Lieve Jeroen, Bart, Linda en Robin,

In de waan van de dag vergeet je soms om stil te staan bij de echt belangrijke dingen in het leven. Samenzijn in Exloo doorbrak het dagelijkse gejakker. We konden er tot rust komen, genieten van elkaar en mijmeren over 'kampvuurvragen' zoals de zin van het leven, hoe om te gaan met tegenslag en wat de ultieme blijk van liefde is. Logisch, want er was ook altijd een kampvuur.

Vlak achter de hut waar Jeroen en Henriët sliepen, is een fantastische plek met een vuurplaats waar we onze gedachten de vrije loop konden laten. Soms hardop, maar vaak ook in stilte. Graag zou ik dit moment willen nemen om te zeggen dat ik er helemaal uit ben voor wat betreft die laatste kampvuurvraag. De ultieme blijk van liefde is wat jullie Henriët hebben gegeven in de laatste momenten die voor haar en jullie zo moeilijk waren en tegelijkertijd zo betekenisvol. Exloo zal er voortaan anders uitzien. Andere kleuren, zoals bijvoorbeeld op deze foto, en ook een andere dynamiek tussen ons allemaal.

We gaan je ontzettend missen Henriët, terwijl je er in onze gedachten altijd bij zult zijn.

We houden van je,
Vinsent en Marietta