Lieve familie,<br />
<br />
Deze foto van Ria en Jan (voor mij oom Jan) hebben we gister opgezocht. We (Ria, Simon-jan, Marieken, Anouk) zijn samengekomen bij Ria en hebben met elkaar de afscheidsdienst van Jan bekeken.<br />
Ria was erg verdrietig aan het begin. Plots kwam het besef: hij is nu echt weg. Mijn grote broer. Herkenbaar waren de dingen die jullie naar voren haalden. Zijn nuchtere houding, zijn zorgzaamheid, zijn trouwe liefde voor Paula. Maar ook onverwachte dingen. Hield hij echt van klasieke muziek? Ja, Ria wist dat zeker wel! Knikte instemmend.<br />
Achteraf ook de herinneringen. Hoe Ria had geleerd om karbiet te schieten en houtjes te hakken. Van haar grote broer. Hoe ze meeging in oorlogstijd. Als Jan met een vriend stiekem hout ging hakken. En Ria als een soort excuus van onschuld erbij was. Hoe hij in de oorlog helemaal voorbij Rotterdam moest fietsen voor eten. Maar onderweg in Rotterdam ook zelf eten had weggegeven. <br />
Maar ook de thuiskomst vanuit Nieuw Guinea, hoe dat ging in die tijd.<br />
En hoe ik zelf met mijn toenmalige vriend langs ben geweest in Braband op de fiets. En van Jan nog wat maaltijden uit blik meekreeg. <br />
Mooi om met elkaar weer te herinneren en boven te halen. Als ik aan oom Jan denk wordt ik altijd rustig. Die uitstraling had hij voor mij. Het nuchtere, het zorgzame, het vertrouwen gevende…..een echte van der Zwaag zou ik zeggen. En echt (oom) Jan.<br />
<br />
Veel liefs, troost en sterkte gewenst met dit verlies,<br />
Anouk <br />
Mede namens Ria, Marieken en Simon-Jan
