1992 Albertville. Ik ontmoet een mij onbekend, wandelend echtpaar uit Venlo. We besluiten al snel ter plekke samen met de auto de omgeving te verkennen. Zo vertrouwd en aangenaam was onze kennismaking. We belanden in een kerk en Jan gaat spontaan zingen, uit volle borst. Iedereen is onder de indruk. Het wordt een dag om nooit te vergeten. Jan en Carla zitten vol verhalen, weten kunst en cultuur te waarderen en kunnen genieten van het leven, zoals o.a. blijkt tijdens een uitgebreide lunch op leuk terras . Terug in Nederland blijkt het gelukkig ook te klikken tussen ons vieren. We houden contact en bouwen dierbare herinneringen op. Wij wensen Carla en haar gezin veel kracht en wijsheid toe.

Dag Jan, 14 mei 2021.

Zo’n 35/36 jaar geleden werd ik directeur van VVV Venlo.
De vooringang van ons kantoor en Hermans assurantiën lagen wat verder uit elkaar, maar de achterdeuren was ’n kwestie van zo’n anderhalve meter.
Bij redelijk weer stonden af en toe de deuren open en werd er onderling wat gekletst. Af en toe samen naar Hotel van Leeuwen voor de lunch 'n kop soep.
Toen ik gevraagd werd bij de gloednieuwe Rotary Club Venlo land van Gelre om me als lid aan te sluiten, zag ik bij binnenkomst in de Gouden Tijger dat ook mijn buurman bij dit gezelschap zat!
Wekelijks Gouden Tijger voor bijeenkomst, lezingen en aktieplanning.
Regelmatig, door de leeftijdsgroep van de leden, met rijk aanwezige kinderen, ’n zaterdag of zondag familieprogramma en jaarlijks met de stellen ’n weekend weg. Brugge, Antwerpen en niet te vergeten Leuven.
Ook in de Stichting Stadsevenementen zaten we ’n tijd samen. Jij vanwege je bestuurlijke kracht, ik vanuit de VVV.
Het klikte goed tussen Carla, Joke, jou en mij. We zagen elkaar vaker; genoeg te bespreken met puberende dochters!
En om de beurt koken met ’n goed glas wijn. De bubbels mochten nooit ontbreken.

Met z’n vieren op vakantie naar Schotland, naar Praag. We hadden het goed!
Het zelf koken werd wat minder dus lieten we dat wat vaker aan de restaurants over. Voor het laatst januari vorig jaar. Helaas, dat ging niet meer.
Jan, Carla, we kijken terug op zoveel mooie momenten waardoor dit afscheid ‘n afsluiting is van ’n prachtige periode uit ons leven.
Jan, Bedankt voor je vriendschap!
(Joke en) Peter van der Tol

Carla, kinderen en kleinkinderen.
Omdat ik Jan tijdens zijn ziekte niet meer ontmoet heb, heb ik alleen herinneringen aan een gezonde Jan:
Een alerte man, duidelijk contact maken met de persoon die hij vóór zich had. Met zijn volle aandacht bij de ander. En natuurlijk zijn liefde voor muziek die hij (samen met jou Carla) aan zijn kinderen en kleinkinderen zal hebben door gegeven.
Natuurlijk zal elke persoon de laatste fase van Jans leven op een individuele manier ervaren en verwerken. Maar het afscheid moeten nemen van iemand die zo anders aanwezig is en verzorging nodig heeft, niet meer de echtgenoot, vader, opa of vriend was zoals je hem gekend hebt, is intens verdrietig.
Omdat zijn lijden nu over is, hoop ik dat jullie je verdriet nu makkelijker kunnen omzetten in alleen maar de positieve herinneringen.

Heel veel sterkte allemaal !