Lieve echtgenoot en kinderen.
Ik heb de eer gehad om een groot deel van haar verblijf in het verpleeghuis samen als bewoner te mogen mee maken. Samen een moeilijke fase van acceptatie en verdriet en soms ook onzekerheid te moeten voelen. Met ruim 30 jaar leeftijds verschil zijn we ongeveer gelijk binnen gekomen. Veel gepraat en gehuild en gelachen. Ook al was ik de jongste van het huis, zag jullie moeder mij als gelijke want op zo een plek maakt je leeftijd niet meer uit. Ook al kon ik zelf niet meer eten hielp ik jullie moeder met eten en zaten we vaak samen lekker te klagen en zeuren over de maaltijden ook al had ik er geen hap van gegeten. Iedere avond als ik de afwas deed voor de afdeling zette ik jullie moeder vaak met haar rolstoel richting de keuken en zo praten, huilden en lachten we heel wat af, schilde ik vaak een manderijtje voor jullie moeder of maakte ik jullie moeders bril schoon. Maar ook de momenten samen even naar buiten kijken in het restaurant met een bakje thee terwijl ik vertelde over de vogels die ik daar zag of samen plaatjes boeken over Indonesië kijken en voorlezen maakt het voor mij heel bijzonder dat ik jullie moeder in mijn leven heb mogen leren kennen tijdens een fase waar je allemaal tegen op zou kijken. Zij is nu op een mooie plek waar zij mag rusten. Meestal ben ik niet zo van de Christelijke teksten maar wel mee opgevoed dus ook regelmatig met haar over gepraat. Een mooie tekst/lied wat in mij opkomt en ondanks mijn rare manier van geloven heet dit lied tijdens mijn verblijf vaak geholpen als het soms tegen zat "Ik zal er zijn" dit geld zeker voor jullie moeder is zij Veilig in Jezus armen.

Dank jullie wel en mijn medeleven met het verlies van jullie moeder.
Hans van Sligtenhorst

Lieve allemaal, mijn condoleance met het verlies van Ineke , ik wist dat ze niet meer thuis woonde,maar kreeg geen adres van Stef waar ze wel verbleef! Ik heb mooie herinneringen al vanaf onze baby tijd. Onze ouders waren zeer bevriend , alles gaat voorbij! Ik wens jullie veel sterkte , hartelijke groet van Marina ( Marineke)Wennink.

Er is een eind gekomen aan meer dan 70 jaar vriendschap. Sinds onze studententijd in Amsterdam hebben Ineke en ik contact gehouden. We studeerden niet hetzelfde en zaten ook niet in hetzelfde dispuut; ook onze levens verliepen langs heel verschillende patronen en we woonden een heel eind uit elkaar. Ik eerst nog in Amsterdam, daarna Haarlem en Overveen, en vanaf 1995 in België, terwijl Ineke en Stef rustig in Zeddam bleven. Maar wij bleven elkaar op de hoogte houden met verjaardagen, brieven, telefoontjes, en we beleefden elkaars hoogtijdagen. Pas toen ik in 2011 in Duitsland ging wonen en de afstand tot Zeddam aanzienlijk kleiner was geworden, zagen we elkaar vaker. Het is jammer dat dit juist de jaren zijn waarin Ineke met allerlei fysieke problemen te maken kreeg. Af en toe ging ik haar thuis ophalen en dan schuifelden we samen behoedzaam naar het café op de hoek om eens goed bij te praten - en onszelf op koffie met iets lekkers te trakteren.
Helaas hebben we elkaar niet meer gezien sinds de verhuizing naar Amersfoort. Gertrude werd onze 'tussenpersoon' Het is zo verdrietig dat Ineke de laatste jaren van haar leven zoveel nog heeft moeten lijden.
Om dat te moeten aanzien en toch te proberen voor haar nog enigszins licht in de duisternis te brengen, zal voor jou, Stef, en voor jullie kinderen en kleinkinderen, een vooral emotioneel zware opgave geweest zijn.
Nu Ineke rust heeft gevonden, wens ik jullie, naast heel veel sterkte met het verlies, ook toe dat de rust in jullie leven kan terugkeren.
Denkend aan Ineke, ben ik in gedachten bij jullie,
Dolphine

Lieve Stef, kinderen en kleinkinderen van Ineke,

Mijn deelneming voor het verlies van Ineke. Haar stralende lach en welluidende stem blijven mij bij. Ze was in mijn ogen een sterke vrouw.
Haar te moeten missen zal voor jullie niet eenvoudig zijn.
Heel veel sterkte,

Hans Khouw

Lieve familie,

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. We hopen dat er dierbare en mooie herinneringen overblijven aan jullie vrouw, moeder en oma en dat ze mag voortleven in jullie hart en gedachten