Lieve pa,

Iemand missen – het schijnt niet te mogen:
‘Je doet jezelf tekort, want het leven gaat door.’

Iemand missen – het schijnt niet te hoeven:
‘Iedereen is er, je hoeft alleen maar stil te zijn.’

In mijn dromen zie ik je:
Een jongere versie van jezelf.

Ik hoor je stem als ik je vraag om je hulp

Toch huilt mijn hart
als ik de vluchtigheid van het moment besef

Jij weet, ik weet
Je bent er, maar voor even

Het contact is breekbaar
Ik knipper met mijn ogen, het beeld is weg

Nu,
Het onvermijdelijke is gebeurd,
Rauwe randen zijn veranderd in rouwranden.

Toch,
Als de storm van het gevoel eens zal gaan liggen,
Zal er een ander landschap zichtbaar zijn.

Want
Al die plaatsen waar je ooit geweest bent,
Dragen de afdruk van jouw aanwezigheid.

Paul van de Kar