Het moet ergens in het begin van de zomer van 1980 geweest zijn toen er een gele fiat 500 stopte voor mijn ouderlijk huis. Ik stond buiten. Er stapte een slanke lange jongeman uit en begon een praatje met me. Ik weet niet meer waarover het ging maar ik weet nog dat het een heel leuk gesprekje was . Wat ik nog wel weet is dat deze jongeman mijn zusje op kwam halen waarmee hij verkering had. De verkering was tijdelijk maar wij werden vrienden.
Wat wij toen nog niet wisten, beste Henk, was dat deze vriendschap tot aan de rest van jouw leven zou duren en dat wij aan de vooravond stonden van tal van mooie en dierbare herinneringen die wij met elkaar zouden gaan maken. Gerie en ik verheugde ons op onze ontmoetingen bij jullie thuis of bij mij thuis. Zo’n avondje was altijd een garantie dat ik vreselijk moest lachen om je grappen, je woordspelingen waar je een meester in was, en genieten van muziek uit de jaren 80.
4 jaar geleden zijn we samen nog naar het 538 museum geweest voordat deze definitief haar deuren ging sluiten en daarna zijn we bij je kleindochter gaan kijken. Ik zag toen ook een andere kant van je, een hele ape trotse opa met wel dezelfde humor voor grappen. Daags erna (14 april 2019) appte je me je : Wereld dag gehad gisteren, luister vandaag al de gehele dag naar 192tv! (arme Dini) Bedankt, we zien ons snel na onze wereldreis.
Beste vriend, ik ga je vreselijk missen, geen nieuwe woordspelingen meer, niet meer lachen om jouw grappen, niet meer luisteren naar onze favoriete muziek uit de jaren 80. Tegelijkertijd ben ik je heel dankbaar voor onze jarenlange vriendschap en koester ik de mooie herinneringen die ik een speciaal plekje heb gegeven.
Vaar wel, Henk
