Een fijne collega met een apart gevoel voor humor.

Mijn herinneringen aan Irma zijn haar droge humor en zelfspot.
Verder heeft ze mij de liefde voor het fietsen bijgebracht. Ze organiseerde de fietsvierdaagse op de Kroosduiker. Ze had voorrijders nodig, Ineke en ik boden ons aan. Dat was vanaf het eerste moment voor mij een geweldige ervaring. Ik woonde nog niet zo heel lang in Westzaan, dus kreeg ik gelijk te maken met prachtige routes in de omgeving. Vooral genieten van de ondergaande zon, richting Uitgeestermeer. Irma was een geboren leider. Ze fietste van voor naar achter, stond midden op de weg om het verkeer tegen te houden, niemand kon om haar heen.
Toen ze de verantwoording niet meer wilde, hebben Ineke en ik het overgenomen, tot voor ons de verantwoording ook teveel werd.
Irma bedankt voor al dat moois, door jou heb ik zelfs Ruud aan het fietsen gekregen.
Mieke Marquerinck

Wij, Theo en ik, woonden in dezelfde straat als Irma en Harm en hadden dus regelmatig plezierig straatcontact. Toen jaren geleden kwamen we elkaar tegen op een vakantie in de buurt van de Somme. Harm en Irma in een prachtige strak opgezette soort “de Waard “ tent wij in een klein klapkarretje. Wat een toeval! Irma direct enthousiast, kom vanavond een borrel drinken in de tent. Dat deden we en wat was het een gezehttps://synoniemen.net/index.php?zoekterm=petitiellige avond.
Theo en Harm konden hun kennis over de 1e WO spuien en Irma en ik over “Het Onderwijs” kletsen.
De laatste jaren zat ik met Irma in de keramiekgroep bij Annelie. Irma wilde altijd grote beelden maken, maar het werden steeds kleine beeldjes! En nu helemaal geen beeldjes meer, zo plotseling is het voorbij.
Wat was het een mooi afscheid in de Vermaning en wat fijn dat Irma bij jullie Annette en Bart zo rustig haar laatste weken kon doorbrengen.
Annette nu je behalve je vader ook je moeder moet missen is dat heel verdrietig.
Je bent het “dak” boven je hoofd kwijt.
Ik wens jou en Bart heel veel sterkte en hoop dat jullie steun krijgen en vinden van familie en vrienden.
Lieve groeten,
Anneke Taphoorn

Irma zat samen met mij op de vrijdagmiddag Fysiofitness groep in verpleeghuis Guisveld in Rooswijk. Jarenlang zagen wij elkaar bijna wekelijks daar. Praatten en sporten samen. We merkten wel, dat het de laatste tijd wat slechter met Irma ging. Ze haakte bij een gezamenlijk spelletje al gauw af. Het werd haar teveel. Ook was ze een paar maanden geleden van een trap afgevallen en had daarbij haar pols bezeerd. “Ik ben een gevallen vrouw”, was haar reactie. Toen ze eind oktober, zonder afbericht, niet meer verscheen, maakten wij ons zorgen. Na een paar weken hoorden wij, dat haar dochter gebeld had, om te vertellen dat haar moeder in het ziekenhuis lag. Verder geen bericht. Via een kennis van Irma, hoorden wij uiteindelijk dat Irma acute leukemie had. Wij waren in de veronderstelling dat Irma, na behandeling van evt. chemo kuren, op termijn wel weer zou komen. Een kaartje hadden wij inmiddels wel gestuurd. Een dag voor haar uitvaart kreeg ik een telefoontje van een van de fysiotherapeut en, dat Irma was overleden en er de volgende dag een herdenking was in de Zuidervermaning. Ik ben daar op de fiets naar toe gereden om afscheid van Irma te kunnen nemen en ook om antwoord te krijgen op een aantal vragen, die in mijn hoofd zaten. Ik ben blij dat ik gegaan ben. Ik vond het een mooie herdenking en op een aantal vragen heb ik zeker antwoord gekregen. Afgelopen vrijdag kon ik de andere mensen van de groep bijpraten. Want die zaten ook met vragen. Maar wij missen Irma al wat langer. Zij was een bijzondere vrouw, met veel belangstelling voor de mensen om haar heen.
Namens de groep,
Lia Anröchte.

Anneke en ik hebben warme herinneringen aan Irma als collega en Anneke daarnaast ook als lid van "de ouwe hap".
Ik heb Irma en Harm leren kennen toen ze pas in Westzaan woonden. Irma werkte bij het VGLO ( 7e en 8e klas) met leerlingen die na de lagere school gingen werken, rond 1965. Met deze moeilijke groep kon zij prima uit de voeten Zij was op de Noorderschool een zeer gewaardeerde inval- en leerkracht. Toen ik als "Hoofd der School"( zo deftig heette dat....) één dag per week vrij kreeg voor administratie etc. nam Irma mijn 6e klas over en draaide daar haar eigen programma, uitstekend !!!
Je moest haar niet voor de kleintjes zetten, daar had ze weinig mee. Ze was geen gemakkelijke juf, maar wist re bereiken wat ze wilde.
De laatste jaren hebben we elkaar weinig ontmoet, dat ging meer via Anneke.
Van Anneke:
De herinneringen aan Irma zijn niet zo groot, ik werkte met kinderen uit groep 3 ( dat werkt heel anders dan met groep 8 ). Irma was altijd aanwezig, tijdens vergaderingen, met opmerkingen plaatsen het duurde altijd te lang: mopper, mopper....
Toneelspelen was een uitlaatklep voor grappen en grollen, wat hebben we gelachen. We hebben ook nog eens schietles gehad in de schietschuur van Westzaan.
En dan de heerlijke salades e.a. lekkernijen bij festiviteiten en bijeenkomsten. Ze kon er wat van !
Kort om een geweldig mens, iemand waarop je kon rekenen.
Wij wensen iedereen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
Anneke Jense en Jan Bos.