto? Dat kon natuurlijk niet, dus kreeg ik in samenwerking met opa en oma een auto. Vanaf nu moet ik alles zonder jou doen. Een eerste fotocursus samen zal er nooit komen. En alle belangrijke momenten zullen zonder jou moeten plaatsvinden. Mijn hart huilt sinds begin deze week. Ik had je nog zo graag willen zien rommelen in een grote schuur. Ons leven hoort niet zonder jou doorgebracht te worden, maar mama en ik zullen onze weg vinden.

Lieve papa, ik hou van jou. Rust zacht.

Lieve schat,

Daar staan we dan, verdrietig en vol ongeloof.

Het was liefde op het eerste gezicht, die avond in Alcazer. Jij hoorde mij zeggen dat ik uit Zevenbergen kwam, en je zei; daar werk ik, bij Caldic Chemie. Door de ploegendiensten, woonde je zowat bij mjin ouders in, en binnen een jaar hadden we ons eerste huur huisje aan de perwijs in Zevenbergen. Een jaar later ons eerste koophuis aan de andere kant van het slootje, Etersem 9. Na drie jaar sparen een grootse bruiloft met alles erop en eraan, dat vond je geweldig. Toen al bij de vrijwillige brandweer. Na twee jaar kwam je wens uit: een prachtige dochter! Je was zo trots, zag het al voor je : lange blonde haren op een paard. Helaas, ze moest er niks van hebben. Laura was bijna twee, toen je een nieuwe baan kreeg: Eastman. We verhuisde naar Ridderkerk, na twee maanden in een caravan op de camping in Barendrecht. Jij met je gouden handjes, verbouwde de badkamer zelf. Als het niet goed ging, hoorde ik een paar vloeken. Maar na wat denkwerk en een sigaretje ging je weer fluitend aan het werk. Ook in Ridderkerk kon de brandweer op je rekenen, met gezellige oefenavonden waar jij als een van de laatste naar huis ging. De jaren gleden voorbij en er kwam een andere baan bij Lyondell. De fabriek was nog in aanbouw, dus dat betekende dagdienst. Wat had je daar een hekel aan! Je zag vol trots je dochter
opgroeien. En als je vrij was, rommelde je het liefst in de tuin en garage., en kreeg de BMW een troetelbeurt. Die drie letters waren je passie. Na een lange zoektocht op het internet, wat eigenlijk de kick verhoogde, een blauwe M5. Daar kwam een motor bij, handig voor de files, en natuurlijk van je eigen merk. Er werden leuke tourtochtjes gemaakt met collega’s in Duitsland. Een feestje wilde je niet op je 50ste verjaardag wel een racemonster, een 1000RR van natuurlijk BMW. Lieve schat, je was een trotse man van weinig woorden. Behulpzaam voor iedereen. Meestal een goed humeur en je gunde ons alles, we kwamen niks te kort. Zo trots op Laura. Je stond klaar voor je broer Louis toen die je nodig had en onze ouders die een dagje ouder werden. En toen Cas stage ging lopen bij Lyondell Botlek vond je dat geweldig! We hadden een goed leven, zo met z’n drieen. Dit afscheid komt veel te vroeg en al weet ik nu nog niet hoe, Laura en ik komen hier samen doorheen. Ik hou van je voor de rest van mijn leven.



Lieve Debby en familie,
Geschrokken en verbijsterd zijn we van het bericht van het overlijden van Jan-Willem.
Zo jong......
Zo onverwachts......
Wij willen jullie hierbij condoleren en heel veel sterkte wensen voor de komende, moeilijke tijd.
Rolf en Miranda Balvert