Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Hans van Rijnberk

30-08-195910-09-2016
      Voorgoed uit ons midden,
      maar niet uit ons hart.
      Groot is het gemis,
      mooi zijn de herinneringen die blijven.
      Zonder jou is alles anders.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Notion
        reactie 61   |   niet OK

        Tash sultana was één van de laatste artiesten die pap had ontdekt.

        3 jaar geleden klinkt nog zo kort, terwijl het voelt alsof we je al een eeuwigheid missen.

        Lotte - Utrecht
        10 september 2019

        Deel deze pagina:

      • reactie 60
        Theo

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Theo - Weesp

        20 juli 2018

      • I heard the news today
        reactie 59   |   niet OK

        Groot gebracht met muziek van mij broer Hans.
        Niet mijn generatie maar het is me altijd bij gebleven.
        De laatste jaren keken we regelmatig youtube video's.
        Nu deed ik dat enkele weken geleden alleen, had dat graag nog een keer samen gedaan.
        Kwam een video van Jeff Beck tegen. Eén van zijn generatie.
        Deze was raak.
        A day in the life van de Beatles.
        De zang begint met:
        'I read the news today, oh boy'
        Ik dacht altijd
        'I heard the news today, oh boy'

        Bracht me gelijk terug naar de dag dat ik hoorde dat je er niet meer was. Mijn bijou/sieraad van een broer.
        Het is alweer bijna een jaar geleden, maar ik mis je nog steeds.

        Toen ik deze video plaatste kwam een andere favoriet van ons Pink Floyd voorbij op mijn IPhone muziek bestanden.
        'Shine on crazy diamond'
        Over een mooi kado, sieraad gesproken voor mijn bijou van een broer.

        Ik mis je broer(tje)

        Nandi - Arnhem
        25 juli 2017

        Deel deze pagina:

      • herinnering aan Hans
        reactie 58   |   niet OK
        Lieve Elly,

        Afgelopen zaterdag kwam ik bij toeval Pieter tegen in de bus hier in Wageningen, die mij vroeg of ik al had gehoord dat Hans was overleden... Nee, ik kon het bijna niet geloven... Hans en ik waren in 1989 samen aan het solliciteren voor 2 AIO posities die Paul Brakefield toen aanbood: 1 over lieveheersbeesten en 1 over de peper-en-zoutvlinder. Hans en ik waren degenen die de posities kregen, en wij deelden op het oude labje op de Schelpenkade in Leiden een werkkamer. We spraken in die tijd enorm veel met elkaar: waren beiden met veldwerk bezig, wat altijd heel intensief is, en waardoor vaak ook je hele leefstijl verandert. Ik herinner me dat Hans zelfs een aantal weken was ingetrokken in een pension op de Witte Singel, omdat het op-en-neerreizen naar Utrecht teveel tijd kostte. Dit waren opofferingen die typisch waren voor Hans: als hij ergens voor ging, dan GING hij ervoor, al was het nog zo lastig. En een lastig projekt was het wat hij had: de schutkleuren van motten meten, en dat relateren aan de kans dat zo'n mot werd opgegeten. Maar wie denkt er nu aan dat de lokale vogels zo slim zijn, dat ze binnen een paar weken al door hebben dat als Hans aankomt met zijn videorecorder, er lekkere motten op de boom worden gezet, en ze dus alleen maar even hoeven toe te kijken waar Hans die mot precies neerzet. Hans vertelde me op een dag dat een vogel in het voorbijvliegen de mot al uit zijn handen griste voordat hij hem neer kon zetten. Niet goed voor het experiment natuurlijk. Wat ik me toevallig afgelopen week ook nog herinnerde (voordat ik het schokkende nieuws hoorde; gewoon omdat ik tegenwoordig in de examencommissie zit, en aan het denken ben over toetsbeleid) dat Hans jou, Elly, regelmatig noemde als het ging over nakijken van tentamens en verslagen. Daarin was Hans super-zorgvuldig, waarin hij de transparantie en betrouwbaarheid van de beoordelingen hoog in het vaandel had. Hij kwam soms binnen met een opmerking als: "hoe doe jij dat nou? deze student mist 3 van de 5 key words die ik terug wil zien in het antwoord; ook de rest klopt van geen kanten, en daar kan ik dan toch niet meer dan een 3 voor geven?". Ik moet daar tegenwoordig nog regelmatig aan denken als ik nu tentamens moet beoordelen... Op een ochtend kwam Hans de werkkamer binnen, en hij gaf mij een kiezel waarop 2 lieveheersbeestjes van steen bevestigd waren als present. Dat was ook typisch Hans: hij wist dat ik mineralen verzamelde, en aan lieveheersbeesten werkte, en vond dit een toepasselijk kadootje die beiden combineerde. Ik heb dit steentje nog steeds, en zal het ook blijven koesteren, en als ik het zie, zal ik aan Hans en jou denken. Elly, en kinderen, jullie zijn misschien intussen weer een beetje op de been, maar ik wens jullie desondanks nog steeds heel veel sterkte en kracht toe.
        Peter de Jong

        Peter - Ede
        10 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Zo herinner ik me Hans
        reactie 57   |   niet OK
        Ieder kent Hans op zijn eigen wijze. Ik leerde hem kennen als gedreven, maar niet ten koste van. Altijd oog voor de ander, geïnteresseerd in hoe het met je ging. Was soms onzeker terwijl daar geen reden voor was, want hij was zo getalenteerd. Hij had een bijzondere combinatie van kennis en kunde van biologie tot IT, van machinebouw tot statistiek. Zelf aangeleerd na zijn studie in Leiden. Ik en ook alle anderen die hem kennen van zijn werk gaan hem ongelofelijk missen. Ik wens Elly, Lotte en Sil, zijn ouders en familie heel veel sterkte toe in het verwerken van dit onverwachte verlies.
        Arthur Anderegg Amsterdam, geplaatst op 15 september

        Memori - Heijen
        16 maart 2017

        Deel deze pagina:

      • Uitgesproken bij de uitvaart van Hans, onze studievriend
        reactie 56   |   niet OK
        Davy en ik kennen Hans en Elly sinds ons eerste studiejaar. Davy leerde Elly kennen in zijn introductiegroepje. Ze bleken beiden biologie te gaan doen. En Hans was degene in Davy’s biologiegroep die als beste de vele organismes kon ontleden en teken... zo konden de anderen zich toewijden aan het eten van tompoucen waarna ze nog snel even de tekening van Hans overnamen. We schrijven 1979. En nu, zoveel jaren later, hebben we van alles met elkaar meegemaakt.
        Samen op vakantie, met zoveel mogelijk meerijders in een Japans minibusje. Hans bood aan óók een stuk te rijden, maar omdat de Franse afritten nogal abrupt zijn... maakten we mee dat we langzaam kant over kant de dijk af rolden, waarna de pompiers ons kwamen redden en de vakantie alsnog kon beginnen op een door hen aangeraden camping in Gérardmer.
        We maakten mee hoe Hans verlangde naar kinderen en vlak nadat we gezamenlijk met hoogzwangere Elly naar de Apenheul waren geweest, werd hij een apentrotse vader. Hans sprak vaak met ons over zijn kinderen en over alle wensen die hij voor hen had.
        We maakten mee hoe zijn bedrijf ontstond en hoe spannend het was dat grote spelers interesse hadden in zijn software. Het was wel erg hard werken, zeiden we weleens tegen elkaar. Druk druk druk. Maar hij hield vol, en bouwde het bedrijf uit.
        Voor mij was heerlijk om te zien hoe Elly en Hans konden levensgenieten samen, waarbij wij soms ook mee mochten doen – samen uit ontbijten bij V&D met notentaart of barbecuen in de tuin.
        En Hans was gul – en zijn stem kreeg dan die speciale klank... als hij je uitnodigde om de allergrootste ijscoupe van il Mulino te nemen, die met de caramelsaus en de slagroom en de bonbons!
        Hans zorgde ook graag dat iedereen mee kon doen - toen ik niet goed kon lopen duwde Hans geduldig mijn rolstoel over de Floriade… maar bijvoorbeeld ook, als ze het met zijn drieën hadden over een onderwerp uit de biologie, zorgde Hans vaak dat ook ik het gesprek kon volgen…
        Zorgzaam en professioneel vond ik hoe Hans tot in detail uitzocht waar en hoe Elly het beste geopereerd kon worden.
        Zorgzaam voor zijn familie en vrienden, voor zijn ouders als hij erheen reisde met een lekkere pan eten.
        En altijd was Hans degene die het meest probeerde om iedereen het bijzonder naar de zin te maken. Gemiddeld kreeg, als we langskwamen, elk lid van het gezelschap een ander drankje bijvoorbeeld. Als iemand ergens trek in had, werd er desnoods nog even wat lekkers gehaald bij het benzinestation.
        Hij sprak ook vaak over zijn zorgen, over de maatschappij, de rare dingen die mensen uithalen of denken, en ook over de diverse mensen waar hij zorg voor droeg. Maar hij kon deze dingen ook juist relativeren… ergens moest het misschien toch goed voor zijn.
        Altijd had hij aandacht en een warm welkom, ook voor ons. Ruim een week geleden kwam ik hem nog tegen op de fiets. Die ontmoeting koester ik – een moment opnieuw van warmte en belangstelling. En even later fietste hij verder... we zouden binnenkort wat afspreken. Ik had niet kunnen denken dat dit onze volgende afspraak zou zijn, in plaats van een tuinfeest of een bezoekje met een lekkere pot thee. We zullen je missen, Hans. Je gulle lach, je nabijheid. We hebben het goed gehad met je! Dankjewel.

        Karen - Amersfoort
        7 november 2016

        Deel deze pagina:

      • Bedankt
        reactie 55   |   niet OK

        Elly - Utrecht
        15 oktober 2016

        Deel deze pagina:

      • reactie 54
        Hans

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Hans - Steenwijk

        8 oktober 2016

      • Hans
        reactie 53   |   niet OK
        Dear Elly,

        I was shocked and very sad to learn of Hans - I can only wish you and your family every strength. Hans was always a pleasure to be with, and he had an infectious enthusiasm which endeared me to him. His project with the peppered moths never came to full fruition but nevertheless I recall it all with great affection; they were great times in the woods and in the lab in and around Leiden. The thought of not bumping in to Hans again is indeed shocking and we will I know all miss his vitality and zest for life.

        Met vriendelijke groeten, Paul [now in Cambridge]

        Paul - Cambridge
        5 oktober 2016

        Deel deze pagina:

      • Afscheidswoord bij de uitvaart van de buren in Tirol
        reactie 52   |   niet OK
        lieve Elly, Lotte, Sil, Justus, familieleden, vrienden en bekenden,
        Namens de buren van Elly en Hans wil ik een kort afscheidswoord richten tot jullie.
        Hoe verdrietig om hier te moeten staan en afscheid te nemen van Hans Van Rijnberk, onze buurman van de Tirol.
        Verschillende emoties, verdriet, ongeloof, boosheid, onmacht, buitelen over elkaar heen als je je realiseert dat Hans niet meer door de Tirol zal lopen en "Ho-oi" zal roepen als hij langs loopt.

        We zitten van de week bij elkaar en hebben het over Hans die, naar onze mening, in ieder geval het record houdt als het gaat om meters maken in de Tirol. Ik hoor Elly als zeggen 'niet zo moeilijk als je kantoor houdt in dezelfde straat waar je woont', maar toch... dat record neemt niemand hem meer af.

        Ieder van ons heeft Elly en Hans leren kennen via de kinderen. En dat typeert Hans onder andere voor ons. Hij was zo betrokken op hoe het ging met de kinderen. Met name de jongens uit de straat bewaren goed herinneringen aan lunchen met Hans en zijn gesprekken met hen.
        Elly en Hans namen ook menigmaal onze kinderen een weekendje mee naar de Eemhof, altijd hetzelfde huisjespark, want dat was lekker vertrouwd.

        Hans is ook geen man van de koetjes en kalfjes. We denken aan de eindeloze gesprekken over de scholen van onze kinderen en wat de beste aanpak zou zijn voor je kind. Hans kon zich flink druk maken over het pedagogisch (on) vermogen van sommige leerkrachten.
        Ook dat typeert Hans. In gesprek met hem ging je altijd meteen de diepte in. En als jij, Elly, je ook in de diskussie mengde, spatten de vonken er soms van af.

        Zo betrokken als Hans was bij het wel en wee van de kinderen, zo zorgzaam was hij ook voor anderen. Het afgelopen jaar heeft hij Lanny en Frank vaak bijgestaan in het regelen van de zorg voor Frank en bood hij Lanny een helpende hand als Frank gevallen was. Zij zijn Hans daar zeer dankbaar voor.

        Elly, wij hebben het altijd zeer gewaardeerd dat we altijd welkom waren als we achterom kwamen (aanbellen bij de voordeur was niet handig, want dan stond je minutenlang te wachten totdat de sleutel eindelijk gevonden was..) en we, wijnliefhebbers die de meesten van ons zijn, van Hans een glaasje aangeboden kregen en even bij konden praten.

        Lieve Elly, weet dat onze deur voor jou en de kinderen open staat en we met liefde herinneringen ophalen aan Hans en ons leven in de Tirol.

        Inge - Utrecht
        1 oktober 2016

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.