Lieve familie Dietz,

Terugkomend van vakantie en de Oegstgeester Courant openslaand tref ik het verschrikkelijke bericht van het overlijden van uw man en vader van Marieke en Elisabeth. Ik kan het niet geloven en ben verbijsterd dat hij er niet meer is.
In 1987 ben ik in Oegstgeest komen wonen en door mijn werk op Schiphol als stewardess hadden wij regelmatig gesprekken over de mooie reizen die hij maakte, eerst met het gezin samen en later met zijn vrouw alleen. Deze gesprekken kwamen vaak terug wanneer ik hem tegenkwam in de Kempenaerstraat. Ik zal hem missen.
Veel sterkte toegewenst in deze droevige tijd.
Nynke Otten

Lieve Jannie, Marieke en Elisabeth,
We horen het nu pas, terwijl wij uit een bericht op het internet hebben vernomen dat hij al op 11 september jl. is overleden. Ik (Twahied) heb hem pas nog gesproken. Hij gaf aan zich te verheugen op zijn aankomende vakantie naar Limburg.

Woorden van troost, wij kunnen ze niet vinden. Wat kunnen we immers zeggen? Veel sterkte, moed en kracht om dit verlies te dragen.

Tjietra & Twahied
Adorae Juweliers

Ik kijk met emotionele gevoelens terug op het fijne gesprek, dinsdag,de dag voor z’n hersenbloeding . Z’n enthousiasme was innemend, trots op z’n vrouwen…..
Hennie RIP en ik hoop dat ‘jouw vrouwen” de kracht hebben/krijgen om door te gaan. Regel dat maar daarboven.sterkte voor iedereen’
Ps jasper onze zoon noemde jou vroeger:”de meneer van de dode kippenwinkel”.
Liefs Edwin en Ingrid van Schijndel

Al jong kwam Hennie met zijn ouders bij mijn ouders op bezoek. Het was een rustige stille jongeman.
Als volwassene kwam ik hem tegen als ik naar tante Riek ging. Altijd vroeg hij heel vriendelijk hoe het met ons ging ook als hij het druk had. Zo zal ik hem herinneren.
Ik wens de familie en vrienden heel veel sterkte toe met het verwerken van het plotseling overlijden van Hennie.
Marja de Mooij

Geachte familie Dietz

Met verbijstering hebben wij het nieuws van het overlijden van uw man en (groot-)vader vernomen.
We kenden Hennie sinds 1984 als "onze poelier",waar wij zo graag hertenbiefstukjes kochten.
Later waren wij frequente bezoekers van de Dames Dietz en troffen hem daar vrijwel altijd voor de deur of
in de straat. Tijd voor een praatje en een herinnering had hij altijd.
Tevens is Hennie een aantal jaren mijn patiënt geweest in het vroegere Diaconessenhuis.
We hebben zo het een en ander met elkaar meegemaakt.

Wij wensen U zeer veel sterkte met het verwerken van dit voor U en voor velen zo grote
verlies.
We zullen hem missen.
Erik en Myrthel Arendsen-Jackson